Sarcoïdose is een ontstekingsziekte van de bindweefsel, waarvan de oorzaak nog steeds niet definitief wordt begrepen. Sarcoïdose beïnvloedt het hele lichaam, maar komt vooral vaak voor in de weefselvocht knooppunten en longen. Ook bekend als de ziekte van Boeck, sarcoïdose is een relatief zeldzame ziekte.
Sarcoïdose (ziekte van Boeck).
De ziekte sarcoïdose komt wereldwijd voor. Sarcoïdose komt vooral veel voor in Zweden en IJsland. De exacte aantallen van deze ziekte in Duitsland zijn onbekend; schattingen zijn 40,000 getroffen personen. Omdat sarcoïdose niet altijd symptomen veroorzaakt, gaan experts ervan uit dat de werkelijke snelheid van de ziekte zelfs veel hoger is.
Desalniettemin is sarcoïdose een van de zeldzame ziekten. Andere namen zijn - na de eerste beschrijvingen van dit ziektebeeld - de ziekte van Boeck en de ziekte van Schaumann-Besnier, voor het acute beloop ook Löfgren-syndroom.
Longen, lymfeklieren en lever zijn vaak aangetast
Sarcoïdose is een systemische ziekte, wat betekent dat het het hele lichaam aantast. Kenmerken zijn granulomen - klein bindweefsel knobbeltjes als tekenen van ontstekingsreacties. Deze kunnen in principe in elk orgaanweefsel voorkomen, maar worden bijna altijd in ieder geval in de weefselvocht knooppunten en longen. De lever wordt ook relatief vaak aangetast en sarcoïdose komt iets minder vaak voor in de ogen, huid or botten.
Het type en de omvang van de symptomen van sarcoïdose zijn afhankelijk van het getroffen gebied en algemene symptomen zijn ook niet altijd aanwezig. De kans op het ontwikkelen van de ziekte is bijzonder hoog tussen de 20 en 40 jaar.
Sarcoïdose: progressie van vormen
In principe wordt onderscheid gemaakt tussen een acute en een chronische vorm van progressie. De eerste treedt plotseling op, maar neemt meestal af (bij 80-90%) na een paar weken tot maanden zonder verdere stoornissen. Chronische sarcoïdose ontwikkelt zich langzaam en wordt in het begin meestal niet opgemerkt. Symptomen dat leiden lijders aan de dokter zijn vaak ongemak in het oog of veranderingen in de huid In ongeveer de helft van de gevallen komt chronische sarcoïdose tot stilstand; in de andere vordert het.
Sarcoïdose: oorzaken onbekend
De oorzaken van sarcoïdose blijven onduidelijk. In principe wordt aangenomen dat er een pathologische afweerreactie is van de immuunsysteem dat leidt tot de vorming van de talrijke bindweefsel knobbeltjes (granulomen). De exacte trigger is echter niet bekend; stoffen die via de longen worden opgenomen en een infectie lijken op tuberculose worden onder meer besproken. Ook wordt een erfelijke component vermoed, wat de gevoeligheid voor sarcoïdose in ieder geval vergroot.
Hoewel de knobbeltjes goedaardig zijn, kan hun aantal en locatie dat wel leiden tot verminderde orgaanfunctie. Als gevolg hiervan kunnen de granulomen volledig achteruitgaan, maar ze kunnen ook littekenweefsel worden om functieloos weefsel te worden - het is echter niet mogelijk om het verloop van de ziekte te voorspellen. De drugs interferon wordt ook besproken als een mogelijke trigger van sarcoïdose, daarom mag het niet worden gebruikt in gevallen van bekende sarcoïdose.
