Duur van de symptomen van mazelen | Symptomen van de ziekte van mazelen

Duur van de symptomen van mazelen

Mazelen ziekte is verdeeld in twee fasen. De eerste fase, de prodromale fase, duurt ongeveer drie tot zeven dagen. De tweede fase, de exantheemfase, duurt ongeveer vier tot zeven dagen. De symptomen duren dus één tot twee weken, met hoesten, rhinitis, koorts en vermoeidheid domineert in de eerste fase en huiduitslag in de tweede fase.

Incubatietijd

Het woord komt van het Latijnse incubare, wat incuberen betekent. Onder incubatietijd wordt daarom verstaan ​​de tijd tussen het binnendringen van de ziekteverwekker in het lichaam en het optreden van de eerste symptomen. Deze periode is te wijten aan het feit dat slechts een paar ziekteverwekkers het lichaam binnendringen en op zichzelf geen groot effect kunnen hebben.

Dit betekent dat ze zich eerst lokaal vermenigvuldigen op het punt van binnenkomst voordat ze de doelorganen via de bloedbaan aanvallen. Daar blijven ze zich vermenigvuldigen en breekt de ziekte zichtbaar uit tot de immuunsysteem kan de indringer effectief bestrijden. De incubatietijd is kenmerkend voor verschillende pathogenen en kan sterk variëren van enkele uren tot vele jaren. Voor mazelen, de incubatietijd is 8-10 dagen tot het voorloperstadium en 14 dagen tot het uitbreken van het exantheem.

Verloop van de ziekte

De meeste gevallen van mazelen optreden zonder complicaties en in twee fasen. De eerste fase wordt de intial / prodromale of precursor-fase genoemd. Bij het begin van deze fase is men meestal al 10 tot 14 dagen besmet met de ziekteverwekker.

Kenmerkend voor prodromale stadia is dat de symptomen die optreden niet karakteristiek zijn voor een bepaalde ziekte. Mazelen wordt bijvoorbeeld gekenmerkt door griep-achtige symptomen zoals vermoeidheid, uitputting, hoofdpijn en zere keel, misselijkheid en hoog koorts. Typerend voor mazelen zijn echter ontstekingen van de slijmvliezen (bindvlies van de ogen, mondholte en hoger luchtwegen).

Tegen het einde van de etappe, de koorts zakt terug naar normale waarden. Het hoofd- of exanthema-stadium kondigt zich aan met een hernieuwde sterke stijging van de koorts en de typische uitslag die achter de oren begint en zich verspreidt naar de rest van het lichaam. In ongecompliceerde gevallen verdwijnt de uitslag na een paar dagen en volgt een snel herstel.

Men is nu levenslang immuun voor de ziekteverwekker van mazelen. Maar niet alle ziekteverlopen volgen dit typische patroon. Bij patiënten met immunodeficiëntie zijn atypische kuren niet ongebruikelijk, bijvoorbeeld de huiduitslag kan afwezig zijn, in welk geval men spreekt van witte mazelen.

Aangezien de immuunsysteem bij deze patiënten niet goed functioneert (door HIV, aangeboren immuundefecten, tumoren of medicatie), is het ziekteverloop vaak ernstiger, langduriger en gaat vaker gepaard met complicaties. atypische kuren kunnen echter ook in andere situaties voorkomen , bijvoorbeeld bij zuigelingen die moeder krijgen antilichamen (geleende immuniteit) of patiënten die van buitenaf antilichaampreparaten krijgen. Het verloop van de ziekte wordt dan verzwakt. Naast het typische en atypische verloop van de ziekte, kunnen complicaties optreden, vooral bij zeer jonge of volwassen patiënten.

Er zijn relatief frequente complicaties zoals ontsteking van de middenoor of longen (ongeveer 6-7%) en relatief zeldzame zoals meningoencefalitis (ongeveer 0.1%) en subacute scleroserende panencefalitis (SSPE; <0.1%).

Volgens het Robert Koch Institute is de sterfte (letaliteit) van mazelen 1: 1000, met longontsteking zijnde de meest voorkomende doodsoorzaak. Het manifesteert zich voornamelijk in de vorm van een ademhalingsstoornis tot ademnood. Meningoencefalitis is een ontsteking van de hersenen en hersenvliezen.

Het begint ongeveer drie tot elf dagen na het begin van exantheem met koorts, hoofdpijn, nek stijfheid, braken en verlies van bewustzijn. In 15-20% van de gevallen is het dodelijk en in 20-40% van de gevallen blijft blijvende schade bestaan. SSPE is een late complicatie en kan tot 10 jaar na de ziekte optreden.

Het komt voor in drie fasen, een fase die wordt gekenmerkt door psychische stoornissen en dementie. Het wordt gevolgd door een stadium met spierspasmen en epileptische aanvallen en tenslotte ernstige schade aan de grote hersenen. Deze complicatie is in 95% van de gevallen fataal.