Classificatie | Middenvoetfractuur

Classificatie

Omdat de therapie sterk afhankelijk is van de omvang van het letsel, wordt eerst een classificatie gemaakt, die leidt tot overeenkomstige therapeutische benaderingen. Allereerst is het bijzonder belangrijk om te bepalen of er sprake is van betrokkenheid van weke delen, of de breuk stabiel of onstabiel is, en waar de breuk zich precies bevindt. Bij de betrokkenheid van de weke delen wordt onderscheid gemaakt tussen gesloten en open fracturen.

Bovendien moet het compartimentsyndroom hiervan worden onderscheiden, omdat dit een zenuwbetrokkenheid is. De stabiliteit van de breuk hangt af van het aantal middenvoetsbeentje botten betrokken. Er wordt onderscheid gemaakt tussen enkelvoudige fracturen, seriële fracturen en dislocatiefracturen. De breuk zelf kan worden gelokaliseerd aan de basis, schacht, subkapitaal en hoofd.

Genezing / duur

Het individuele beloop van de ziekte en daarmee de tijd die nodig is voor een middenvoetsbeentje te genezen fractuur wordt beïnvloed door verschillende factoren. Het type breuk, de leeftijd van de getroffen persoon, de aanwezigheid van andere beschadigde structuren van de voet en de individueel toegepaste therapeutische procedure zijn bijzonder relevant. De ervaring leert dat oudere patiënten kampen met een fractuur van de middenvoetsbeentje bot veel langer.

Als, naast het gebroken middenvoetsbeentje, schade aan gewrichten of er zijn wonden ontstaan ​​of er zijn meerdere breuken, dit heeft doorgaans een ongunstig effect op het genezingsproces. Zelfs fracturen die alleen operatief kunnen worden behandeld, hebben meestal een langer genezingsproces. Zo genezen fracturen die zijn veroorzaakt door een enorme stompe kracht en resulteren in een zogenaamde verbrijzelde fractuur met een groot aantal botfragmenten na de operatie slechts langzaam.

De bloed toevoer naar het bot is essentieel voor het genezingsproces na een fractuur. Het individuele vasculaire verloop en de locatie van de fractuur bepalen dus ook de duur en de therapie van de ziekte. Bones zijn structuren die relatief langzaam genezen.

In veel gevallen kan de voet echter worden belast voordat het bot volledig is genezen. In veel gevallen kan de voet na ongeveer 6 weken weer worden belast zonder pijn. Binnen deze zes weken heeft een gips cast wordt in veel gevallen toegepast om volledige immobilisatie van de middenvoetsbeentje te bereiken en zo de botfragmenten correct te laten genezen.

Een laadvermogen dat in de buurt ligt van dat voor de breuk, wordt echter meestal pas veel later bereikt. Zo kan de voet vaak pas na een half jaar weer volledig worden belast. In individuele gevallen kan de volledige genezingsfase tot een jaar duren. Complicaties die kunnen optreden tijdens de behandeling en het verloop van de ziekte van een middenvoetsbeentje fractuur beïnvloeden bovendien de genezingsperiode. Infecties en pijn die zelfs na enkele maanden aanhouden, kan verdere behandeling nodig hebben, waardoor de genezing van het bot verder zal worden verlengd totdat het volledig symptoomvrij is.