Nodulair korstmos (Lichen Ruber Planus)

Korstmossen ruber planus - in de volksmond nodulair korstmos genoemd - (Grieks λειχήν leichén '"lichen"; Latijn ruber, "roodgekleurd"; Latijn planus, "plat"; synoniemen: lichen planus; lichen ruber; ICD-10-GM L43.-: Korstmossen ruber planus (excl. Lichen pilaris)) beschrijft een niet-besmettelijke (niet-infectieuze), chronische ontstekingsziekte van de huid en / of slijmvliezen.

De ziekte wordt gekenmerkt door een lichenoïde weefselreactie. Platte, meestal veelhoekige, roodpaarse papels (knobbeltjes) of plaques (uitgebreide of plaatachtige proliferatie van stoffen op de huid) met scherpe randen worden gezien. De papels kunnen aanvankelijk centraal gedeukt zijn.

Korstmossen ruber planus is de meest voorkomende idiopathische huid ziekte (ziekte met onbekende oorzaak) wereldwijd.

Korstmossen ruberplanus kan worden onderverdeeld volgens het patroon van distributie (zie symptomen hieronder).

Geslachtsverhouding: vrouwen lijken iets vaker te worden getroffen dan mannen.

Frequentiepiek: De ziekte komt voornamelijk voor bij volwassenen van het 3e tot het 6e levensdecennium. De ziekte komt zelden voor bij kinderen (ongeveer 1-4% van de gevallen).

De prevalentie (ziekte-incidentie) ligt tussen 0.2 en 1.0% (volwassen bevolking).

Verloop en prognose: Korstmossen ruberplanus is subacuut (minder ernstig) tot chronisch. De roodpaarse papels (knobbeltjes) jeuken bijna altijd, soms intens. Kenmerkend is een witachtige reticulaire streep op het oppervlak van de papels en ook op de slijmvlies ("Wickham striation"). De huidverschijnselen worden aangetroffen op de slijmvliezen (25-70% van de gevallen), vaak op de huid en slijmvliezen (20%), en minder vaak geïsoleerd op de huid (10%). Ze komen vaak symmetrisch voor aan de extremiteiten, vooral aan de buigzijden. Krassen verergert korstmos ruber planus en leidt tot herhaling van papels op een voorheen gezonde huid (Köbner-effect). 25% van de patiënten heeft een geïsoleerde lichen ruber planus van de slijmvlies​ Betrokkenheid van het nagels (10% van de gevallen) en haar resulteert meestal in nageldystrofie en littekens van onomkeerbare alopecia (haaruitvalDe duur van de ziekte zonder behandeling is ongeveer 8 tot 24 maanden (1 maand tot 10 jaar). De ziekte laat meestal een tijdelijke bruinachtige hyperpigmentatie (verhoogde verkleuring van de huid) achter op de aangetaste delen van de huid. De ziekte heeft de neiging om zelfs na jaren terug te komen (herhaling van de ziekte).