Diagnose van koorts met pijnlijke ledematen
De diagnose van de oorzaak van koorts en pijnlijke ledematen kunnen vaak worden gemaakt op basis van de patiënt medische geschiedenis, dwz in een gesprek met de patiënt. Het is niet altijd gemakkelijk om onderscheid te maken tussen a griep en een verkoudheid. Vaak loopt een koude met lagere temperaturen dan een griep of zelfs helemaal zonder een koorts.Daarnaast, invloed begint vaak plotseling en heftig terwijl de symptomen van verkoudheid hebben meer kans om na elkaar te verschijnen.
Anders kunnen de symptomen, zoals vermoeidheid, lopend/ geblokkeerd neus-, hoofdpijn, keelpijn en hoesten zijn grotendeels identiek. Krijg meer gedetailleerde informatie over de verschillen tussen verkoudheid en griep. Het is voor de therapie echter meestal niet relevant om onderscheid te maken tussen verkoudheid en griep, aangezien beide meestal symptomatisch worden behandeld (de oorzaak zelf wordt niet bestreden).
Hoewel er antivirale middelen zijn tegen de griepvirus, deze zijn alleen nuttig in de eerste 48 uur na het begin van de symptomen. Belangrijker is de differentiatie van bacteriële of parasitaire pathogenen. Een bacteriële infectie moet mogelijk worden behandeld met een antibioticum, afhankelijk van de ernst ervan, en er zijn ook speciale medicijnen voor parasitaire infecties zoals malaria.
Bacteriële pathogenen zijn veel persistenter dan virale. De klassieke symptomen van verkoudheid zoals hoesten, rhinitis en heesheid zijn ernstiger en bovendien sinus, tonsillen en middenoor infecties kunnen voorkomen. Het slijm dat zich vormt in de neus- en keel is vaak taaier bij bacteriële pathogenen en heeft een geelachtig groene kleur.
De duur van de ziekte is ook vaak langer. Parasitaire ziekteverwekkers hebben ook bepaalde unieke verkoopargumenten. Bijvoorbeeld in het geval van malaria koorts loopt in typische golven of stoten.
Een diagnose mag nooit worden gesteld zonder een fysiek onderzoek. De dokter kijkt naar beneden de keel, bijvoorbeeld om roodheid of afzettingen te detecteren en naar de longen van de patiënt te luisteren en hart- (auscultatie). Als de symptomen langer dan drie weken aanhouden, a bloed ter verduidelijking moet een monster worden genomen en er moeten verdere diagnostische tests worden uitgevoerd, bijvoorbeeld om reumatologische aandoeningen uit te sluiten.
