Hoe wordt de diagnose flebitis gesteld?
Zoals altijd het geval is in de geneeskunde, is de eerste stap in elke diagnostische procedure het nemen van een medische geschiedenis. Hier de informatie over reeds bekende trombose of hun risicofactoren, zoals zwangerschap of het nemen van de pil, is bijzonder belangrijk. In de volgende fysiek onderzoek, een ontstoken ader presenteert zich meestal als een rode streng die door de huid schijnt en als sterk verhard kan worden gevoeld.
Het aanraken van deze regio wordt meestal geassocieerd met pijn. Als een ontsteking van de ader wordt vermoed, een ultrageluid wordt eerst uitgevoerd. Hier kan enerzijds de duidelijk verdikte vaatwand met bijbehorende ontstekingsreactie worden gedetecteerd, maar ook de duidelijk verminderde bloed stromen. Als een trombose kan worden gedetecteerd in de ultrageluid of niet betrouwbaar kunnen worden uitgesloten, a bloed test wordt meestal gevolgd door verdere beeldvorming, zoals CT of MRI.
Hoe wordt flebitis van het kalf behandeld?
De behandeling van flebitis van het kalf hangt allereerst af van de oorzaak en de ernst van de manifestatie. Als flebitis is te wijten aan varicosis, dwz spataderenwordt de ontsteking meestal behandeld met verkoelend en ontstekingsremmend en pijn-verlichtende zalven zoals Diclofenac. De tweede stap is de behandeling van spataderen.
Als, aan de andere kant, oppervlakkig veneus trombose is de oorzaak van de ontsteking, naast koeling en het aanbrengen van zalven, is het ook aan te raden om de been en breng compressieverbanden aan. Als het trombose, dat wil zeggen het bloed stolsel, is vers, in sommige gevallen wordt het aanbevolen om het in een kleine poliklinische procedure te verwijderen. Als de trombose echter dieper is of op een kruising met een diepte been aderer is een risico op diepe veneuze trombose (DVT). In dit geval bloedverdunning met heparine wordt meestal geprobeerd om mogelijke ernstige complicaties te voorkomen.
Een bacteriële ontsteking van aderen wordt ook behandeld antibiotica. Er zijn talloze verschillende huismiddeltjes waarvan is bewezen dat ze effectief zijn tegen oppervlakkige flebitis door de jaren heen. Deze omvatten vooral het gebruik van verschillende wraps.
De meest gebruikte zijn kompressen gemaakt van alcohol en appelazijn, kwarkkompressen of kleikompressen. Al deze vormen beloven een licht ontstekingsremmend effect en verkoeling van het getroffen gebied, wat leidt tot een vermindering van pijn. De afzonderlijke componenten, zoals wrongel of klei, moeten een temperatuur hebben van ongeveer 18-23 ° C en zo dik als een vinger. Afhankelijk van hoe strak het kompres is vastgebonden, kunnen deze ook een bepaald decongestivum hebben.
Alle artikelen in deze serie:
