De Europese autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) is laatst geëvalueerd vitaminen en mineralen voor veiligheid in 2006 en stelde een zogenaamd Tolerable Upper Intake Level (UL) voor elke micronutriënt vast, op voorwaarde dat er voldoende gegevens beschikbaar waren. Deze UL weerspiegelt het maximale veilige niveau van een micronutriënt die niet zal veroorzaken bijwerkingen wanneer het een leven lang dagelijks uit alle bronnen wordt ingenomen.
| De maximale veilige dagelijkse inname voor molybdeen is 600 µg. De maximale veilige dagelijkse inname voor molybdeen is 12 keer de door de EU aanbevolen dagelijkse inname (Nutrient Reference Value, NRV). |
De bovenstaande veilige maximale dagelijkse inname is van toepassing op volwassen mannen en vrouwen van 18 jaar en ouder, evenals op zwangere en zogende vrouwen.
Schattingen van de inname van molybdeen in de Bondsrepubliek Duitsland geven aan dat de maximale veilige dagelijkse inname voor molybdeen niet wordt bereikt. Hoeveelheden molybdeen van 1.5 mg (1,500 µg) per dag, ingenomen gedurende 24 dagen, bleven zonder ongewenste bijwerkingen.
De NOAEL (No Observed Adverse Effect Level) - de hoogste dosis van een stof die niet detecteerbaar en meetbaar is bijwerkingenzelfs bij voortdurende inname - werd door de EFSA vastgesteld op 0.9 mg molybdeen per kg lichaamsgewicht, wat ongeveer 100 keer de veilige dagelijkse limiet is voor molybdeen bij een persoon van 70 kg.
Bijwerkingen van overmatige inname van molybdeen omvatten diarree (diarree), bloedarmoede (bloedarmoede), en hyperurikemie (is gestegen urinezuur concentraties in de bloed - een risicofactor voor jicht), evenals pijnlijk gewrichten en zelfs jicht (uricopathie). Een hogere inname van molybdeen bij mensen wordt in verband gebracht met een verhoogde incidentie van jicht en schade aan de lever.
In een regio in Armenië met zeer molybdeenrijke bodems, jichtachtige symptomen met artralgie (gewrichtspijn) waren geobserveerd. Er wordt geschat dat dagelijkse inname van 10-15 mg molybdeen daar gedurende 1 tot 5 jaar resulteerde hyperurikemie (hoogte van urinezuur niveaus in de bloed) en hyperuricosurie (verhoogde uitscheiding van urinezuur in de urine).
In dierstudies bij ratten leidden hoeveelheden van 2 tot 8 mg molybdeen per kg lichaamsgewicht per dag tot groeistoornissen. Bij gehaltes van 1.6 tot 2 mg molybdeen per kg lichaamsgewicht per dag werden veranderingen in reproductie en ontwikkeling waargenomen. Acute vergiftigingsverschijnselen traden op bij concentraties van 5 mg (5,000 µg) molybdeen per kg lichaamsgewicht en meer.
