Nidatie verwijst naar de implantatie van een bevruchte eicel in de bekleding van de baarmoeder Dit blijft zich ontwikkelen tot het placenta om het ei te voeden na nidatie. Vanaf het moment van nidatie wordt de vrouw als zwanger beschouwd.
Wat is nidatie?
Nidatie verwijst naar de implantatie van een bevruchte eicel in de bekleding van de baarmoeder Bemesting vindt plaats als een ei van de eierstok naar de baarmoeder, gebeurt meestal in de eileider. Late bevruchting kan nog steeds optreden nadat de eicel in de baarmoeder is opgenomen. Tijdens de rijping van het ei is het slijmvlies van de baarmoeder verdikt, ter voorbereiding op bevruchting. Een voldoende dik slijmvlies is een voorwaarde voor nidatie. Het ei is veel groter dan een sperma omdat het zichzelf een tijdje moet kunnen voeden. Na de bevruchting zijn zijn bronnen bijna allemaal opgebruikt, maar op dit moment heeft het de energie nodig voor de komende celdelingen. Het krijgt dit door middel van nidatie, die het verbindt met het toevoersysteem van het vrouwenlichaam. Voor dit doel zit het ei op het oppervlak van de baarmoeder slijmvlies en wordt erdoor geabsorbeerd en omhuld. Het slijmvlies vormt zich bloed schepen dat leiden naar het bevruchte ei om het te voorzien van opgeloste voedingsstoffen. Op deze manier kan het dankzij nidatie blijven leven, ook al zijn zijn eigen energiebronnen al uitgeput. Na de bevrijding die heeft plaatsgevonden, wordt de vrouw als zwanger beschouwd omdat nu de embryo- ontwikkelt zich en in de meeste gevallen sterft het ei niet.
Functie en taak
Een ei alleen kan zichzelf alleen onderhouden zolang het nodig is om van de eierstok naar de baarmoeder te reizen. Als het niet wordt bevrucht, sterft het omdat het geen energie of gebruik meer heeft. Een bevruchte eicel daarentegen moet verschillende celdelingsprocessen doorlopen en zich van een enkele cel tot een geheel ontwikkelen embryo- met een veelvoud aan cellen. Het kan dit niet bereiken met zijn eigen energiebronnen, die bijna uitgeput zijn, en de sperma kan het ook niet voorzien van de energie die het nodig heeft. Wat het nodig heeft, is energie uit het lichaam van de moeder. Daarom, de baarmoederslijmvlies is bedoeld voor nidatie, omdat dit weefsel in staat is een toevoerorgaan te vormen dat zich alleen ontwikkelt tijdens zwangerschap: de placenta Na nidering verzamelt het bestaande slijmvliesweefsel zich op één plaats en vormt het zich bloed schepen om het ei te leveren. De placenta, die zich onmiddellijk na nidatie begint te ontwikkelen, levert de embryo- negen maanden en dan werpen bij de geboorte. De eerste stap in de ontwikkeling van de placenta is nidatie. Tegelijkertijd betekent nidatie een hormonale verandering evenwicht, aangezien het lichaam nu erkent dat de eicel is bevrucht en a zwangerschap bestaat. Al snel na de succesvolle nidatie van het ei, de eerste fysieke tekenen van zwangerschap optreden.
Ziekten en kwalen
Nidatie zelf is een relatief eenvoudig proces dat op zichzelf in de meeste gevallen foutloos verloopt. Het slijmvlies van de baarmoeder is echter mogelijk niet dik genoeg voor nidatie en kan hierdoor falen. Andere problemen met het baarmoederslijmvlies, zoals endometriose, zijn ook in staat om nidatie en dus zwangerschap te voorkomen. Meestal hebben dergelijke problemen hormonale oorzaken of ziekten zoals endometriose, die veranderingen in de textuur en verspreiding van het slijmvlies met zich meebrengen. Omdat nidatie dan vaak niet kan plaatsvinden, kunnen getroffen vrouwen niet zonder hulp zwanger worden. Zelfs volledig gezonde vrouwen kunnen een zogenaamd buitenbaarmoederlijke zwangerschap, die wordt geassocieerd met nidatie. In dit geval nestelt de eicel zich niet zoals bedoeld in het baarmoederslijmvlies, maar blijft het na de bevruchting in de eileider of ontwikkelt het zich elders in de buik buiten de baarmoeder. Buitenbaarmoederlijke zwangerschappen kunnen gevaarlijk zijn omdat het ei meestal sterft en gifstoffen afgeeft die levensbedreigend kunnen zijn voor de vrouw. Er is een dreiging van bloed vergiftiging als het te laat wordt ontdekt. Uiterst zeldzaam is nidatie buiten de baarmoeder, waaruit toch een embryo ontstaat. In deze gevallen ontwikkelt de baby zich feitelijk in de buik van de moeder. Onder bepaalde omstandigheden en onder constant medisch toezicht kan zo'n baby voldragen, maar niet op natuurlijke wijze worden geboren. Niettemin veroorzaakt een dergelijke gebrekkige bevinding een groots volksgezondheid risico voor de moeder, aangezien de interne organen hebben geen bescherming tegen de baby. Of de baby levensvatbaar en gezond wordt geboren, is ook niet gegarandeerd. Bij gebrekkige celdeling na nidatie wordt de reeds bevruchte eicel door het lichaam van de vrouw afgestoten en als bloeding uitgescheiden - soms onopgemerkt. Als het kind levensvatbaar was, zou de zwangerschap blijven bestaan na de bevruchting, maar het kind zou dan geboren worden met een handicap.