Tricuspidalisklep: structuur, functie en ziekten

De tricuspidalisklep is een van de vier kleppen van de hart-​ Het vormt de klep tussen de rechter atrium en rechter hartkamer en voorkomt bloed van terugvloeien naar de rechter atrium tijdens samentrekking van het ventrikel (systole). Gedurende ontspanning (diastole), De tricuspidalisklep is open, waardoor bloed om uit de rechter atrium in de rechter hartkamer.

Wat is de tricuspidalisklep?

De tricuspidalisklep is de hart- klep die fungeert als klep tussen het rechter atrium en de rechter hartkamer verzekeren dat bloed wordt in de long gepompt slagader, in de pulmonale circulatie - ook wel de kleine circulatie genoemd - tijdens de contractiefase van de rechter hartkamer (systole) en kan niet terugvloeien in het rechter atrium. De klep is tijdens dit proces gesloten en gaat pas weer open tijdens de ontspanning fase van het rechterventrikel (diastole​ Net als zijn tegenhanger in de linker hartkamerkomt de tricuspidalisklep overeen met een zogenaamde klepbladklep, die in principe passief functioneert als een terugslagklep, maar gespierd wordt ondersteund door peesfilamenten op de bladen. Het maakt deel uit van het vierklepsysteem van de hart-, met behulp waarvan het gesloten bloed circulatie kan alleen in een bepaalde richting stromen. De andere TWEE hartkleppen pulmonale klep en aortaklep, dienen om te voorkomen dat bloed terugstroomt van de slagaders naar de ventrikels nadat de ventrikels onder spanning hebben gestaan.

Anatomie en structuur

De tricuspidalisklep wordt om anatomische redenen ook wel de klepbladklep genoemd omdat deze bestaat uit drie klepbladen (cuspis) die dienen als sluitmechanisme. De drie blaadjes worden cuspis angularis, cuspis parietalis en cuspis septalis genoemd. Elk van deze zeilen is verbonden met een van de drie papillaire spieren door middel van verschillende, gedeeltelijk vertakte, chordae tendineae. De papillaire spieren zijn kleine naar binnen gerichte uitsteeksels van de ventriculaire spieren, die ook kunnen worden gestimuleerd om samen te trekken door de elektrische excitatie van de ventriculaire spieren, enigszins verschoven in de tijd. Samentrekking van de papillaire spieren zorgt ervoor dat de peeshechtingen strakker worden. Omdat de afzonderlijke bladen dun zijn en de doorsnede van de klep relatief groot is in verhouding tot de stijfheid van de bladen, bestaat het risico dat de bladen door het boezem worden geduwd nadat de klep sluit en er druk wordt opgebouwd in de ventrikel, waardoor ze hun functie verliezen. De strakke chordae verhinderen dit. Ze dienen als een ingebouwd veiligheidssysteem om ervoor te zorgen dat de tricuspidalisklep functioneel blijft tijdens de systole. De tegenhanger van de tricuspidalisklep in de linker hartkamer is de mitralisklep, die ook als folderklep functioneert. Het heeft echter slechts twee blaadjes en zijn chordae worden uitgerekt door slechts twee papillaire spieren. Beide klepbladkleppen worden ook wel atrioventriculaire kleppen genoemd.

Functie en taken

De belangrijkste functie van de tricuspidalisklep is de klepfunctie als uitlaatklep van het rechter atrium en als inlaatklep van de rechterventrikel. Tijdens de systole van de rechterventrikel moet deze sluiten en ervoor zorgen dat het bloed niet terugkeert naar het rechteratrium tijdens deze drukfase. Gedurende diastole van het rechterventrikel en bijna gelijktijdige contractie van het rechteratrium, moet de klep wijd open gaan om bloed uit het atrium zo vrij mogelijk in het ventrikel te laten stromen en het te vullen. De goede werking van de tricuspidalisklep, samen met de goede werking van de andere drie hartkleppen, is belangrijk om de bloedstroom in de "juiste" richting in het lichaam te houden. Bloed, dat aanvankelijk via de meerdere het rechter atrium binnenkomt vena Cava, verzamelt zich daar en stroomt in de rechter hartkamer tijdens diastole. Het komt voort uit het grote systeem circulatie en is daarom bloed dat gedeoxygeneerd en verrijkt is carbon dioxide. Tijdens systole wordt het in de long gepompt slagader zodat de uitwisseling van stoffen omgekeerd kan plaatsvinden in de haarvaten in de longblaasjes. Carbon Fibre dioxide komt vrij en zuurstof wordt opgenomen.

Ziekten

In principe, hartkleppen kan twee verschillende functionele beperkingen hebben, valvulaire defecten genaamd. Als de kleppen volgens de regels niet wijd genoeg openen, is er sprake van een stenose. De opening waardoor het bloed moet stromen komt niet overeen met de nominale doorsnede, zodat een min of meer ernstige verstoring van de bloedstroom optreedt. In het andere geval sluit de klep niet goed, waardoor bij drukopbouw tijdens de contractiefase een deel van het bloed weer terugstroomt. Met betrekking tot de tricuspidalisklep betekent dit dat tijdens systolische contractie van de ventrikelspieren een groter of kleiner deel van het bloed terugstroomt naar het rechter atrium, hetgeen symptomatisch wordt uitgedrukt als prestatieverlies. Een dergelijke lekkage van de hartkleppen wordt insufficiëntie genoemd en wordt naar ernst onderverdeeld in verschillende insufficiëntieklassen. De tricuspidalisklep wordt echter veel minder vaak aangetast door klepdefecten dan zijn tegenhanger aan de linkerkant van het hart, de mitralisklep​ Tricuspidalisklepstenose of tricuspidalisklepinsufficiëntie kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door ontsteking van de binnenbekleding van het hart, endocarditis. De ontsteking kan typisch leiden tot krimp of littekens of zelfs adhesie van de blaadjes, die dan disfunctioneel worden, wat zich doorgaans manifesteert als stenose of insufficiëntie. In minder voorkomende gevallen kunnen tricuspidalisklepdefecten vanaf de geboorte optreden als gevolg van ontwikkelingsstoornissen. In zeer zeldzame gevallen kan bij de geboorte tricuspidalisatresie, een volledige afwezigheid van de klep, aanwezig zijn. Dit betekent dat het rechteratrium geen verbinding heeft met het rechterventrikel. In dit geval is er meestal bloedvermenging tussen de twee atria via de opening, het foramen ovalis, die bij de geboorte nog aanwezig is, zodat zuurstof-arm bloed van de systemische circulatie mengt zich met zuurstofrijk bloed uit de pulmonale circulatie, leidend tot resulterende problemen. In ernstige gevallen kunnen tricuspidaliskleppen worden vervangen door een kunstmatige klep.