De plant is inheems in het grootste deel van Europa en West-Azië (Siberië), en smeerwortel is genaturaliseerd in Noord-Amerika. Smeerwortel is ook een populaire tuinplant en wordt nu commercieel gekweekt. Het medicijnmateriaal is afkomstig van gewassen, voornamelijk uit Bulgarije, Roemenië, Polen en Hongarije.
Smeerwortel: welk deel wordt gebruikt?
Het medicinaal bruikbare materiaal bestaat uit de gedroogde wortelstok (wortelstok) en wortels (samen Symphyti radix). Minder vaak worden ook de bovengrondse delen van de plant gebruikt (Symphyti herba).
Smeerwortel en zijn kenmerken
Smeerwortel is een meerjarige vaste plant tot 1.5 m hoog met borstelige haren. De bladeren, die ook behaard zijn, zijn lang en puntig, en de grove, netvormige bladnerven zijn prominent aanwezig. De klokvormige bloemen zijn roodachtig tot blauwpaars, roze, geelachtig of wit.
Het wortelmateriaal omvat de longitudinaal gerimpelde wortelstukken, die aan de buitenkant zwartbruin zijn. In dwarsdoorsnede is de witachtige binnenkant van de wortelstukken te zien.
Wat de naam smeerwortel betekent
Het Latijn algemeen naam Symphytum is afgeleid van het Griekse "symphyein", wat "naar" betekent groeien samen". Dit komt door het feit dat men dat ooit dacht botten kon groeien weer bij elkaar door de plant. Dit komt ook tot uiting in de Duitse triviale naam Beinheil of Beinwall (Wallen betekent 'samen genezen van botten").
Smaak en geur
Smeerwortel verspreidt geen bepaalde geur. De smaak van de wortel is slijmerig, zwak zoet en licht samentrekkend.
