Tandvulling met plastic

Introductie

Om carieuze defecten te verwijderen en om de aangetaste tand permanent te kunnen herstellen, a tandvulling is noodzakelijk. Nadat de behandelende tandarts de cariës en het resulterende gat (holte) heeft gedroogd, kan hij of zij zijn toevlucht nemen tot verschillende vulmaterialen. In de tandheelkunde wordt een fundamenteel onderscheid gemaakt tussen harde en plastic materialen.

• Kunststof vulmaterialen worden vervormbaar in de tand gelegd, aangepast aan de specifieke tandvorm en pas daarna uitgehard.
• Stijve materialen daarentegen moeten in het laboratorium van een afdruk worden gemaakt.

Zowel amalgaam als kunststofvullingen behoren tot de groep kunststofvullingen, terwijl zogenaamde inlays of onlays stijve vullingen zijn. De voorbereiding van een plastic vulling kan in de tandartspraktijk snel en eenvoudig worden gedaan. In gevallen waarin het carieuze defect tot aan de pulpa reikt, wordt eerst een ondervulling geplaatst om de zenuwvezels te beschermen.

De tandarts gebruikt een calcium op hydroxide gebaseerde medicatie die een kalmerend effect heeft op de zenuwvezels en de vorming van nieuwe dentine​ Bij extensieve vullingen moet een zogenaamde matrix worden bevestigd en vastgezet met kleine wiggen. De tand moet dan worden uitgedroogd en er moet een verbinding tot stand worden gebracht tussen het natuurlijke tand structuur en het acryl.

De tandarts kan dan geleidelijk het vulmateriaal in de holte brengen. Om te voorkomen dat het materiaal vroegtijdig uitvalt, is het aan te raden om stap voor stap kleine hoeveelheden van het materiaal in te brengen en uit te laten harden. Hoewel het bij deze methode langer duurt om de hele tand te vullen, kan meestal worden vastgesteld dat de plastic vulling langer in de tand kan blijven zitten. Nadat de holte volledig is gevuld, kan het oppervlak van het vulmateriaal worden aangepast aan de natuurlijke tandvorm.

Voordelen van de plastic vulling

Voordelen Bij de keuze van het geschikte vulmateriaal moeten verschillende factoren tegen elkaar worden afgewogen. Amalgaamvullingen zijn relatief goedkoop, in de meeste gevallen vallen ze onder volksgezondheid verzekering zonder bijbetaling en goed bestand tegen de kauwdruk. Ze zijn echter door hun kleur nogal onooglijk en kunnen de tand slechts in beperkte mate stabiliseren als het verlies aan substantie groot is.

Composietvullingen (synthetische vullingen) daarentegen kunnen worden aangepast aan de natuurlijke tandkleur en zijn voor de leek bijna onzichtbaar. Bovendien zijn soms geen orgaanbeschadigende eigenschappen van het vulmateriaal bekend, en het optreden van allergische reacties of andere onverenigbaarheden wordt nauwelijks waargenomen. Zowel in duurzaamheid als in weerstand tegen kauwdruk, zijn tandvullingen van kunststof tegenwoordig gelijk aan amalgaamvullingen.

Bovendien hebben kunststofvullingen een stabiliserende werking op de gevulde tand bij grote stofverliezen. Dit komt doordat de kunststof (composiet) aan de tandsubstantie kleeft en zo de druk die op de tand inwerkt beter verdeelt. In tegenstelling tot met amalgaam gevulde tanden vertoont een tand met een plastic vulling doorgaans geen verhoogde temperatuurgevoeligheid.