Suïcidaliteit: oorzaken, symptomen en behandeling

Suïcidaliteit is een zeer ernstig probleem: alleen al in Duitsland maken jaarlijks meer dan 10,000 mensen een einde aan hun leven. Het aantal niet-gemelde gevallen zal zeker veel hoger zijn. Het aantal zelfmoorden ligt daarmee aanzienlijk hoger dan het aantal verkeersdoden per jaar.

Wat is suïcidaliteit?

Suïcidaliteit, of een suïcidale neiging, beschrijft een mentale toestand waarin de gedachten, fantasieën en ook acties van de getroffen persoon gericht zijn op het bewerkstelligen van zijn of haar eigen dood. Deze toestand kan aanhoudend zijn, zich herhalen of alleen in crisissituaties voorkomen. Bij suïcidaliteit wordt onderscheid gemaakt tussen suïcidale ideevorming (geen feitelijke wens om zelfmoord te plegen) en urgente suïcidale ideevorming, die specifieke suïcidale intenties en plannen verhult. Suïcidaliteit is geen ziekte, maar een symptoom van een onderliggend probleem. Een psychologisch probleem is zo acuut geworden dat alleen wanhoop en hopeloosheid de overhand hebben. De getroffenen vinden hun leven ondraaglijk en willen er daarom een ​​einde aan maken. Er is geen mogelijkheid om het huidige leven ten goede te veranderen bij acute suïcidale neigingen. Zelfmoord lijkt voor de getroffen persoon de enige uitweg. Behandeling van suïcidaliteit is een van de moeilijkste uitdagingen waarmee de volksgezondheid zorgsysteem.

Oorzaken

Er zijn veel verschillende oorzaken van suïcidaliteit. Waaronder:

  • Depressieve stoornis
  • Afhankelijkheid van alcohol of drugs
  • Zelfmoordpogingen in het verleden
  • Zelfmoorden in het gezin of in de directe omgeving
  • Persoonlijkheidsstoornissen
  • Neurotische stoornissen
  • Schizofrenie
  • Isolement en eenzaamheid, bijvoorbeeld op oudere leeftijd.
  • Beroepsmatige spanningen
  • Werkloosheid of andere redenen die leiden tot een hoge mate van uitzichtloosheid en gebrek aan perspectief
  • Gewelddadige omgeving
  • Financiële problemen
  • Kleinigheden
  • Verlies van eigenwaarde
  • Afhankelijkheid van andere mensen
  • Traumatische of stressvolle ervaringen zoals het verlies van een dierbare, bijvoorbeeld door overlijden of scheiding
  • Ernstige of ongeneeslijke ziekte

Suïcidaliteit kan optreden als gevolg van één gebeurtenis, maar kan ook het gevolg zijn van een reeks verschillende gebeurtenissen. Hoe de spanningen individueel worden ervaren, is fundamenteel heel anders.

Symptomen, klachten en tekenen

Een typisch symptoom van suïcidaliteit is het denken of praten van de persoon over de dood of ontevredenheid met betrekking tot het leven of problemen. Dit moet over het algemeen zeer serieus worden genomen en als een alarmsignaal worden opgevat. Het is een algemene misvatting dat mensen die van plan zijn zichzelf van het leven te beroven, dat niet doen praten over het. De meeste suïcidale mensen praten over het feit dat ze het leven beu zijn of dat hun leven voor hen zinloos lijkt. In de antecedenten van suïcidale handelingen is er vaak een fundamentele verandering in stemming en gedrag. Vaak wordt opgemerkt dat ze emotioneler reageren en de neiging hebben om sterke emotionele uitbarstingen te hebben, bijvoorbeeld angst, verdriet, uitbarstingen van woede, schaamtegevoelens en schuldgevoelens. De getroffen persoon valt dan in een depressieve toestand. Hij gelooft dat hij hier alleen aan kan ontsnappen door zelfmoord te plegen. Er is een diepe hopeloosheid ontstaan. Suïcidale mensen trekken zich vaak terug en communiceren minder. Aan de andere kant wordt ook vaak opgemerkt dat mensen die hebben besloten zelfmoord te plegen ineens "opgelucht" lijken, waardoor ze communicatiever en ruimdenkend zijn dan voorheen. Het weggeven van eigendommen of het op orde brengen van zaken kan een indicatie zijn van suïcidaliteit.

Diagnose en ziekteverloop

Bij de diagnose suïcidaliteit spelen verschillende overwegingen een belangrijke rol. Waaronder:

  • Vernauwing, omkering van agressie en zelfmoordfantasieën.
  • Risicofactoren zijn onder meer psychische aandoeningen en stoornissen, vooral depressie en schizofrenie (acute fase)
  • Addiction
  • Psychosociale crises zoals scheiding of overlijden van een geliefde.
  • Nauwelijks sociale relaties
  • Eerdere zelfmoordpogingen of zelfmoorden in het gezin.
  • Hopeloosheid, wanhoop, angst, vreugdeloosheid, slapeloosheid.
  • Ontslag
  • Ontslag uit een psychiatrische instelling

Deze factoren zijn zeer ernstig, evenals de suïcidaliteit. Hier geldt: hoe eerder het risico wordt herkend, hoe beter, want hoe langer voorwaarde duurt, hoe meer het verlangen om zelfmoord te plegen ook kan stollen.

Complicaties

Suïcidaliteit, met zijn complicaties, moet van geval tot geval worden bekeken. Bovendien kan het zelf worden opgevat als een complicatie van Depressie​ Suïcidaliteit brengt het risico met zich mee niet herkend of begrepen te worden. Niet zelden, Depressie in het bijzonder is niet duidelijk voor de mensen eromheen en leidt tot een toename van psychologisch spanning vanwege het niet bieden van hulp. Hetzelfde geldt voor suïcidaliteit, die in dergelijke gevallen vaak pas duidelijk wordt bij een (succesvolle) suïcidepoging. Bovendien kan deze vorm van psychisch lijden zeer acuut zijn, waardoor de drempel voor het plegen van affectieve handelingen - autodestructieve en suïcidale handelingen - verlaagt en ingrijpen door derden of therapeuten de facto onmogelijk wordt. Suïcidaliteit leidt verder tot complicaties bij medische behandelingen. Een onwil om in de getroffen persoon te leven, kan bijvoorbeeld betekenen dat hij of zij medicatie of voedselinname weigert. Dit resulteert in hogere risico's (geaccepteerd door de suïcidale persoon), die juridische en emotionele gevolgen hebben voor artsen en naasten. Complicaties kunnen ook ontstaan ​​bij zelfmoordpogingen die niet succesvol waren. Verminking, hersenen schade en dergelijke treden op en betekenen vaak een verlenging van het ervaren lijden voor de getroffenen.

Wanneer moet je naar een dokter?

Mensen die erover nadenken om op eigen houtje een einde aan hun leven te maken, moeten medische of therapeutische hulp zoeken. Als er een aanhoudende lusteloosheid in het leven is of een gevoel van nutteloosheid is zorgwekkend. Als er gedachten aan de eigen nutteloosheid of overbodigheid opkomen, moeten deze met andere mensen worden gedeeld. Als emoties niet langer door anderen kunnen worden gevoeld, als wensen en dromen verdwijnen of als hopeloosheid toeslaat, moeten de waarnemingen met een arts worden besproken. Als de getroffen persoon op een punt in zijn leven komt dat hij denkt een last te zijn voor de nabije omgeving, moet hij zijn zorgen openlijk uiten. Als de getroffen persoon vaak manieren bedenkt om zijn of haar eigen leven te beëindigen, is hulp nodig. Als er concrete plannen ontstaan ​​over hoe het eigen overlijden zal plaatsvinden, is er acuut actie nodig. Als er zelfbeschadigende handelingen plaatsvinden, een zelfmoordbrief wordt geschreven of de getroffen persoon begint met het annuleren van bestaande contracten, moet er meer waakzaamheid zijn. Als een persoon duidelijke acties uitdrukt dat leiden bij zijn of haar eigen moedwillige overlijden moet een hulpdienst worden gewaarschuwd. Anders wordt er geen hulp verleend, wat strafbaar is volgens de wet. Bij een verhard vermoeden van suïcidaliteit wordt een dwangbevel opgelegd.

Behandeling en therapie

Om de redenen voor suïcidaliteit te onderzoeken en een passende behandeling te starten, kan dit alleen een specialist. Hier de therapie hangt af van de overeenkomstige trigger van de suïcidale intenties. Vaak moet de getroffen persoon worden behandeld in een gesloten psychiatrische afdeling, wat vaak tegen zijn wil gebeurt om hem te beschermen. In het geval van Depressie, antidepressiva of stemmingsstabiliserende stoffen worden gebruikt. In manisch-depressieve toestanden zijn de klinische symptomen meestal ernstig, zodat de combinatie van verschillende medicijnen vereist is. In het geval van suïcidaliteit als gevolg van de leefsituatie, psychotherapie of sociotherapeutisch maatregelen zijn handig. Een goede relatie tussen arts en patiënt is altijd belangrijk voor succes therapie.

het voorkomen

Er is in feite geen zelfmoordinstinct. Voordat mensen zulke bedoelingen koesteren, is er meestal veel gebeurd, en juist dit is waar het belangrijk is om in te grijpen en te helpen. Als er een noodgeval is, moet onmiddellijk hulp worden gezocht en moet onmiddellijk de spoedarts worden gebeld. Het is belangrijk om hem te laten weten dat de persoon suïcidaal is. Degenen die tekenen van suïcidaliteit herkennen en handelen, kunnen levens redden. In principe is het verkeerd om de ander te verwijten of te verwijten, de situatie te bagatelliseren of te bagatelliseren. In plaats daarvan moet de situatie van de ander serieus worden genomen, omdat het op dit moment hopeloos lijkt. De getroffen persoon mag niet alleen gelaten worden in de situatie, maar moet steun en sympathie krijgen.

Nazorg

Suïcidaliteit is een fenomeen dat zeer serieus moet worden genomen, en therapie vergezeld moeten gaan van nauwgezette nazorg. Contacten hiervoor zijn zowel psychiaters of psychologen als de huisarts. De oorzaak van de suïcidale neiging speelt een belangrijke rol bij de nazorg. Het is belangrijk om te weten of een enkele traumatische gebeurtenis de reden is voor suïcidale intenties of dat depressie de oorzaak is van deze gedachten. Het is belangrijk om een ​​sociaal netwerk te hebben waar de getroffen persoon altijd terecht kan als er zich problemen voordoen of als er een andere noodzaak is praten​ Ook familieleden en vrienden kunnen hierin tot op zekere hoogte voorzien. Vaak is het raadzaam om een ​​zelfhulpgroep te bezoeken. Hier kunnen getroffenen een waardevolle uitwisseling van ervaringen en handige tips bieden in een beschermde omgeving. Hobby's en sociale contacten in de vrije tijd zijn ook zeer geschikt om de nazorg voor suïcidaliteit te begeleiden. Degenen die angst en rusteloosheid voelen, kunnen dit ook verminderen ontspanning methoden. Deze kunnen het beste in een cursus worden geleerd, zodat ze daarna regelmatig zelfstandig thuis kunnen worden geoefend. Er is een breed scala aan opties: progressieve spier ontspanning, autogene training of fantasiereizen bijvoorbeeld. Yoga kan ook helpen. Door de combinatie van fysiek en ademhalingsoefeningen, ontspanning en meditatie, het heeft een holistisch effect op lichaam, geest en ziel.

Wat u zelf kunt doen

Uitingen van een verlangen om zelfmoord te plegen kunnen buitengewoon stressvol zijn voor de sociale omgeving en leiden in situaties met buitensporige eisen. Om deze reden is uiterste voorzichtigheid geboden bij het behandelen van dit gevoelige onderwerp. Bij een suïcidale intentie doet de betrokkene er goed aan professionele hulp in te roepen. Werken met een psychotherapeut is aan te raden. Vaak is de betrokken persoon niet in staat om het emotionele dieptepunt alleen te overwinnen. Het is altijd raadzaam om openlijk met vertrouwelingen over gedachten en emoties te praten. Als het verlangen om een ​​einde aan het leven te maken echter stolt, is professionele hulp nodig. Zodra het verlangen naar zelfmoord zich ontwikkelt tot concrete plannen, moet er actie worden ondernomen. De getroffen persoon mag in geen geval alleen zijn of in gebieden en situaties blijven waar de hopeloosheid nog groter lijkt te worden. In een noodsituatie kan de getroffen persoon zelf de hulpdiensten waarschuwen of contact opnemen met een pastoraat. Daarnaast kan het als prettig en nuttig worden ervaren als er een uitwisseling is met andere voorheen suïcidale personen. Hier is er een maximale mate van empathie, zodat de getroffen persoon een goede gesprekspartner vindt die zijn stressvolle situatie zelf heeft meegemaakt en uitwegen kan aanwijzen.