Diagnose
De diagnose van septisch schokken vereist een uitgebreid onderzoek, wat ertoe leidt dat de therapie zo snel mogelijk wordt gestart. De hoeksteen van elk medisch onderzoek - de medische geschiedenis - kan meestal niet worden ingenomen in het geval van septisch schokken vanwege de bloedsomloop van de patiënt voorwaarde. Bij bewusteloze personen is het daarom noodzakelijk om te focussen op objectieve parameters zoals ademhalingsfrequentie, pols, bloed druk en temperatuur en om deze indien nodig te stabiliseren.
Als de patiënt bij bewustzijn is of een begeleider aanwezig is, kan een anamnese voor meer duidelijkheid zorgen. In aanvulling op, bloed Er worden monsters genomen en de patiënt wordt lichamelijk onderzocht om de oorzaak nauwkeuriger te kunnen achterhalen. Als het laboratoriumwaarden beschikbaar zijn, worden ze aangevuld met beeldvormende technieken zoals röntgenfoto's of een CT-scan. De diagnose 'septisch schokken”Wordt vervolgens gemaakt op basis van een overzicht van de bestaande vitale parameters, de ontstekingswaarden in de bloed en fysiek onderzoek.
Bijbehorende symptomen
Septische shock gaat vaak gepaard met symptomen die meestal verklaard kunnen worden door problemen met de bloedsomloop. In deze shocktoestand heeft het lichaam in feite geen vocht. Als gevolg hiervan is het hart- krijgt niet langer voldoende bloedvolume om het in de bloedsomloop te pompen.
Het probeert dit tekort te compenseren door de hart- snelheid, die de patiënt voelt als een onaangename hartkloppingen. Het gebrek aan volume manifesteert zich subjectief voor de getroffen persoon in zwakte en duizeligheid, omdat naast alle organen en weefsels, de hersenen krijgt ook onvoldoende bloed en voedingsstoffen. Dit tekort wordt bedreigend wanneer de betrokkene zwarte stippen begint te zien of wazig gaat worden. Dit wijst op een naderende ineenstorting van de bloedsomloop, die zich zonder enige tussenkomst in een staat van hulpeloosheid zal tonen.
Als de stoornis in de bloedsomloop verder verergert, wordt het sympathiek zenuwstelsel wordt ook geactiveerd in deze stressvolle situatie. Het resultaat is een koud zweterig zweten, dat oorspronkelijk bedoeld was om het lichaam in gevechtssituaties af te koelen. In shocktoestand manifesteert het zich als enorm zweten. Dit zweten verschilt van het zweten dat hierdoor wordt veroorzaakt koorts. De getroffen personen merken dit met tussenpozen met een gevoel van warmte tijdens de koorts fasen.
