Het JC-virus behoort net als het BK-virus tot de polyomavirussen, een groep van niet-omhuld DNA virussen Het komt wereldwijd voor en wordt uitgezonden in jeugd, op welk moment het levenslang kan aanhouden. De ziekteverwekker is de trigger van progressieve multifocale leuko-encefalopathie of PML.
Wat is het JC-virus?
JC-virus (korte naam: JCPyV) is een wereldwijde ziekteverwekker van de familie Polyomaviridae en het geslacht Polyomavirus. Het is ook bekend als humaan polyomavirus 2 of JC polyomavirus. Opgenomen in jeugd, de ziekteverwekker komt meestal in de nier of centraal zenuwstelselen waarschijnlijk leukocyten (wit bloed cellen), waar het levenslang kan aanhouden. Het JC-virus is een opportunistische ziekteverwekker, wat betekent dat het wordt gereactiveerd wanneer het lichaam lijdt aan ernstige immunosuppressie. Het JC-virus is niet-omhuld, dus het draagt geen omringende lipidenvelop. Het is dus stabieler tegen omgevingsinvloeden dan omhuld virussen Als genoom draagt het virus dsDNA, waardoor het een van de weinige dubbelstrengs DNA is virussen zonder lipidenvelop. De naamgeving van het JC-virus komt van de initialen van de patiënt John Cunningham, bij wie het virus voor het eerst werd ontdekt in 1971.
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
JC-virus komt wereldwijd voor. Het besmettingspercentage is ongeveer 85 procent. Eenmaal besmet met de ziekteverwekker, blijft het gedurende het hele leven bestaan, voornamelijk in de nier en centraal zenuwstelsel Het virus zal zich waarschijnlijk ook verspreiden leukocyten Het lijkt erop dat de infectie waarschijnlijk is opgelopen in jeugd Het is zeer waarschijnlijk dat de ziekteverwekker oraal wordt verspreid. Meer dan 60 procent van alle Amerikaanse volwassenen heeft dat wel antilichamen tegen het JC-virus op 12-jarige leeftijd. Tot nu toe verloopt de infectie waarschijnlijk zonder symptomen. Als het immuunsysteem wordt ernstig onderdrukt, zoals in het geval van 에이즈 or leukemieDe ziekteverwekker kan bijvoorbeeld de geïnfecteerde cellen reactiveren en vervolgens vernietigen, waardoor ze in de bloedbaan terechtkomen. Daar verspreidt het virus zich vervolgens naar de oligodendrogliale cellen van de hersenen, waar het ze vervolgens kan vernietigen als onderdeel van de ziekte. Het JC-virus wordt gekenmerkt door de afwezigheid van een lipidenvelop. Dit gebrek aan een envelop maakt het virus resistent tegen talrijke omgevingsfactoren. Zo ontsnapt het meestal ook aan het doden door desinfectie. Bovendien heeft het JC-virus dubbelstrengs DNA, waardoor het een van de weinige niet-omhulde virussen is, samen met de adenovirussen, de humane papillomavirussen en het BK-virus, met dubbelstrengs DNA. In totaal bestaat dit genoom uit 5130 basenparen, die zijn onderverdeeld in drie secties. Het eerste deel vormt het niet-coderende deel, waar de oorsprong van replicatie zich bevindt. De tweede regio is verantwoordelijk voor zowel het kleine als het grote T-antigeen. De derde en laatste regiocode voor de verschillende envelop eiwitten, namelijk de VP1, VP2, evenals de VP3 pentameer. Het feit dat de niet-coderende regio's kunnen worden herschikt, resulteert in verschillende JC-virusvarianten. Het genoom is omgeven door een icosaëdrische capside, een eiwitomhulsel dat het virus beschermt. De virussen hebben een diameter van ongeveer 45 nm. De capside die het virus omhult, is samengesteld uit 72 capsomeren. Deze capsomeren bestaan voornamelijk uit de VP1 pentameren, de VP2 of de VP3 pentameren zijn minder aanwezig in het capside.
Ziekten en aandoeningen
JC-virus is de veroorzaker van progressieve multifocale leuko-encefalopathie (afgekort PML), een ziekte die voornamelijk de centrale zenuwstelsel De ziekte treedt acuut op en blijft zich ontwikkelen, daarom wordt het progressief genoemd. Omdat bijna iedereen dit virus draagt, kan de ziekte iedereen treffen, maar een verzwakking van de immuunsysteem is een voorwaarde voor het ontstaan van de ziekte. De eerste infectie met de ziekteverwekker in de kindertijd verloopt zonder symptomen. Patiënten met een zwakte van de T-cellen, zoals het geval is bij 에이즈 or leukemie, worden het vaakst getroffen. Als de virussen worden gereactiveerd, reizen ze van de plaats waar ze levenslang aanhouden, zoals de nieren, hersenen of beenmergVia leukocyten naar het centrale zenuwstelsel, waar ze zich nestelen in de witte stof en zich vermenigvuldigen. Daarbij vallen ze voornamelijk de oligodendrocyten aan. Deze celtypen vormen de zenuwomhulsels die de zenuwcellen omringen om een optimale geleiding van excitatie te garanderen. De oligodendrocyten worden vernietigd door de ziekte, de zenuwcellen verliezen hun zenuwomhulsel, ze worden afgebakend. Er is ook een immigratie van ontstekingscellen en de demyelinisatie vordert als gevolg. De symptomatologie die zich ontwikkelt, varieert afhankelijk van de locatie van de gebeurtenis. Als het cerebellum motorische symptomen, zoals bewegingsstoornissen coördinatie (ataxie) zijn het meest opvallend. Bovendien kan PML het spraakcentrum beïnvloeden. Getroffen personen lijden dienovereenkomstig aan spraakstoornissen Als de visuele of auditieve paden zijn aangetast, gezichtsvelddefecten of gehoorverlies optreden. In de latere cursus leren aandoeningen, dementie en concentratie Er kunnen zowel problemen als epileptische aanvallen optreden. Naast tekorten aan het centrale zenuwstelsel (CZS), zijn JC-virussen in verband gebracht met de ontwikkeling van sommige hersenen tumoren, vooral in dierstudies. Het is waarschijnlijk dat de getroffenen een verhoogd risico hebben op het ontwikkelen van CZS-tumoren.
