Diagnostiek
Allereerst is een anamnese-interview onmisbaar, waarbij de arts onder meer bepaalt hoe vaak en in welke situaties de verhoogde pols treedt op. Bovendien een bloed count kan informatief zijn. Een verhoogde pols wordt gediagnosticeerd door de pols te voelen en de frequentie te bepalen.
Bovendien voert de arts een fysieke zoektocht uit en luistert naar de hart-. Bovendien kan een ECG (elektrocardiogram) wordt genomen, die de voortplanting van excitatie door de hart- en vertoont dus eventuele afwijkingen. Dit ECG kan ook als klein apparaat gedurende 24 uur worden meegenomen (ECG op lange termijn) en zo onregelmatigheden in het hart- activiteit gedurende meerdere uren, die de arts vervolgens kan evalueren. Daarnaast is het mogelijk om het hart te onderzoeken door middel van ultrageluid (echocardiografie) om de functie en de grootte van het hart en de kleppen te tonen.
