Introductie
In de therapie van psoriasis er zijn drie hoofddoelen die moeten worden bereikt: Naast lokale (lokale, bijv. zalven) en systemische (ingebracht in het organisme, bijv. tabletten) behandeling, wordt ook UVA-straling gebruikt om de symptomen te verlichten.
- Het verminderen van de migratiesnelheid van huidcellen
- Remming van de ontsteking
- Eliminatie van triggerende factoren
De lokale therapie wordt hieronder nader toegelicht: Ten eerste wordt de roos verwijderd met behulp van ureum zalven en baden.
De klassieke therapie bestaat uit dithranol (in de vorm van zalven). Dithranol normaliseert de overmatige proliferatie van epidermale cellen. Het veroorzaakt echter ernstige huidirritatie en sterke vlekken.
Vanwege de sterke huidirritatie mag het alleen op de haarden worden aangebracht en niet op de omliggende gezonde huid. De concentratie van het actieve ingrediënt wordt voor elke patiënt afzonderlijk bepaald. In de regel moet de zalf na een bepaalde blootstellingsperiode worden afgewassen.
Calcitriol, dwz vitamine D3-preparaten, behoren ook tot de lokale therapie. Ze remmen celproliferatie en worden meestal gecombineerd met UVA-UVB-straling. Niet alleen de verhoogde celproliferatie wordt geremd, maar ook de rijping van normale huidcellen wordt gestimuleerd.
De werkzaamheid is ongeveer hetzelfde als bij cortisone preparaten (cortison), maar in tegenstelling tot deze kunnen ze goed worden gebruikt voor langdurige therapie. Retinoïden (vitamine A-preparaten) worden ook gebruikt, maar mogen niet op het gezicht en geslachtsdelen worden gebruikt. Zwangerschap of borstvoeding (zie Borstvoeding) verhindert ook de toediening.
Behalve dat ze de celdeling remmen, werken retinoïden ook ontstekingsremmend. Ze vertegenwoordigen een alternatief voor cortisone behandeling. glucocorticoïden (cortisone) worden ook lokaal gebruikt, ook in het gezicht en de geslachtsdelen.
Ze hebben een sterk ontstekingsremmend effect en worden wereldwijd het meest gebruikt voor de behandeling van psoriasis. Bovendien onderdrukken ze de immuunrespons en hebben ze een remmende werking op een verhoogde celdeling. Ongewenste bijwerkingen van het lokaal aangebracht glucocorticoïden omvatten dunner worden en verhoogde kwetsbaarheid van de huid.
Zogenaamde steroïden acne kan ook voorkomen. De systemische therapie wordt gebruikt in geval van falen van de lokale therapie. De systemische therapie neemt de vorm aan van tabletten.
De toegediende medicijnen omvatten Methotrexaat remt de ontstekingsprocessen in de huid en wordt gebruikt voor psoriasis met en zonder gewrichtsproblemen. Het vermindert ook geactiveerde T-cellen. Sinds methotrexaat beschadigt de lever, mag dit medicijn alleen worden gebruikt bij levergezonde personen.
De patiënt behandeld met methotrexaat mag indien mogelijk geen alcohol consumeren. Niet alleen de lever is beschadigd, maar ook mannelijke geslachtscellen en de embryo- in de baarmoeder. Goed dus anticonceptiemiddel moet tot drie maanden na het einde van de therapie worden gebruikt.
Het effect van fumaraten is gebaseerd op de remming van ontstekingscellen en de remming van de afgifte van celboodschappersubstanties (cytokines). Het therapeutische effect treedt echter pas op na ongeveer 3-5 weken. Diarree en misselijkheid behoren tot de ongewenste effecten.
Ciclosporine wordt uitsluitend voorgeschreven voor ernstige en therapieresistente psoriasis. Het remt de activiteit van de ontstekingscellen en hun stoffen. Vanwege de mogelijke beperking van de nierfunctie mogen patiënten met beschadigde nieren geen ciclosporine krijgen als therapie.
Retinoïden beïnvloeden de groei en rijping van epidermale cellen en de ontstekingsactiviteit in de psoriatische foci. Bijwerkingen zijn onder meer uitdroging van de huid en slijmvliezen. Gedurende zwangerschapmisvormingen van het kind zijn zeer waarschijnlijk.
Daarom mag een dergelijke therapie in dit geval niet worden gebruikt. Indien mogelijk dient glucocorticoïde cortison niet te worden gebruikt voor systemische therapie, aangezien er aanzienlijke bijwerkingen zijn, vooral bij langdurige behandeling. Een andere mogelijke werkzame stof voor behandeling is het immunosuppressivum Tacrolimus, Enbrel® of Adalimumab.
Het effect van fumaraten is gebaseerd op de remming van ontstekingscellen en de remming van de afgifte van celboodschappers (cytokines). Het therapeutische effect treedt echter pas op na ongeveer 3-5 weken. Diarree en misselijkheid behoren tot de bijwerkingen. ciclosporine wordt uitsluitend voorgeschreven voor ernstige en therapieresistente psoriasis.
Het remt de activiteit van de ontstekingscellen en hun stoffen. Vanwege de mogelijke beperking van nier functie, mogen patiënten met beschadigde nieren geen ciclosporine krijgen als therapie. Retinoïden beïnvloeden de groei en rijping van epidermale cellen en de ontstekingsactiviteit in de psoriatische foci.
Bijwerkingen zijn onder meer uitdroging van de huid en slijmvliezen. Gedurende zwangerschapmisvormingen van het kind zijn zeer waarschijnlijk. Daarom mag een dergelijke therapie in dit geval niet worden gebruikt.
Indien mogelijk dient glucocorticoïde cortison niet te worden gebruikt voor systemische therapie, aangezien er aanzienlijke bijwerkingen zijn, vooral bij langdurige behandeling. Een andere mogelijke werkzame stof voor de behandeling is het immunosuppressivum Tacrolimus, Enbrel® of Adalimumab.
- Fumaraten
- Methotrexaat
- Ciclosporine
- En ook hier retinoïden
- En glucocorticoïden.
De therapie van een patiënt die aan psoriasis lijdt, moet altijd in gedefinieerde fasen worden uitgevoerd. Dit betekent dat men, alvorens over te gaan tot agressievere behandelingsmaatregelen, eerst de zachtst mogelijke therapiemethoden moet gaan gebruiken.
Zalven en crèmes zijn bijzonder geschikt voor milde vormen van psoriasis. Zelfs de regelmatige toepassing van deze lokale therapeutische maatregelen leidt vaak tot bevredigende behandelingsresultaten. Om de behandelresultaten positief te beïnvloeden, moeten de getroffen patiënten een paar stappen volgen voordat ze de zalf aanbrengen.
Voordat de psoriasiszalf op de aangetaste delen van de huid wordt aangebracht, moet het huidoppervlak zorgvuldig worden vrijgemaakt van huidschubben. Crèmes of zalven met ureum of salicylzuur zijn hiervoor geschikt. In dit verband moet echter worden opgemerkt dat een zalf met salicylzuur nooit op grote delen van de huid mag worden aangebracht.
Idealiter wordt de zalf eerst op een klein deel van het lichaam aangebracht. Als er zelfs na een inwerktijd van ongeveer tien minuten geen huidreacties optreden, kan de eigenlijke behandeling beginnen. Patiënten die allergisch zijn voor de toepassing van het gebruikelijke zalven en crèmes U kunt ook oliebaden gebruiken om het huidoppervlak te ontkalken.
In minder ernstige gevallen kunnen speciale shampoos voldoende zijn om een succesvolle psoriasistherapie te bereiken. Nadat het huidoppervlak van de getroffen patiënt is ontkalkt en voorbereid voor het aanbrengen van verdere substanties, kan de eigenlijke psoriasistherapie worden gestart door het aanbrengen van een zalf. Vooral door regelmatig gebruik van een zalf die koolteer bevat, konden tot dusver bevredigende behandelingsresultaten worden bereikt.
De actieve ingrediënten in de zalf remmen de overmatige celdeling die kenmerkend is voor psoriasis, remmen ontstekingsreacties en voorkomen keratinisatie van de bovenste huidlaag. Bovendien zijn crèmes en zalven met de werkzame stof "dithranol", een synthetisch teerpreparaat, succesvol gebleken bij de behandeling van psoriasis. Bij regelmatige lokale toepassing van deze zalf moeten de typische ontstekingsprocessen en overmatige hoornproductie aantoonbaar worden verminderd.
De therapie van psoriasis met behulp van een dithranolzalf moet echter kritisch worden bekeken. Delen van het lichaam waar de zalf overmatig wordt aangebracht, hebben de neiging een bruinachtige verkleuring te ontwikkelen. Om deze reden moet de behandeling van psoriasis met een zalf die dithranol bevat zeer zorgvuldig en spaarzaam worden uitgevoerd.
In geval van een afwijking na het aanbrengen (roodheid, brandendjeuk) moet onmiddellijk een dermatoloog worden geraadpleegd. Matig ernstige en ernstige vormen van de ziekte reageren meestal nauwelijks op teerhoudende zalven. Om deze reden moeten de getroffen patiënten meestal hun toevlucht nemen tot een cortisone zalf.
Dit ingrediënt is een hormoon dat ook in de bijnierschors wordt aangemaakt. Bij psoriasistherapie met een zalf die cortison bevat, moet er echter op worden gelet dat het huidoppervlak zeer spaarzaam wordt bedekt. Bovendien mag deze zalf nooit worden gebruikt bij kinderen, op het gezicht, nek of genitaal gebied.
De reden hiervoor is het feit dat het actieve ingrediënt cortison het huidoppervlak verdunt en de zojuist genoemde huidgebieden sowieso al vrij dun zijn. Het belangrijkste bijwerkingen van cortison zalf omvat roodheid, brandend Als een dergelijke bijwerking optreedt, moet de therapie worden onderbroken en moet een specialist worden geraadpleegd. In de dagelijkse klinische praktijk, zalven met vitamine D derivaten zijn bijzonder geschikt gebleken voor de behandeling van psoriasis.
Bij regelmatig gebruik zorgt vooral vitamine D3 ervoor dat de groei en rijping van de cellen van de epidermis positief wordt beïnvloed en de voor psoriasis kenmerkende roosvorming wordt geremd. Volgens uitgebreide studies is de werkzaamheid van de zalf bevattende vitamine D is gelijk aan die van een gemiddelde sterkte cortisone zalf. Over mogelijke bijwerkingen Vitamine D nakomelingen blijken echter aanzienlijk voorzichtiger en beter compatibel.
Tot de meest bekende zalven op vitamine D-basis behoren: Curatoderm® (Tacalcitol), Silkis® (Calcitriol), Daivonex® (Calcipotriol). De klassieke zalven met vitamine A-derivaten zijn bijzonder geschikt voor de behandeling van milde tot matige vormen van psoriasis. Gemiddeld kan worden aangenomen dat ongeveer 70-80 procent van de foci geneest na het regelmatig aanbrengen van een vitamine A-zalf.
Bij ernstige vormen van de ziekte kan een zalf met vitamine A worden gecombineerd met een gewone cortisoncrème. De therapie van psoriasis kan tijdens de zwangerschap problematisch zijn. Dit is vooral het geval als een aanstaande moeder lijdt aan een bijzonder ernstige vorm van psoriasis.
De reden hiervoor is het feit dat de lokale toepassing van zalven en crèmes alleen is meestal niet voldoende om de symptomen effectief te verlichten. Aangezien de meeste geneesmiddelen die geschikt zijn voor systemische therapie van psoriasis echter niet tijdens de zwangerschap mogen worden toegediend, moet de behandeling vaak worden onderbroken. Dit is vooral problematisch omdat de klassieke symptomen van psoriasis sowieso voor veel vrouwen tijdens de zwangerschap erger worden.
Vrouwen die aan psoriasis lijden en een zwangerschap plannen, moeten daarom vroegtijdig hun dermatoloog informeren. Alleen dan kan in een vroeg stadium worden besloten of de betreffende therapie tijdens de zwangerschap kan worden voortgezet of dat de patiënt mogelijk moet overstappen op een ander medicijn. Niettemin moet worden opgemerkt dat er niet veel geneesmiddelen zijn voor de behandeling van psoriasis die tijdens de zwangerschap zijn goedgekeurd.
Voor de meeste actieve ingrediënten wordt aangenomen dat schade aan de foetus kan niet volledig worden uitgesloten. Het gebruik van systemische medicatie kan tot ernstige misvormingen leiden, vooral tijdens het eerste derde deel van de zwangerschap. Om deze reden moeten alle orale medicatie die wordt gebruikt om psoriasis te behandelen, tijdens de zwangerschap worden stopgezet.
Dit geldt vooral voor geneesmiddelen die de actieve ingrediënten "Acitretine" (of andere vitamine A-derivaten) of "Methotrexaat" bevatten. Beide actieve ingrediënten kunnen tijdens de zwangerschap tot ernstige misvormingen en miskramen leiden. Voor vrouwen die een van deze preparaten gebruiken, is het belangrijk om ervoor te zorgen dat ze effectief zijn anticonceptiemiddel tijdens de hele therapie.
Bovendien mogen getroffen vrouwen niet zwanger worden na de daadwerkelijke inname (twee jaar in het geval van acitretine; vier maanden in het geval van methotrexaat). Over het algemeen kunnen lokale medicijnen om psoriasis te behandelen ook tijdens de zwangerschap worden gebruikt. Crèmes en zalven met vitamine A vormen hierop een uitzondering. Deze mogen niet tijdens de zwangerschap worden aangebracht.
