Diagnose
De diagnose is het resultaat van het patiëntenonderzoek en het typische uiterlijk. De beste therapie is profylaxe. Dit omvat het dragen van werk- of sporthandschoenen.
Sieraden, zoals ringen, moeten tijdens het sporten in het algemeen worden afgedaan. Geschikt, comfortabel schoeisel inclusief kousen van huidvriendelijk en ademend materiaal, dat niet te strak mag zitten en voldoende ruimte laat voor de tenen. De voeten moeten droog worden gehouden.
Als u een sterke neiging tot transpireren heeft, is het aan te raden om poeder of crèmes te gebruiken. Evenzo, om blaren, eelt en likdoorns te voorkomen, kan herten-talg op de huid worden aangebracht. Herten talg maakt de huid elastischer en dus resistenter.
Eelt of likdoorns moeten worden verzacht, bij voorkeur met speciale tincturen of zalven (salicylzuur, bijv. Verrucid®, Verrumal®), en verwijderd met een puimsteen. Patiënten met suikerziekte mellitus of circulatiestoornissen van de benen mogen zichzelf niet behandelen. Deze patiënten moeten een arts of een podotherapeut raadplegen als ze blaren, eeltplekken of likdoorns krijgen.
Alle anderen die aan blaren, eeltplekken en likdoorns lijden, moeten een arts raadplegen als ze een ontsteking of open zweren hebben met afscheiding van gelige, etterende afscheidingen en ernstige pijn. Zelfs als na een week geen verbetering wordt gezien door zelfbehandeling en in het geval van likdoorns groter dan 5 mm, moet de arts worden geraadpleegd. Blaren zijn een reactie van het lichaam op een ongebruikelijke druk of wrijving op de huid.
Blaren zijn pijnlijk en kunnen de beweging beperken. Ze komen vaak voor bij het dragen van nieuwe schoenen of tijdens ongewoon lange wandelingen. Warme en vochtige klimaten bevorderen de ontwikkeling van blaren.
Daarnaast ontstaan er ook vaak blaren na verhitting, bijvoorbeeld in zonnebrand of brandwonden. Hier reikt de blessure vaak verder dan het oppervlakkige huidniveau en moet men in ieder geval afzien van het doorboren of openen van de blaren vanwege infectiegevaar! Germs kan heel gemakkelijk de open wond binnendringen en geïnfecteerd raken.
Kleinere blaren mogen ook niet worden aangeprikt, omdat de intacte huid (het dak van de blister) het gevoelige gebied eronder beschermt tegen infectie. Het kan bovendien worden bedekt met blaarpleisters. Reeds geopende blisters kunnen worden behandeld met een desinfecterende zalf.
Dan is het essentieel om verdere druk te vermijden. Apotheken verkopen speciaal gecapitonneerde pleisters (bijv. Guttaplast ® of Compeed ®). Met deze pleisters is het soms mogelijk om de sport voort te zetten met een bestaande blaas.
Deze pleisters zijn ook zeer geschikt als profylaxe voor bekende bedreigde gebieden. Grote, oppervlakkige blaren die strak zitten, kunnen ook worden doorboord. Er moeten enkele voorzorgsmaatregelen worden genomen om te voorkomen dat het gevoelige gebied besmet raakt.
Gebruik alleen schone, eerder gedesinfecteerde dunne naalden om de blister door te prikken. Er zijn verschillende technieken. Bijzonder grote blaren kunnen worden ontlast door twee gaten aan elke paal.
De vloeistof moet nu weglopen. Na het drogen moet het getroffen gebied worden bedekt met een gips. De huid boven de blaar mag niet worden verwijderd als bescherming tegen infectie.
De pleister kan 's nachts worden verwijderd om het genezingsproces te versnellen. Natuurlijk moeten wrijving en druk nog steeds worden vermeden. Over het algemeen hoeven blaren niet per se door een arts te worden behandeld. Het vrijkomen van gelige vloeistof en zeer langzame genezing zijn echter waarschuwingssignalen en moeten worden opgehelderd. Vooral diabetici zouden kleinere verwondingen aan de voeten moeten laten zien aan de behandelende arts: vanwege slechtere wond genezen ze zijn afhankelijk van een grondige voetverzorging.
Alle artikelen in deze serie:
