In de microbiologie is Geotrichum candidum de naam die eraan wordt gegeven melk schimmels die de zure omgeving van veel zuivelproducten koloniseren. In de menselijke darm, oraal slijmvliesen longen, de schimmels komen van nature voor en gaan niet gepaard met ongemak of voordeel voor gezonde individuen. Immuundeficiënte patiënten kunnen door de schimmels geotrichose ontwikkelen.
Wat is Geotrichum candidum?
Micro-organismen van het geslacht Geotrichum candidum zijn gistachtige schimmels die zich voeden met rottende stoffen. Hun voedingswijze maakt de schimmels saprofytische organismen die voornamelijk in zure omgevingen voorkomen. Hyphae karakteriseren de schimmel. Dit zijn draadachtige cellen. Bij schimmeldraden bestaat de hele schimmel uit hyfen. De individuele hyfen zijn door scheidingswanden in verschillende secties verdeeld. De scheidingswanden lopen dwars door het Geotrichum candidum en worden ook wel septa genoemd. In het schimmelgeslacht Geotrichum candidum vallen de hyfen uiteen in rechthoekige artrosporen. De afzonderlijke segmenten van de schimmels worden zo sporen. De schimmels vormen geen schietcellen. Arthrosporen zijn conidia en dus typische voortplantingsorganen voor de reproductie van hogere schimmels. Vanwege hun favoriete leefomgeving zijn schimmels van het geslacht Geotrichum candidum ook bekend als melk schimmels. Ze behoren tot de groep schimmels en dus tot een systematisch heterogene groep van draadschimmels. Ondertussen gaat de medische wetenschap uit van een mogelijke differentiatie in pathogene en apathogene stammen.
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
Schimmels van het geslacht Geotrichum candidum leven voornamelijk in zure voedselomgevingen en zijn dus saprofytisch in de menselijke omgeving. Mogelijke habitats van het schimmelsoort zijn groenteplanten zoals tomaten, fruit, melk en zuivelproducten, zoals Harz-kaas, Camenbert en andere kazen. De schimmels zijn essentieel bij de smaakvorming bij de productie van fijne kaas. De schimmels komen ook voor in de bodem en in het riool. Verschillende stammen van het geslacht leven ook in het menselijk lichaam, waar ze bekend staan als humenparasieten en niches voor zichzelf hebben ontdekt. Naast apathogene saprofytische kolonisatie van de darm, kunnen subgenera van de schimmelsoort ook pathogeen de darm en longen koloniseren. Bovendien staan schimmelsoorten van het geslacht Geotrichum candidum in sommige gevallen bekend als aangifteplichtige plantenziekten. In deze context produceren ze onder meer schimmelgifstoffen in bedorven voedsel. Het gebruik ervan als voedselraffinaderijen is echter even wijdverbreid. Daarnaast worden de schimmels gebruikt als biologische bron voor antibioticum productie en de productie van cholesterol-verlagend drugs Onder de naam "Geotrichum candidum" is het schimmelgeslacht vrijwel onbekend. De meeste mensen kennen de vorm als melkvorm op zure melk of kwark. De schimmels manifesteren zich op melk en melkproducten in de vorm van fijn dons met witgele kleur. Hun kweekgedrag wordt gekenmerkt door een gistachtige groei, die aanvankelijk plaatsvindt zonder luchtmycelium. Om deze reden worden de culturen gemakkelijk verward met gistschimmels. Bij kamertemperatuur verschijnen filamenten in de agar-agar en luchthyfen worden gevormd. Het verval van de luchthyfen tot artrosporen lijkt ook enorm op de spruiten van gisten. De arthroconidia zijn hyaline en glad. Ze vormen eencellig en komen voor in rechthoekige of cilindrische vormen met verschillende afmetingen. Echte blastoconidia (cellen door kiemen) worden niet gevormd door schimmels van het geslacht Geotrichum candidum. Het schimmelgeslacht wordt gekenmerkt als een snelgroeiend geslacht dat vochtige, matte en platte kolonies vormt. Het oppervlak van de kolonies kan witachtig, lichtgrijs of gelig lijken. Op de kolonies is een viltachtige oppervlaktestructuur te zien. Een donzige uitbarsting ligt centraal en een stralenkrans vormt zich perifeer. Jongere culturen hebben doorgaans een fruitachtige geur. Oudere culturen hebben daarentegen een kaasachtige geur. Het geslacht Geotrichum candidum wordt wereldwijd gedistribueerd en is zelden pathogeen. In de spijsverteringskanaal en mondholte, heeft de aanwezigheid ervan gewoonlijk geen ziektewaarde of voordeel voor de mens.
Ziekten en kwalen
In de regel veroorzaakt het geslacht Geotrichum candidum geen problemen voor gezonde mensen en leidt het een nogal onopvallend bestaan in contact met hen. Bij mensen met ziekten van het maagdarmkanaal of mensen met een verminderde immuunsysteem, het geslacht kan geotrichosis veroorzaken. Dit is een infectie geclassificeerd als opportunistisch met pulmonale betrokkenheid. Klinisch vertoont de infectie een variabele manifestatie. Bij bronchopulmonale betrokkenheid vormen zich cavernes met diffuse peribronchitische of tumorachtige infiltraten of abcessen. In aanvulling op, huid symptomen kunnen zich manifesteren. Deze omvatten in het bijzonder interdigitale mycose (voetschimmel Inflammatoire granulomen van de ledematen, het gezicht of het capillitium kunnen ook voorkomen. Vrij zeldzaam is een aantasting van de mond slijmvlies, die het beeld van stomatitis produceert. De meest relevante complicatie van de besmetting bij immuundeficiënte patiënten is bloedvergiftiging, dwz systemisch bloed vergiftiging. De diagnose van geotrichosis wordt gesteld door microscopisch kleine culturele schimmeldetectie uit bronchiale afscheidingen en slijmvliezen. In het geval van huid besmetting, uitstrijkjes van de huid tonen de kolonisatie. De definitieve bevestiging van de diagnose wordt gedaan door histologische detectie van pathogenen. Patiënten krijgen meestal imidazol antischimmelmiddelen, zoals ketoconazol, voor behandeling. Toepassing in zalfvorm is lokaal. Als organen zijn aangetast, intern therapie moet plaatsvinden, wat in de meeste gevallen overeenkomt met een systemische behandeling en vergelijkbaar is met de behandeling van Candida bloedvergiftiging Het verloop is als tamelijk ongunstig uit die tijd te classificeren bloedvergiftiging is gebeurd.