Symptomen
De symptomen die optreden bij het Locked-In-Syndrome beperken het leven van de patiënt op de meest omvangrijke manier. De getroffen persoon is niet in staat om zijn of haar vrijwillige spierstelsel onder controle te houden. De verlamming treft niet alleen de ledematen, rug, borst en maag, maar ook de nek, keel en gezichtsspieren.
Spreken noch slikken is actief mogelijk. De patiënt moet daarom meestal kunstmatig worden gevoed. Vrijwel alle oogspieren worden ook aangetast door de verlamming, alleen verticale oogbewegingen zijn mogelijk, die als communicatiemiddel kunnen worden gebruikt.
De patiënt is niet of nauwelijks beperkt in denken en bewustzijn en neemt zijn omgeving volledig waar. Voor de getroffen persoon betekent dit veel leed, want hoewel hij zich volledig bewust is van zijn omgeving, kan hij er geen interactie mee hebben. De patiënt wordt hulpeloos aan de situatie blootgesteld. Als een resultaat hiervan voorwaarde, psychiatrische secundaire ziekten, zoals Depressie, zijn niet ongewoon.
Therapie
Intensieve zorg en uitgebreide verpleegkundige maatregelen kunnen de symptomen verbeteren. Ten eerste, de oorzaak van de hersenen schade moet zoveel mogelijk worden geëlimineerd. Dan de hersenenEr moet voor een groot deel op het vermogen worden vertrouwd om zenuwcellen opnieuw te verbinden en zo de functionaliteit van verschillende zenuwkoorden te herstellen.
De verschillende therapeuten moeten hierbij nauw samenwerken. Logopedisten trainen de spraak met de patiënt, fysiotherapeuten proberen mobiliteit te behouden en de patiënt langzaam zijn eigen bewegingen te laten maken. Het uitgebreide therapieconcept dat wordt gebruikt om de voorwaarde van Locked-in-Syndrome omvat ook psychotherapie en ergotherapie. Met veel geduld en werk is een verregaande vermindering van de klachten mogelijk, maar niet te beloven. Tot nu toe is er geen optie voor medicamenteuze of chirurgische therapie.
Verzorging
Zorgen voor een persoon die lijdt aan opgesloten syndroom is buitengewoon tijdrovend. Vanwege de holistische verlamming moeten alle hygiënemaatregelen in ieder geval aan het begin van zijn herstelfase worden overgenomen. Aangezien een normaal toiletbezoek niet mogelijk is en er geen knop kan worden ingedrukt, wordt meestal een levering van luiers gestart die kunnen worden vervangen door een ondersteek tijdens het genezingsproces. Vanwege de verlamming van de keel en keelholte-spieren treden verdere zorgproblemen op.
De patiënt heeft het vermogen om te spreken verloren en kan daarom niet over behoeften communiceren. Communicatie is alleen mogelijk door oogbewegingen, wat veel geduld van de zorgverlener vereist. Het begrijpen van de taal van de patiënt is een complex proces dat veel empathie vereist.
De slikspieren zijn ook verlamd, daarom een kunstmatige dieet moet in het begin worden gezocht. Dit kan ofwel via een maag buis of infusies. Het voordeel van voeding via een maagsonde is dat het maagdarmkanaal zijn functie kan blijven uitoefenen en het risico op bijkomende ziekte wordt verminderd.
