Bloedziekten / hematologie

Hematologie is een tak van de interne geneeskunde, die zich in het bijzonder bezighoudt met het aanleren van het gezond functioneren van de bloed systeem en, op zijn beurt, van ziekten in het bloed. Hematologie is een van de meer complexe gebieden van de interne geneeskunde, omdat kennis over het slecht functioneren van de bloed systeem bevindt zich in de vroege stadia van therapie en omvat meestal de fijnste cellulaire processen die nog niet volledig begrepen zijn. Hieronder vindt u een overzicht van de belangrijkste ziekten in de hematologie.

Hematooncologie

In sommige klinieken wordt het gebied van hematologie en oncologie (onderwijs in tumorontwikkeling) gecombineerd tot het overkoepelende gebied van hemato-oncologie, aangezien de hematologie zich met name bezighoudt met de verschillende vormen van leukemie (bloed kanker) en lymfomen (lymfeklierkanker). De belangrijkste hemato-oncologische ziekten zijn:

  • Acute myeloïde leukemie
  • Chronische myeloïde leukemie
  • Acute lymfatische leukemie
  • Chronische lymfatische leukemie
  • Lymfoom

Epidemiologie

Over het algemeen zijn ziekten van de hematologische vorm/ziekten in het bloed relatief zeldzaam. Bloedarmoede is een uitzondering. Deze komen relatief vaak voor, vooral ijzertekort bloedarmoede, die tot 80% van de bloedarmoede uitmaakt.

Leukemie en lymfomen vormen een relatief klein deel van het totale aantal ziekten. Hun frequentie piekt op ongeveer 1-2 per 100 000 gevallen per jaar. De meeste leukemieën komen voor op middelbare tot hoge leeftijd. Een uitzondering is acute lymfatische leukemie, de meest voorkomende leukemie bij kinderen.

Belangrijke ziekten van het bloed

Trombocyten zijn componenten van het bloed samen met erytrocyten en leukocyten. Factor 5 Leiden, ook bekend als APC-resistentie, is een ziekte die het zogenaamde stollingssysteem van het lichaam aantast. Het stollingssysteem zorgt ervoor dat bij een blessure het bloed snel stolt, de bloeding stopt en de wond kan genezen.

De zogenaamde factor 5 is een specifiek eiwit dat voor een groot deel verantwoordelijk is voor het verloop van de bloedstolling. Factor 5-ziekte is een mutatie in een gen dat verantwoordelijk is voor de expressie van deze factor. Door deze mutatie is de factor nog wel aanwezig, maar kan niet meer worden gesplitst door het zogenaamde “geactiveerde proteïne C”. Het geactiveerde proteïne C, of ​​kortweg APC, zorgt er normaal gesproken voor dat de bloedstolling niet te snel en sterk plaatsvindt door factor 5 te splitsen en daarmee ineffectief te maken.

Thalassemie

Thalassemie is een erfelijke ziekte van de rode bloedcellen. Het hemoglobine, een ijzerhoudend eiwitcomplex dat verantwoordelijk is voor het vermogen van de rode bloedcellen om zuurstof te binden, is defect. Het wordt niet in voldoende hoeveelheden geproduceerd of wordt in grotere hoeveelheden afgebroken, wat resulteert in een hemoglobinetekort.

Afhankelijk van de ernst van thalassemie, dit is een ernstige ziekte die dodelijk kan zijn als ze niet in een vroeg stadium wordt behandeld jeugd. Thalassemie komt vooral veel voor in het Middellandse Zeegebied. Dit is waar de naam vandaan komt, want thalassemie betekent vertaald als "mediterrane bloedarmoede".

Het treft vooral mensen in het verleden malaria gebieden, bijvoorbeeld in Malta, Cyprus, Griekenland en Sardinië. Dit komt omdat de milde vorm van thalassemie een evolutionair voordeel heeft in malaria ziekten. De genetische defecten in de rode bloedcellen voorkomen dat de malaria ziekteverwekkers van vermenigvuldiging in de rode bloedcellen.

Hierdoor had de mens een overlevingsvoordeel en kon thalassemie zich in de loop van de evolutie verder vestigen. Bloedarmoede is een veel voorkomend symptoom. Bloedarmoede kan worden onderverdeeld in verschillende vormen: In het betreffende onderwerp leert u meer over diagnose, oorzaak en specifieke therapie. – Bloedarmoede door ijzertekort

  • Megaloblastaire anemie
  • pernicieuze anemie
  • Hemolytische anemie
  • Aplastische anemie

De symptomen van hematologische ziekten/ziekten in het bloed zijn vaak zeer onspecifiek en manifesteren zich voornamelijk als:

  • Bleekheid
  • Vermoeidheid
  • Gebrek aan concentratie
  • Vermindering van de prestaties
  • Verhoogde gevoeligheid voor infecties en
  • Verhoogde neiging tot bloeden.