synoniem
Eiwit in urine = proteïnurie
Definitie - Wat wordt bedoeld met eiwit in urine?
In ieder mens zitten meestal kleine hoeveelheden eiwit in de urine. Als de hoeveelheid eiwit echter een bepaalde waarde overschrijdt (150 mg in 24 uur), wordt dit proteïnurie genoemd. De nier is het orgaan dat onze urine-uitscheiding reguleert.
Veel afvalproducten die zich in het lichaam ophopen, worden via de urine uitgescheiden. Deze omvatten kleine eiwitten. Indien nier functie is verstoord, de eiwitten kan niet meer voldoende worden gefilterd en er treedt een verhoogde uitscheiding op.
Dit zijn de oorzaken van eiwit in de urine
De oorzaken van proteïnurie (de uitscheiding van te veel proteïne via de urine) kunnen in verschillende delen van het lichaam worden gevonden. Er wordt onderscheid gemaakt tussen onschadelijke en dubieuze oorzaken. Onschadelijke oorzaken zijn onder meer een verhoogde eiwituitscheiding tijdens zware fysieke of mentale stress of tijdens zwangerschap.
Te weinig drinken kan ook de eiwitconcentratie in de urine verhogen. Kritieke oorzaken vinden vaak hun oorsprong in de nier. Als bijvoorbeeld de nierlichaampjes (glomeruli) beschadigd zijn, worden ze beter doorlaatbaar eiwitten.
Als gevolg hiervan komen meer eiwitten in de urine terecht. Dit staat bekend als glomerulaire proteïnurie. De oorzaak zit echter ook in een ander deel van de nier: het tubuli-systeem.
Daar stroomt de urine die aanvankelijk door de nierlichaampjes wordt gevormd, door een lang buizensysteem (de tubuli). Daarbij worden herhaaldelijk mineralen en eiwitten uit de urine verwijderd en worden afvalstoffen toegevoegd. Als dit tubuli-systeem beschadigd is, kan niet zoveel eiwit als voorheen uit de urine worden gehaald, zodat de eiwituitscheiding toeneemt.
Andere oorzaken van eiwit in de urine kunnen buiten de nieren in de urinewegen liggen. Bijvoorbeeld een blaas infectie kan leiden tot een toename van het aantal ontstekingscellen in de urine; deze bestaan grotendeels uit eiwitten en verhogen zo de eiwituitscheiding. Andere ziekten zoals suikerziekte (bloed suikerziekte) kunnen ook worden gevoeld door eiwitten in de urine.
Mensen die te weinig drinken, merken dit vaak onder meer aan de bijzonder donkere kleur van hun urine. Het lichaam scheidt veel afvalstoffen via de urine af. Als je genoeg drinkt, kunnen deze afvalstoffen worden opgelost in water en uitgescheiden.
Als u echter gedurende een langere periode te weinig drinkt, worden de nieren geconfronteerd met speciale uitdagingen. Het moet de afvalproducten van het lichaam in de urine transporteren, ook al is er niet genoeg vloeistof beschikbaar voor uitscheiding. Dit kan op lange termijn leiden tot schade aan de nier, de niercellen worden doorlaatbaar voor eiwitten en deze komen in de urine terecht.
De blaas is het orgaan waarin de afgewerkte urine wordt opgeslagen. Een ontsteking van de blaas wordt meestal veroorzaakt door bacteriën en leidt tot een reactie van de immuunsysteem. Om de ontsteking te bestrijden, worden veel ontstekingscellen in de blaas gelokt waar ze de ontsteking bestrijden bacteriën.
Beide bacteriën en de ontstekingscellen sterven tijdens het proces. Deze cellen komen vaak in de urine terecht en worden daarmee uitgescheiden. Omdat zowel de bacteriën als de ontstekingscellen grotendeels uit eiwitten bestaan, verhoogt dit proces de hoeveelheid eiwit die in de urine wordt uitgescheiden.
Psychische en / of fysieke stress kan een oorzaak zijn van een verhoogde eiwituitscheiding in de urine. Door bijvoorbeeld fysieke belasting of fysieke inspanning worden de spieren belast, met als gevolg een bovengemiddelde hoeveelheid stofwisselingsafvalstoffen die vervolgens via de nieren moeten worden uitgescheiden. Psychologische stress zorgt er vaak voor dat de uitscheiding van eiwitten plaatsvindt via een toename van bloed druk.
Dit dwingt de nier om een grotere filtratiecapaciteit uit te voeren, waardoor de uitscheiding van eiwitten kan toenemen. Psychologische stress, die tot gewichtsverlies leidt, resulteert in spierafbraak, wat ook eiwit in de urine kan veroorzaken. acidose kan twee verschillende oorzaken hebben in het lichaam.
Ademhaling speelt een belangrijke rol bij het reguleren van de zuur-base evenwicht, daarom long ziekten kunnen leiden tot acidose. Het tweede orgaan met een grote regulerende betrokkenheid is de nier. Als deze is beschadigd, kan het evenwicht kan uit de hand lopen, wat resulteert in acidose en de uitscheiding van eiwitten.
Als de acidose wordt veroorzaakt door de longen, moet de nier maatregelen nemen om deze trend tegen te gaan. Dit kan ook de nieren overbelasten of beschadigen, wat weer leidt tot eiwit in de urine. Eiwit in de urine veroorzaakt meestal schade aan de nieren of urinewegen. In de meeste gevallen worden deze veroorzaakt door een nierziekte of bacteriële infecties, maar in zeldzame gevallen kunnen schimmelinfecties ook de oorzaak zijn van deze proteïnurie.
Bronnen van gevaar voor een dergelijke schimmelinfectie zijn voornamelijk zwemmen zwembaden en zwembaden. Ook in gevaar zijn personen van wie immuunsysteem verzwakt is door een ziekte of door medicatie. De schimmels kunnen via de urinebuis en een ontsteking van de urinewegen, blaas of nieren veroorzaken. Ze worden behandeld met antimycotica - de antischimmelmiddelen.
