Duur van genezing
Over de duur van het genezingsproces kan geen algemeen geldige uitspraak worden gedaan. Het genezingsproces is sterk afhankelijk van de start van de therapie, het aangetaste vat en de locatie van het beschadigde gebied. Met een minderjarige beroerte, alleen klein schepen leveren van de hersenen zijn aangetast.
Het neurologische tekort is klein. Patiënten herstellen navenant snel. In een majoor beroerte, aan de andere kant, een van de belangrijkste schepen wordt beïnvloed.
Een groot aantal hersenen cellen worden hierbij vernietigd. Als gevolg hiervan lijden patiënten aan ernstige gebreken zoals verlamming, spraakstoornissen, verminderd zicht of zelfs verminderd bewustzijn. Vanwege een plasticiteit van de hersenenkunnen cellen uit andere hersengebieden de gedeeltelijk verloren gegane functies overnemen.
Dit leidt tot een klinische verbetering, maar de symptomen verdwijnen niet volledig. Sommige patiënten hebben zelfs de rest van hun leven hulp of zorg nodig. De grootste vooruitgang kan worden geboekt binnen de eerste 6 maanden, aangezien het tijdens deze periode is dat de meeste hersenreorganisatie plaatsvindt.
Dit vergroot de kans op herstel na een beroerte
De kansen op herstel zijn vrij individueel en hangen af van het aangetaste vat en het beschadigde gebied. Er zijn echter enkele criteria die de prognose aanzienlijk verbeteren. Een vroege behandeling is bijzonder belangrijk.
De therapie kan pas in de eerste 4.5 uur worden gestart, daarom is een onmiddellijke medische consultatie cruciaal. Indien de start onzeker was of er meer dan 4.5 uur verstreken zijn, dient men zich toch onmiddellijk in een ziekenhuis te melden. Toelating tot een beroerte De eenheid verbetert de prognose van de patiënt aanzienlijk en is belangrijk voor het vinden van de oorzaak van het CVA en het initiëren van profylaxe en revalidatie.
De behandeling wordt hier uitgevoerd met een medicamenteuze lyse-therapie of mechanische herkanalisatie. Lysis-therapie omvat het oplossen van de bloed stolsel dat het vat blokkeert met medicatie. Bij herkanalisatie daarentegen wordt de hele procedure intraoperatief uitgevoerd en vervolgens een stent (een soort metalen spiraal) wordt ingebracht om te voorkomen dat het vat weer sluit.
Behandeling in een stroke unit is ook belangrijk. Stroke units zijn faciliteiten die gespecialiseerd zijn in de behandeling van beroertes. Daar worden patiënten gevolgd en wordt een geoptimaliseerde therapie uitgevoerd.
Daarnaast worden daar vroege revalidatiemaatregelen genomen. Naast deze verzekerde maatregelen zijn er nog andere criteria die de kans op genezing vergroten. Deze omvatten de motivatie om de oefeningen van de fysiotherapeuten uit te voeren en het vermijden van risicofactoren zoals nicotine of overmatig alcoholgebruik.
Ook een gezonde levensstijl en sportbeoefening kunnen een positief effect hebben. Natuurlijk, na een beroerte, het vermijden en behandelen van complicaties zoals slikstoornissen, hartritmestoornissen of infecties is erg belangrijk. Een snelle start van revalidatiemaatregelen voorkomt complicaties.
Patiënten dienen vroeg uit bed te komen als ze stabiel zijn. Bij voorkeur binnen de eerste twee dagen na het evenement. Dit kan helpen om trombose en longontsteking.
Vroege lichaamsbeweging is ook cruciaal, aangezien tot 80% van de patiënten aan verlamming lijdt. Omdat de beroerte niet alleen een fysieke maar vaak ook een psychische belasting is voor de getroffenen, is de sociale steun van familieleden bijzonder belangrijk. Dit kan het voor hen gemakkelijker maken om aan de slag te gaan in het dagelijkse en werkende leven.
Als het spraakcentrum beschadigd is, lopen de kansen op herstel aanzienlijk uiteen. De kansen zijn afhankelijk van het type aandoening en de ernst ervan. Elke derde patiënt met een CVA lijdt aan een spraakstoornis (afasie).
In wezen zijn er verschillende spraakstoornissen. De patiënt kan moeite hebben met spreken, maar begrijpt wat er tegen hem wordt gezegd. Hij heeft misschien ook nog het vermogen om te spreken, maar wat hij zegt heeft geen zin.
Soms kunnen ernstig zieke patiënten niet verstaan of spreken (globale afasie). In het algemeen kan echter worden gesteld dat vroege revalidatie een positief effect heeft. De revalidatietherapie kan het beste direct na de acute behandeling worden gestart.
Allereerst dient men het type aandoening te bepalen om een gerichte therapie te kunnen uitvoeren. In de vervolgopleiding ondersteunen logopedisten, logopedisten en taalkundigen de patiënt met individueel aangepaste oefeningen. Deze oefeningen verbeteren het begrip van spraak en vergemakkelijken taaluitingen. Het doel van deze oefeningen is om zenuwcellen te stimuleren.
Dit bevordert de reorganisatie en naburige hersengebieden kunnen op deze manier verloren gegane functies overnemen. Twee factoren zijn bijzonder belangrijk voor het herstel van spraakfuncties: tijd en gefaseerde training. Gefaseerde training omvat logopedie, indien mogelijk minimaal vijf uur per week.
Dit verbetert de kans om spraak te herwinnen aanzienlijk. Het eigen initiatief van de patiënt speelt hier echter ook een grote rol, aangezien zelfstandige praktijk de genezing kan versnellen of behouden. Helaas is het nog steeds zo dat bij ongeveer twee derde van de getroffenen de spraakstoornissen verdwijnen niet helemaal.
Naast het type aandoening is ook het niveau van de aandoening van belang. Als basisstructuren beschadigd zijn, kunnen deze ook niet worden gecompenseerd. Als complexe structuren beschadigd raken, kunnen de eenvoudige, basisstructuren goed samenwerken en deze complexe functies overnemen.
De fundering moet dus nog intact zijn. Tijdens het genezingsproces speelt ook persoonlijk initiatief een doorslaggevende rol. Oefeningen moeten regelmatig worden uitgevoerd.
De grootste vooruitgang wordt geboekt in de eerste 6 maanden. Maar zelfs jaren na de beroerte kunnen de symptomen verbeteren. In ieder geval loont het de moeite om de oefeningen aanhoudend voort te zetten.
Een slag van de cerebellum manifesteert zich klinisch met verschillende symptomen, zoals onzekere gang, duizeligheid, coördinatie en spraakstoornissen. Daarom is het vrij goed te onderscheiden van een slag van de grote hersenen. Evenwichtsstoornissen met duizeligheid en onzeker lopen zijn ook mogelijk.
Bovendien kan de patiënt dubbele beelden zien, wat nadelig is evenwicht nog meer. Ten slotte wordt spraak ook bestuurd door de cerebellum. Als de patiënt faalt, kan er een spraakstoornis (dysartrie) optreden, die lijkt op wat er gebeurt na meer alcoholgebruik.
Zoals bij elke beroerte kunnen de symptomen binnen zeer korte tijd verdwijnen of weken of maanden aanhouden. Ook blijvende restverschijnselen zijn mogelijk. De kans op herstel is afhankelijk van de grootte van het infarct.
Als het infarct klein is, is de kans dat de neurologische uitval verdwijnt relatief groot. Bij grotere infarcten wordt echter een groter gebied beschadigd, waardoor veel functies worden aangetast. De timing van de behandeling is ook bepalend voor de prognose.
Hoe eerder de therapie begint, hoe meer cellen kunnen worden opgeslagen voordat ze afsterven. De revalidatie moet onmiddellijk na een acute behandeling beginnen. Dit bevordert een vroeg herstel en kan de prognose verbeteren.
Bovendien kunnen bestaande functies worden beschermd. Tijdens revalidatie dienen vooral bewegingssequenties te worden geoefend. Bij spraakstoornissen dienen speciale oefeningen te worden uitgevoerd door logopedisten en logopedisten. Persoonlijk initiatief is bepalend voor de prognose - als de oefeningen regelmatig worden uitgevoerd, kan sneller vooruitgang worden geboekt.
Alle artikelen in deze serie:
