Behandeling | Bacteriële vaginose

Behandeling

De therapie van Bacteriële vaginose omvat het gebruik van verschillende antibiotica die vechten tegen de bacteriën​ Therapie moet altijd worden uitgevoerd om complicaties zoals oplopende infecties te voorkomen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen systemische en lokale therapie.

Voor systemische therapie zijn de actieve ingrediënten clindamycine of metronidazol geschikt. De werkzame stof clindamycine wordt gedurende zeven dagen in een dosis van 300 mg driemaal daags ingenomen. Metronidazol wordt eenmaal daags ingenomen, hoogstwaarschijnlijk 's avonds, in een dosis van één gram, ook gedurende zeven dagen.

Vaginale crèmes of zetpillen kunnen worden gebruikt als alternatief voor systemische antibiotische therapie. Voor lokale therapie worden ook de werkzame stoffen clindamycine of metronidazol gebruikt. Behalve antibiotische therapie zijn er andere ondersteunende maatregelen voor de behandeling van Bacteriële vaginose.

Omdat de vaginale pH-waarde een zeer belangrijke rol speelt voor de gezonde vaginale flora, is het aan te raden om de vagina aan te zuren. Vaginale zetpillen die melkzuur bevatten bacteriën zijn hiervoor geschikt. Ze worden ongeveer zeven dagen diep in de vagina ingebracht voordat ze naar bed gaan.

Het gebruik van ongezoete natuurlijke yoghurt wordt soms besproken als een therapeutische benadering. Natuurlijke yoghurt bevat ook melkzuur bacteriën en kan met de hand of met een injectiespuit diep in de vagina worden aangebracht. Voor het desinfecteren van de vagina zijn zowel vaginale sprays als vaginale tabletten met desinfecterende middelen verkrijgbaar.

Het is niet nodig om de partner ook te behandelen in het geval van Bacteriële vaginose​ Hoewel de partner meestal ook guardnerella heeft, die in de urine kan worden gedetecteerd, sperma of in het urethrale wattenstaafje, dit heeft geen ziektewaarde. Gelijktijdige behandeling leidt tot de eliminatie van de bacteriën, maar kan een terugval (recidief) bij de vrouw niet voorkomen. Studies hebben daarom geen resultaten kunnen aantonen die pleiten voor medebehandeling van de partner. Het gebruik van antibiotica moet altijd worden overwogen in termen van de voordelen ervan, omdat ongecontroleerd antibioticagebruik kan leiden tot de ontwikkeling van resistentie tegen kiemen.

Duur

Bacteriële vaginose is meestal binnen een paar dagen heel goed te behandelen met gebruik antibiotica​ Daaronder verbeteren de symptomen ook snel, zodat genezing uiterlijk na 7 dagen plaatsvindt. Helaas komen recidieven (recidieven) vaak voor, daarom lijden vrouwen die al bacteriële vaginose hebben gehad, meestal aan verdere bacteriële vaginose. Onbehandelde, bacteriële vaginose kan een chronisch beloop hebben en gedurende enkele weken of maanden ongemak veroorzaken. Vaak zijn de symptomen niet continu, zodat nadat de symptomen intussen zijn afgenomen, de symptomen spontaan weer kunnen oplaaien.

Mogelijke complicaties

Bacteriële vaginose is meestal gemakkelijk te behandelen en geneest zonder gevolgen. Ze kunnen echter ook gepaard gaan met bepaalde complicaties. Indien onbehandeld, kunnen zogenaamde opstijgende infecties van de vrouwelijke voortplantingsorganen optreden.

Dit zijn infecties van de inwendige geslachtsorganen, zoals eierstok- en baarmoederontsteking, veroorzaakt door opstijging kiemen uit de vagina. In het ergste geval kunnen dergelijke infecties zelfs tot onvruchtbaarheid leiden. Daarom wordt bacteriële vaginose altijd behandeld met antibiotica.

Vooral na operaties en ingrepen, zoals schrapen of het inbrengen van een spiraaltje, is de kans op een oplopende infectie door bacteriële vaginose groter. Daarom moet bacteriële vaginose altijd worden uitgesloten vóór dergelijke behandelingen. De onbalans in de vaginale flora vergroot ook de kans op seksueel overdraagbare aandoeningen zoals HIV. De niet-intacte vagina is in deze toestand minder goed in staat om infecties te bestrijden, daarom gaat onbeschermde geslachtsgemeenschap in een dergelijke situatie gepaard met een nog hoger risico op infectie dan normaal. Bacteriële vaginose kan ook leiden tot specifieke complicaties tijdens zwangerschap (zie rubriek over zwangerschap).