Aambeeld: structuur, functie en ziekten

In het middenoor van het menselijk oor, zijn er drie gehoorbeentjes die aan elkaar scharnieren en de mechanische trillingen van de trommelvlies naar het slakkenhuis in het binnenoor. Het middelste gehoorbeen wordt de incus genoemd. Het ontvangt de trillingen van de hamer en brengt ze met mechanische versterking over op de stijgbeugels. Hoewel de drie gehoorbeentjes het kleinst zijn botten bij mensen zijn ze tegelijkertijd ook erg hard en sterk om trillingen met zo min mogelijk verlies over te brengen.

Wat is het aambeeld?

Met een gewicht van ongeveer 27 milligram is het aambeeld het zwaarste van de in totaal drie gehoorbeentjes in de middenoor​ Als middelste ledemaat van de drie gehoorbeentjes die geluidstrillingen van de trommelvlies aan het binnenoor is het verbonden met de hamer door de gewrichtsarticulatio incudomallearis en met de stijgbeugel door de kleine gewrichtsarticulatio incudostapedia. De trillingen worden door middel van het hefboomeffect overgebracht op de stijgbeugel. Omdat de hefboomarm van het draaipunt naar de beugel korter is dan de hefboomarm van het hamergewricht naar het draaipunt, is de uitwijking van het aambeeld op het verbindingspunt met de beugel korter maar sterker met een factor 1.3. Een verdere mechanische versterking met een factor 17 vindt dan plaats door de overdracht van de trillingen naar het ovale raam, dat met een oppervlak van 3.2 qmm slechts een zeventiende van het oppervlak van de trommelvlies (55 qmm). De mechanische versterking met een totale factor 22 (1.3 x 17) is nodig omdat de geluidsimpulsen moeten worden overgedragen van de samendrukbare, gasvormige lucht met grote amplitudes en lage geluidsdrukken naar de onsamendrukbare, vloeibare, medium perilymfe in het binnenoor met lage amplitudes maar hoge geluidsdrukken. Het incus is, net als de andere twee gehoorbeentjes, samengesteld uit het hardste en meest elastische botmateriaal, dus er is weinig verlies door vervorming tijdens de overdracht van trillingen.

Anatomie en structuur

Het aambeeld kan anatomisch worden verdeeld in het lichaam (corpus) en twee benen, de lange been (crus longum) en de korte poot (crus breve). De belangrijkste massa - en dus het zwaartepunt - is geconcentreerd in het lichaamsgebied. Het rotatiecentrum bevindt zich daar ook, dus dat is heel weinig massa moet worden versneld tijdens de overdracht en versterking van trillingen. De lange ledemaat eindigt in het lenticulaire proces, dat scharniert aan de stijgbeugel. Het aambeeld is bedekt met een slijmvlies, net als de andere twee gehoorbeentjes. De twee kleine spieren in de middenoorhebben de tympanische tensor (Musculus tensor tympani) en de stijgbeugel (Musculus stapedius) slechts indirecte effecten op het aambeeld. De twee spieren vervullen een beschermende functie van het binnenoor tegen zeer harde geluiden, zoals een knal. Hoewel de stapedius-spier de efficiëntie van de geluidsoverdracht kan verzwakken door deze te spannen, vereist een goede trillingsoverdracht van luchttrillingen naar het trommelvlies het spannen van de trommelvliesspanner - vergelijkbaar met het spannen van de huid van grote drums en pauken in een symfonieorkest. Het aambeeld zelf speelt min of meer een passieve rol als tussenliggende schakel.

Functie en taken

De belangrijkste taak en functie van het aambeeld is om, samen met de andere gehoorbeentjes, de trillingen van het trommelvlies, veroorzaakt door luchtgeluid, onder mechanische versterking over te brengen naar het slakkenhuis in het binnenoor. Dit geldt voor het hoorbare frequentiebereik, dat zich - afhankelijk van de geluidsdruk - op circa 40 Hz tot onder de 20,000 Hz bevindt. De frequentie mag niet worden gewijzigd en er moet ook op analoge wijze rekening worden gehouden met de verschillende geluidsdruk (luidheid). Door middel van een hefboomeffect versterkt het incus de trillingen die door de hamer worden overgebracht met een factor 1.3. Omdat het aambeeld, als middelste ledemaat binnen de gehoorbeentjes, geen directe verbinding heeft met de twee kleine spieren van het middenoor, de tympanische tensor en de stijgbeugel, is de overdracht van trillingen grotendeels passief. Door de geluidstrillingen zo goed mogelijk over te brengen, hebben de gehoorbeentjes ook een bepaalde beschermende functie voor de sensorische cellen in het slakkenhuis. pijn drempel of een plotselinge knal, de twee spieren in het binnenoor veroorzaken een reflexachtige verslechtering van de geluidsoverdracht (stapediusreflex), zodat een soort geleidende gehoorverlies wordt gedurende een korte tijd ingesteld om de sensorische cellen in het binnenoor te beschermen. Het aambeeld fungeert hier ook als een passieve schakel in een mechanische "ketting van dwang".

Ziekten

Middenoor ontsteking vormt de meest voorkomende problemen in verband met geluidsgeleiding van de drie gehoorbeentjes. De ontstekingsprocessen die optreden, kunnen de efficiëntie van de functie van mechanische trillingsoverdracht verminderen, wat resulteert in tijdelijke geleiding gehoorverlies​ De gehoorproblemen verdwijnen meestal zodra het middenoor is verdwenen ontsteking is genezen en er is geen onomkeerbare schade opgetreden in het middenoor of het trommelvlies. In veel gevallen ontwikkelt zich trommelvliesuitstroming, een opeenhoping van sereus, slijm, bloederig of etterend vocht in de trommelholte net onder de gehoorbeentjes die de overdracht van trillingen verder kunnen beperken, in de loop van het midden. oorontsteking. Indien onbehandeld, otitis media wel leiden naar chronisch gehoorverlies als de ontstekingsprocessen resulteren in permanente verstijving van de gehoorbeentjes of sclerotisatie. Dergelijke sclerotisatie, ook bekend als verkalking van de gehoorbeentjes, is vaak de oorzaak van gehoorproblemen bij oudere personen. Interessant is dat als er neuronale problemen optreden met de trigeminuszenuw, de 5e hersenzenuw, waarvan de zijtakken niet alleen het meest innerveren gezichtsspieren maar ook de twee kleine spieren in het middenoor, de stapediusreflex, reageert niet op zeer harde geluiden. Zeer harde geluiden worden dus al als pijnlijk ervaren bij veel lagere geluidsdrukken, en er is geen beschermingsmechanisme voor de sensorische cellen in het slakkenhuis.

Typische en veel voorkomende ooraandoeningen

  • Letsel aan het trommelvlies
  • Oorstroom (otorroe)
  • Otitis media
  • Gehoorgang ontsteking
  • mastoïditis
  • Oor furuncle