test
Op internet vindt u tal van tests waarmee u zelf kunt nagaan of u aan alcohol verslaafd bent. Er worden verschillende vragen gesteld over uw omgeving, hoe u met alcohol omgaat en persoonlijke vragen. Deze tests zijn vrijwillig, gratis en anoniem.
Uiteraard zijn er ook testen bij adviescentra, in het ziekenhuis of bij zelfhulpgroepen. Op deze manier kunt u allereerst voor uzelf duidelijk maken of u verslaafd bent of niet. Dit kan de eerste en zeer belangrijke stap zijn op weg naar therapie.
Help
Er zijn veel hulpaanbiedingen voor mensen die afhankelijk zijn van alcohol. Voor velen van hen zijn het bekende mensen met wie je praat of die je aanspreken en voor een ander is het gemakkelijk om naar een steungroep te gaan waar er andere mensen zijn met dezelfde problemen. In elke stad zijn gratis adviescentra, waar u ook telefonisch contact op kunt nemen. Daarnaast zijn er natuurlijk huisartsen, psychotherapeuten en klinieken die ook hulp bieden. U vindt alle aanbiedingen heel gemakkelijk via internet of telefoonboek
Therapie
Als de eigen wil sterk genoeg is en de getroffenen goed worden ondersteund door vrienden en familieleden, is het heel goed mogelijk om een nuchtere alcoholist te worden. Dit betekent dat men helemaal niet drinkt. Dit is ook het uiteindelijke doel van de therapie.
Helaas is vaak alleen een slokje alcohol voldoende en valt de getroffen persoon terug in alcohol, dus als je ooit alcoholist was, is het belangrijk dat je later geen alcohol meer mag of mag drinken. Er zijn verschillende soorten hulp, variërend van intramurale zorg en geregistreerde artsen tot zelfhulpgroepen. Afhankelijk van hoe goed het individu omgaat, wordt de meest geschikte gekozen.
Normaal werken alle instellingen echter nauw samen. Naast alle professionele instellingen moet er echter ten minste één, en in het beste geval meerdere naaste familieleden, zijn die de alcoholist steunen en er voor hem zijn, omdat vooral in moeilijke situaties het gevaar bestaat dat de droge alcoholist begint opnieuw drinken is erg hoog. Voordat een therapie wordt ondernomen, is het belangrijk dat het probleem wordt herkend en als zodanig wordt geaccepteerd.
Een therapie zal vooral succesvol zijn als de betrokkene daadwerkelijk beter wil worden. Deze erkenning en een goede opleiding van de patiënt zelf en zijn naaste familieleden, via geschikte instellingen, waarmee men natuurlijk eerst in contact moet komen, is erg belangrijk en vertegenwoordigt de eerste van de vier fasen van de therapie. Dan komt de fase van terugtrekking.
Hier is het belangrijk om te onderscheiden hoe sterk de wil en hoe intact en behulpzaam de omgeving van de patiënt is, en de voorwaarde van de patiënt zelf, om te beslissen of een intramurale of poliklinische ontwenningsbehandeling moet worden uitgevoerd. Vooral als de psyche en het lichaam al ernstig zijn aangetast, is een intramurale ontwenningskuur onmisbaar, vooral om professionele hulp direct beschikbaar te hebben in geval van mogelijke complicaties. De herroeping zelf is ongetwijfeld een moeilijke fase voor de betrokkene.
Velen hebben last van typische ontwenningsverschijnselen zoals beverigheid, zweten, slapeloosheidhartkloppingen, gastro-intestinale problemen, verwarring, enz. De ontwenningsverschijnselen kunnen zowel lichaam als geest treffen. Hoe lang de ontwenningsverschijnselen duren, is moeilijk te zeggen en hangt niet alleen af van de individuele persoon, maar ook van de ernst van de ziekte.
Er kunnen zelfs zeer gevaarlijke bijwerkingen optreden, zoals het zogenaamde delier. In de context van delirium, verwarring, motorische stoornissen, maar ook cardiovasculaire complicaties en hallucinaties evenals vegetatieve ontsporingen kunnen voorkomen. Zulke patiënten hebben intensieve medische zorg en behandeling nodig en zouden zeker in therapie moeten gaan, aangezien het lichaam acuut in gevaar is.
Passende medicatie wordt ook gegeven voor zogenaamde ontgifting. Hoe lang deze fase duurt, hangt af van de patiënt, maar er wordt gezegd dat deze na ongeveer 9 tot 12 dagen is voltooid. In de speenfase is de patiënt vrij van alcoholische stoffen en gifstoffen en moet hij weer leren hoe een leven zonder alcohol eruit ziet en hoe hij dit kan ontkennen.
Naast ergotherapie is er ook psychologische ondersteuning. Deze fase kan ook enkele maanden duren. De laatste fase, de revalidatiefase, gaat over het terugkeren van de patiënt naar zijn normale omgeving en leren om te gaan met de dagelijkse problemen en zorgen.
Deze worden nu niet langer door alcohol verdoezeld, maar worden vaak nog duidelijker. Juist hier is het belangrijk dat de patiënten goed worden ondersteund. Passende medicatie wordt ook gegeven voor de zogenaamde ontgifting.
Hoe lang deze fase duurt, hangt af van de patiënt, maar er wordt gezegd dat deze na ongeveer 9 tot 12 dagen is voltooid. In de speenfase is de patiënt vrij van alcoholische stoffen en gifstoffen en moet hij weer leren hoe een leven zonder alcohol eruit ziet en hoe hij dit kan ontkennen. Naast ergotherapie is er ook psychologische ondersteuning.
Deze fase kan ook enkele maanden duren. De laatste fase, de revalidatiefase, gaat over het terugkeren van de patiënt naar zijn normale omgeving en leren om te gaan met de dagelijkse problemen en zorgen. Deze worden nu niet langer door alcohol verdoezeld, maar worden vaak nog duidelijker. Juist hier is het belangrijk dat de patiënten goed worden ondersteund.
