Diagnose van een verkalkte schouder
De mogelijkheden voor het diagnosticeren van een verkalkte schouder variëren afhankelijk van hoe ver de ziekte is op het moment van het bezoek van de arts. Vaak is de diagnose zelfs een toevallige diagnose, die tijdens een ander onderzoek wordt gesteld, omdat deze soms een zeer lange pijnloze periode heeft. Enerzijds is de exacte anamnese van de patiënt belangrijk, namelijk de exacte bevraging van de pijn.
Het kan de dokter helpen als de patiënt een pijn dagboek bij zijn afspraak waarin hij gedurende meerdere dagen precies deze punten heeft genoteerd. Tijdens de fysiek onderzoekvoert de orthopeed verschillende tests uit om het bewegingsbereik van de schoudergewricht en om te laten zien of en in hoeverre er al een bewegingsbeperking is ontstaan. Naast het gedetailleerde onderzoek zijn beeldvormingsprocedures de belangrijkste pijler van de diagnose van een verkalkte schouder.
Te gebruiken zowel ultrageluid en met röntgenstralen kunnen eventuele aanwezige kalkafzettingen zeer duidelijk worden geïdentificeerd en nauwkeurig worden gelokaliseerd. Een magnetische resonantietomografie van de schouder (MRI) kan ook de verkalkingen aantonen, maar wordt niet primair uitgevoerd vanwege de grotere complexiteit en de daarmee gepaard gaande kosten. Houd er altijd rekening mee dat de grootte en het aantal calcificaties niet altijd noodzakelijkerwijs correleren met de omvang van de klachten van de patiënt.
Bovendien is verkalking niet zo gemakkelijk zichtbaar in MRI van de schouder.
- .
- Hoe vaak
- Hoeveel
- Waar
- Sinds wanneer
- Op welke manier komen ze voornamelijk voor.
Een verkalkte schouder kan gemakkelijk worden gevisualiseerd ultrageluid. Bovendien is het echografisch onderzoek een snelle, ongecompliceerde en bijwerkingenvrije methode.
De verkalking verschijnt als een echo-rijke, dwz heldere structuur in het beeld, die ook typische schaduwen in het beeld kan werpen. De afzetting bevindt zich meestal in het midden van de pees. In de MRI is een verkalkte schouder te zien aan de hand van de verdikte pezen en de verkalkte afzettingen in het weefsel.
Vanwege een betere beschikbaarheid kan echter een röntgenstraal onderzoek wordt vaak uitgevoerd. Een echografisch onderzoek (ultrageluid) is ook een goede aanvulling op Röntgenstraal en MRI. Met Sono wordt de patiënt niet blootgesteld aan straling, wat een voordeel is ten opzichte van röntgenstraling. Bovendien is in elke medische instelling een echoapparaat aanwezig en kan het onderzoek snel en eenvoudig worden uitgevoerd, wat een duidelijk voordeel is ten opzichte van MRI.
Alle artikelen in deze serie:
