Symptomen van ontsteking van de pees op het scheenbeen | Peesontsteking in het scheenbeen

Symptomen van ontsteking van de pees op het scheenbeen

Het belangrijkste symptoom van tendinitis van het scheenbeen is ernstig pijn in het getroffen gebied. De pijn is doorgaans het sterkst onder stress. Prik-Achtig pijn in het scheenbeen komt vaak voor.

Druk op het scheenbeen kan ook ernstige pijn veroorzaken. Naast de pijn treden vaak andere symptomen op die als ontstekingsverschijnselen een indicatie kunnen zijn van de onderliggende ziekte. Deze omvatten een rood worden van het scheenbeen, zwelling en een min of meer ernstig functieverlies van de pees en de bijbehorende spier.

Infectie van de pees kan verdere symptomen veroorzaken, zoals koorts en een beperkte generaal voorwaarde​ Verwondingen aan het scheenbeen met daaropvolgende infectie en ontsteking kunnen gepaard gaan met pus vorming in de wond. Verkalking kan een krakend geluid veroorzaken tijdens het bewegen.

Deze calcificaties bestaan ​​voornamelijk uit calcium pyrofasfaat en precipiteren als kristallen in gewrichten en gedeeltelijk op de ogen en visuele omhulsels. Ze leiden tot wrijving, die niet alleen extreem pijnlijk kan zijn, maar ook kan worden gehoord en gevoeld. Dit onderwerp is wellicht interessant voor u: Verkalking van de pees

Diagnose van peesontsteking van het scheenbeen

Om een ​​diagnose van een pees te kunnen stellen ontsteking van het scheenbeenmoet een arts worden geraadpleegd. De arts kan vaak een vermoedelijke diagnose stellen op basis van de symptomen en een gedetailleerde medische geschiedenis​ Ook een functionele test van de spier en de bijbehorende pees kan een indicatie geven van de onderliggende ziekte.

In zeldzame gevallen kan het nuttig zijn om verdere diagnostische maatregelen te nemen om de diagnose vast te stellen. Met name beeldvormingsprocedures staan ​​in de voorhoede van deze mogelijkheden. In het bijzonder een MRI-onderzoek en een ultrageluid onderzoek van de pees kan aanwijzingen geven voor tendinitis van de tibia.

Vermoeidheidsfracturen komen vooral vaak voor bij wedstrijdsporters of bij mensen met overeenkomstige reeds bestaande aandoeningen zoals osteoporose of reumatoïde artritis​ Er wordt onderscheid gemaakt tussen stressfracturen en insufficiëntiefracturen. De eerste bij atleten, die vaak veel stress op het bot leggen en dus steeds meer kleine scheurtjes produceren. Symptomen verschijnen meestal langzaam; pijn bij inspanning, roodheid of voelbare zwelling kunnen wijzen op een onderbreking van de vermoeidheid.

Tendinitis treedt ook langzaam op, maar de pijn is bijzonder hevig onder stress, maar kan na langere tijd ook vaker in rust worden gevoeld. Roodheid en zwelling kunnen ook optreden, evenals een verhoogde gevoeligheid voor hitte van het gebied. In het verdere verloop van de ziekte kan verkalking optreden, wat zowel een hoorbaar als een voelbaar knerpend geluid veroorzaakt.