Medicijnresten bij drinken water zijn volgens milieudeskundigen een groeiend probleem. Meer dan 150 actieve ingrediënten zijn meerdere keren in het milieu aangetroffen in onderzoeksprojecten en speciale meetprogramma's - meestal in meren, beken en rivieren. Volgens het Federaal Milieuagentschap zijn de meest voorkomende stoffen die in het milieu worden aangetroffen en dus ook in ons drinken water zijn antihypertensivabètablokkers, anti-epileptica, pijnstillers zoals diclofenac en ibuprofen, antibiotica en bovenal, Röntgenstraal contrast media. Onderzoekers vermoeden dat gezien de vergrijzende samenleving en het daarmee gepaard gaande toegenomen medicijngebruik, water besmetting zal blijven toenemen.
Drugs komen via vele wegen in de watercyclus
Hoe doen drugs in drinkwater komen? Laten we deze vraag bekijken met diclofenac als voorbeeld: ongeveer 85 ton van de pijnstiller worden elk jaar in Duitsland geconsumeerd. 70 procent van het actieve ingrediënt verlaat het lichaam echter op natuurlijke wijze en komt in het afvalwater terecht. Ongeveer 60 ton diclofenac via de urine in de watercyclus komen.
Als iemand zijn hele leven gemiddeld twee liter water per dag drinkt, verbruikt hij in 50,000 jaar tijd meer dan 80 liter water. Hoeveel medicijnresten daarbij worden opgenomen, is bijna niet te berekenen.
Er is zeer weinig bekend over mogelijke reacties wanneer alle residuen van de 3,000 of zo drugs goedgekeurd in Europa komen samen. Uit de dierenwereld is echter bekend dat bij vissen, die bijvoorbeeld bij rioolwaterzuiveringsinstallaties leven, geslachtsveranderingen zijn waargenomen na inname van oestrogeen (ethinyloestradiol van de anticonceptiepil).
Drugs in water: onjuiste verwijdering en veeteelt
Volgens het Federale Milieuagentschap is een ander probleem echter dat onwetende of al te gemakkelijke consumenten ongebruikte of verlopen medicijnen gewoon weggooien in het toilet of de gootsteen. Van daaruit komen ze in het grond- en oppervlaktewater terecht. Conventionele rioolwaterzuiveringsinstallaties en waterzuiveringstechnologie zijn meestal slecht in het filteren van de residuen.
En een ander probleem doet zich voor dankzij de intensieve veehouderij: door de drijfmestbehandeling van weilanden en akkers is er een extra belasting van drugs van diergeneeskunde - antibiotica, hormonen, etc. In de visteelt, antibiotica en wormen worden rechtstreeks in het oppervlaktewater geloosd.
Er is behoefte aan onderzoek
Toegegeven, de gedetecteerde middelen in drinkwater zijn vele malen lager dan de voorgeschreven dagelijkse hoeveelheid dosis Maar dat betekent niet dat ze onschadelijk zijn. Een wetenschappelijk onderbouwde inschatting van het risico bestaat nog niet. Met name het effect dat zou kunnen ontstaan als consumenten jarenlang meerdere actieve ingrediënten gelijktijdig in lage concentraties via het drinkwater binnenkrijgen, is nog onduidelijk.
Maar er is grote behoefte aan onderzoek op dit gebied. Dit komt doordat er twee zeer zorgwekkende trends verband houden met medicijnresten in water: de toenemende incidentie van vruchtbaarheidsstoornissen en van multiresistente micro-organismen.
