Pes valgus, gedraaide voet, kinderlijke gedraaide voet
Definitie
In de geneeskunde verwijst de term 'knikvoet' naar een pathologische verkeerde positie van de voet. De klassieke plantaire boog heeft een verlaging van de binnenste (mediale) rand van de voet met een gelijktijdige verhoging van de buitenste (laterale) rand van de voet. Daarnaast is bij het kijken naar de hiel een zogenaamde X-positie waar te nemen. Dit betekent dat de hiel naar buiten gebogen lijkt ten opzichte van de been op het niveau van de enkel.
Introductie
Hoewel de platvoet bij volwassenen altijd als pathologisch moet worden beschouwd, is deze bij kinderen fysiologisch en hoeft deze niet te worden behandeld. Kinderen die last hebben van een spreidvoet hebben vaak ook misstanden in de vorm van een platvoet of gevallen bogen. In de regel verandert de voetpositie totdat het kind de leeftijd van 9 jaar bereikt. Als de gevallen bogen echter niet verdwijnen of verder naar binnen glijden tot de leeftijd van ongeveer 8 tot 10 jaar, moet een arts worden geraadpleegd. Deze arts kan na uitgebreide diagnostiek de meest geschikte behandelmethode bepalen.
Oorzaken
De oorzaken van de platvoet kunnen worden onderverdeeld in aangeboren en verworven oorzaken. Bij kinderen is de aanwezigheid van de duivenpoot in de meeste gevallen te wijten aan genetische misvormingen. De duivenpoot bij kinderen is echter meestal volkomen onschadelijk en ontwikkelt zich pas tijdens de tijd leren lopen.
Door het nog niet volledig ontwikkelde vasthoudapparaat in het gebied van de benen en voeten, worden kinderen gedwongen hun voeten tijdens het lopen naar binnen te draaien. Vanuit deze basispositie zetten kinderen de hiel in een compenserende hoek. Het resultaat is de ontwikkeling van een geknikte voet.
Dit fenomeen is volkomen normaal en verdwijnt meestal volledig naarmate het kind ouder wordt. Als een horrelvoet ontwikkelt zich bij oudere kinderen of volwassenen, zowel de oorzaken als de gevolgen zijn ernstiger. Mogelijke redenen voor het ontstaan van een spreidvoet bij oudere kinderen kunnen ongevallen, verlamming, infecties of onjuiste belasting van de voet zijn.
In zeldzame gevallen kunnen reumatische aandoeningen ook verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling van de duiventandpoot bij kinderen. Vooral die kinderen die er massaal last van hebben te zwaar (adipositas) ontwikkelen tijdens hun groei een duif tenen. Een van de meest voorkomende oorzaken van een duivenpoot bij kinderen is instabiliteit van de ligamenten in het gebied van de voet.
Door gebrek aan stabilisatie kunnen kinderen de hielen niet rechtop houden. Dit leidt op den duur tot een verlaging van de langsboog. Omdat sterke spierkrachten op de voet werken, zelfs bij zwakke ligamentstructuren, is de hoofd van de enkel bot verschuift na verloop van tijd naar binnen (mediaal). De hielbeenaan de andere kant wordt steeds meer naar buiten verschoven. Als resultaat, het innerlijke enkel steekt prominent uit.
