Therapie
Even individueel als de symptomen van ADHD zijn, moet de therapie ook worden ontworpen. Dit betekent dat elke therapie individueel moet worden afgestemd op de tekorten van het kind en, indien mogelijk, holistisch (multimodaal) moet zijn. Daarbij moet het kind worden "opgehaald" waar het zich momenteel bevindt.
Dit betekent: het pedagogische en therapeutische werk moet op het individu gericht zijn leren niveau en op het gebied van de individuele leeromstandigheden en werkmogelijkheden van een kind en moet daar op een bijzondere manier op georiënteerd zijn. "Holistische benadering" impliceert op dit punt ook een samenwerking van therapeut - ouders - school. Aan alle betrokkenen bij het onderwijs (met name grootouders) moet duidelijk worden gemaakt dat alleen onderlinge samenwerking tot succes kan leiden.
Bovendien impliceert 'holistisch' altijd een combinatie van het sociaal-emotionele gebied met het psychomotorische en cognitieve gebied in het kader van een therapeutische benadering. Er zijn onder andere specifieke therapeutische benaderingen die we specifiek hebben ontwikkeld. Dit zijn:
- De medicamenteuze behandeling van ADHD: ADHD-medicijnen, waaronder methylfenidaat en antidepressiva,
- De psychotherapeutische benadering van de ADS - Therapie: psychotherapie voor ADS,
- De curatieve onderwijsaanpak: ADS curatief onderwijs,
- De voedingstherapeutische benadering: voeding bij ADS, en
- Gezinsondersteuning: ADS en gezin
Geneesmiddelen voor ADS
ADHD wordt ook behandeld met medicijnen tegen de hyperactieve vormen van ADHD. Er wordt geen genezing bereikt, maar de symptomen worden verminderd en daarmee de druk van het lijden verlaagd. Het meest gebruikte medicijn is het zogenaamde methylfenidaat (bijv. in Ritalin ®), een amfetamine-achtige stof die de signaaloverdracht in de hersenen en verhoogt dus de prestaties.
In ADHD, deze stof heeft geen invloed op de hersenen even vaak als bij typische ADHD, maar patiënten redden het vaak met lagere doses of met andere therapieën zonder medicatie. Andere stoffen zoals atomexetine (bijv. In Strattera ®), die vaak niet voldoende zijn bij hyperactieve ADHD, worden op grotere schaal gebruikt bij ADHD. Homeopathische en kruidenalternatieven zijn ook beschikbaar voor de patiënt.
Welke stof in individuele gevallen het beste werkt of de minste bijwerkingen vertoont, verschilt van persoon tot persoon en vereist daarom gedetailleerd overleg en vallen en opstaan met de patiënt. In bijna alle gevallen is medicamenteuze therapie alleen niet voldoende en dient deze te worden aangevuld met psycho- en gedragstherapieën. Methylfenidaat is de meest voorkomende stof die wordt gebruikt bij ADHD- en ADHD-therapie en wordt aangetroffen in medicijnen zoals Ritalin® of Medikinet®.
Het is een amfetamine-achtige stof uit de groep van psychostimulantia die de signaaloverdracht in de hersenen via de boodschappersubstantie dopamine door de concentratie van deze stof in de synapsen. Methylfenidaat elimineert daarom niet de oorzaak van de aandoening, die tot op de dag van vandaag onverklaard blijft, maar verlicht de symptomen. Helaas zijn er bijwerkingen van Ritalin® komen zeer vaak voor, vooral in het maagdarmkanaal en de psyche.
Het gebruik van dit medicijn is daarom tegenwoordig controversieel. Veel ADS-patiënten gebruiken kruidengeneesmiddelen voor milde symptomen of als ondersteunende behandeling. Voorbeelden zijn de extracten van de gingko-boom om het concentratievermogen te verbeteren of Bachbloesems om het mentale welzijn te vergroten. Kruidensubstanties kunnen echter ook bijwerkingen hebben en ze zijn niet allemaal compatibel met conventionele medicijnen, dus het is raadzaam om een arts of apotheker te raadplegen.
