Keelpijn: symptomen, oorzaken, behandeling

Keelpijn (ICD-10-GM R07.0: Keelpijn) is pijn die optreedt in het gebied van de keel, mond, en keelholte.

Keelpijn is een veel voorkomend symptoom van keelholteontsteking (ontsteking van de keel). In de meeste gevallen zijn keelpijn tekenen van een licht bovenwerk luchtwegen infectie die overwegend viraal is (virale snelheid tot 80%). De definitie "keelholteontsteking”Omvat faryngitis, rhinofaryngitis (gecombineerde ontsteking van de neusslijmvlies (rhinitis) en keelslijmvlies (faryngitis)), acute tonsillitis (tonsillitis) of tonsillofaryngitis - zie onder de ziekte met dezelfde naam.

Volgens de acute S2k-richtlijn mag bij patiënten met keelpijn met of zonder slikproblemen slechts één van de volgende drie diagnoses worden gesteld:

Keelpijn kan een symptoom zijn van veel ziekten (zie onder “Differentiële diagnoses”).

Frequentiepiek: De ziekte komt voornamelijk voor in de groep onder de 45 jaar.

Keelpijn is de belangrijkste zorg bij iets minder dan 2% van de patiëntencontacten in huisartspraktijken (in Duitsland en de VS). Een zesde van de gevallen wordt door artsen als ernstig beschouwd.

Verloop en prognose: Bij aanwezigheid van keelpijn moet - voor zover mogelijk - een van de volgende diagnoses worden vastgesteld: acute tonsillitis (ontsteking van de amandelen), acute tonsillofaryngitis (ontsteking van de keelholte en / of palatinale amandelen) of acute keelholteontsteking (ontsteking van de keelholte). Deze genoemde diagnoses vertegenwoordigen de meest voorkomende oorzaken van keelpijn.

Slechts zelden is een bezoek aan de dokter nodig (bijvoorbeeld bij een high koorts gebeurt op hetzelfde moment). Keelpijn zou na één tot twee dagen spontaan (vanzelf) moeten verbeteren en na ongeveer een week verdwijnen.

Het verdere verloop of de prognose hangt af van de ziekte die voorhanden is. Zie de relevante diagnose voor details.