Therapie overgewicht | Overgewicht en psychologie

Therapie met overgewicht

De moderne therapeutische benadering van behandelen zwaarlijvigheid rekening houden met de huidige kennis van deze aandoening. Het is gewoon niet genoeg om een ​​zwaarlijvige patiënt te verbieden om te eten en hem bang te maken met verhalen over hoge bloeddruk en hart- aanvallen. De therapie van vandaag moet in verschillende stadia worden uitgevoerd, die idealiter op elkaar voortbouwen.

• De patiënt informeren over de oorzaken van zijn aandoening
• Realistische doelen
• Eetgewoontes
• Eetgewoontes
• Beweging

verkenning

De meeste zwaarlijvige (te zwaar) mensen een foto van zichzelf en hun aandoening met zich meedragen, waarin ze zichzelf meestal zien als de boosdoeners van hun aandoening. Zoals hierboven vermeld, is dit echter lang niet helemaal waar. Het is natuurlijk helemaal niet gunstig als een patiënt alleen junkfood eet en elke vorm van lichaamsbeweging vermijdt, maar het is net zo verkeerd om een te zwaar persoon per se als een luie veelvraat.

De waarheid ligt (zoals zo vaak in onze prachtige wereld, die noch helemaal zwart noch helemaal wit is) in het midden. Het is de taak van de therapeut om het hele scala aan oorzaken aan de patiënt uit te leggen om aan zijn houding ten opzichte van zichzelf te werken. De boodschap hier zou moeten zijn dat veel van wat zwaarlijvigheid (wezen te zwaar) is niet de schuld van het individu, maar dat dit lot geenszins iets is dat je eenvoudigweg hoeft te accepteren. De meeste zwaarlijvige patiënten die naar een dergelijke therapie komen, hebben al een aantal mislukte diëten doorgemaakt en hebben daarom vaak het merkteken van mislukking op zichzelf achtergelaten. Door de eerlijke en wetenschappelijke opheldering over de verstoring zou het nu moeten lukken om een ​​heroriëntatie te veroorzaken en een nieuwe motivatie te geven.

Realistische doelen

Als de patiënt door deze eerste stap een motivatie voor een therapie heeft ontwikkeld, is de volgende stap het bepalen van de doelen van de therapie. Helaas leidt motivatie of overmotivatie er vaak toe dat de patiënt onbereikbare doelen stelt, die vrijwel zeker zullen mislukken. (bv. de gewichtsvermindering van 120 naar 70 kg binnen een half jaar) Zo'n mislukking kan nu de nieuw gecreëerde motivatie vernietigen en uiteindelijk leiden tot een gewichtstoename (zwart-wit denken) door de poging tot gewichtsvermindering volledig te staken. Met betrekking tot het streefgewicht zijn er richtwaarden die ervan uitgaan dat het redelijk is het begingewicht met circa 15% te verminderen.