Overzicht van typische symptomen van neurodermitis
Er zijn verschillende symptomen van neurodermitis, de volgende zijn typisch: droge en schilferende huid jeuk roodheid van de huid zwelling korsten huilende huidlaesies eczeem (ontstoken huid) puisten en knobbeltjes blaren verdikking van de huid (lichenificatie) veranderingen in de kleur van de huid huid
- Droge en schilferige huid
- Jeuk
- Roodheid van de huid
- Zwelling
- Korstvorming
- Huilende huidgebieden
- Huidveranderingen
- Eczeem (ontstoken huidgebieden)
- Puisten en knobbeltjes
- Bubbles
- Verdikking van de huid (lichenificatie)
- Vlekkerige verandering van huidskleur
Jeuk (pruritus) wordt beschouwd als het belangrijkste symptoom van neurodermitis. in neurodermitis, de huid wordt droog en schilferig, met als resultaat jeuk. Zelfs de geringste irritatie van de huid kan de jeuk veroorzaken, bijvoorbeeld het dragen van wollen truien, zweten of verschillende omgevingsfactoren.
Maar ook de consumptie van bepaalde voedingsmiddelen (bijv histamine-rijke voedingsmiddelen zoals vis, kaas of tomaten, maar ook citrusvruchten en noten) of emotionele factoren beïnvloeden de ontwikkeling van jeuk. De jeukaanvallen kunnen soms erg intens en schrijnend zijn voor de getroffen persoon. Vooral 's avonds of' s nachts kan de jeuk extreem toenemen en leidt vaak tot slaapstoornissen.
Veel neurodermitis Patiënten proberen de jeuk te verlichten door te krabben. Op korte termijn helpt dit heel goed en brengt ontspanning voor de getroffen personen, maar op de lange termijn is het krabben een extra belasting van de huid en neemt de jeuk nog meer toe. Door te krabben verandert de huid van de patiënt met neurodermitis en wordt deze wit.
Een gezonde huid wordt daarentegen rood door krassen. De beste manier om de vervelende jeuk te bestrijden, is door geschikte huidverzorgingsproducten te gebruiken. Met de juiste hydraterende verzorging wordt de huid beschermd tegen uitdroging en neemt de jeuk af.
De arts of apotheker geeft u informatie over welke crèmes of zalven het meest geschikt zijn voor neurodermitis. Vanwege de abnormale immuunreacties in het lichaam, leidt neurodermitis tot ontstekingen huidveranderingen Hierdoor gaat de natuurlijke beschermende functie van de huid verloren, is er meer waterverlies en een verminderde talgproductie.
Als gevolg hiervan droogt de huid uit, jeukt en begint te schilferen. De huidveranderingen geassocieerd met neurodermitis zijn zeer divers. De meest voorkomende zijn eczeem (Jeukende huid), droge huid en jeuk.
Eczeem is een inflammatoire huidverandering die wordt gekenmerkt door een schilferende huid, roodheid en huilende huidkorstjes. Zwelling en kleine blaren komen ook vaak voor bij eczeem Door het optreden van talrijke eczeem (inflammatoire huidveranderingen), wordt neurodermitis ook wel atopisch eczeem of atopische dermatitis in medische terminologie.
Atopisch betekent dat het lichaam sterker reageert op bepaalde prikkels met allergische reacties. De huid is erg droog op de aangetaste plekken en kan erg jeuken. Waar eczeem bij voorkeur op het lichaam voorkomt in de context van neurodermitis, hangt voornamelijk af van de leeftijd van de patiënt.
Bij baby's en kleine kinderen vormt zich eczeem op het voorhoofd, de kin, de wangen en rond de mond Later hebben de huidveranderingen vooral invloed op de extensorzijden van de armen en benen. Bij volwassenen worden de ellebogen, knieën en polsen vaak aangetast.
Er kunnen echter ook ontstekingsveranderingen van de huid optreden op de huid nek en borst gebied, evenals op de terminale ledematen (vingers en tenen). Heel droge huid is een typisch symptoom bij patiënten met neurodermitis. Door de chronische ontstekingsreactie verliest de huid zijn natuurlijke vochtbarrière en droogt uit.
Dit zorgt ervoor dat de aangetaste huidgebieden barsten, schilferen en jeuken. Krassen irriteert de gevoelige huid verder en intensiveert het droogproces. Inmiddels is er een groot aantal medische huidverzorgingsproducten die specifiek tegen helpen droge huid in het geval van neurodermitis.
Bij regelmatig gebruik hebben ze een verzachtende en hydraterende werking op de beschadigde huid. Sommige patiënten met neurodermitis hebben last van een sterke verdikking van de huid. Dit proces wordt lichenificatie genoemd.
De verdikte huidgebieden ontstaan als gevolg van irritatie veroorzaakt door ontstoken eczeem. De huid wordt dikker, grover, "leerachtig" en verliest zijn elasticiteit. Hyper- of hypopigmentatie kan ook optreden, wat betekent dat de aangetaste huidgebieden donkerder of lichter worden.
Vaak wordt de huid van het gezicht aangetast door lichenificatie. Maar ook de buigingen van de ellebogen, de achterkant van de knieën of de polsen hebben de neiging om dikker te worden. Naast eczeem en uitgebreide verdikking zijn papels of kleine knobbeltjes op de huid andere symptomen van neurodermitis.
Krassen of wrijven op de huid leidt tot een verhoogde vorming van deze huidveranderingen. Vooral oudere volwassenen hebben vaker last van een bepaalde vorm van neurodermitis, de zogenaamde prurigo-vorm (lat. Prurigo = jeuk).
Deze speciale vorm van neurodermitis wordt gekenmerkt door kleine, zeer jeukende knobbeltjes die over het hele lichaam kunnen verschijnen. Psychische problemen kunnen een aanzienlijke invloed hebben op de symptomen van neurodermitis of in de eerste plaats bijdragen aan het uitbreken van de ziekte. Als patiënten lijden aan ernstige stress, angst, verdriet, Depressie of andere psychische problemen, kunnen de symptomen die gepaard gaan met neurodermitis aanzienlijk verergeren.
Dit komt doordat er een nauw verband bestaat tussen de huid en de menselijke psyche. Omgekeerd kan neurodermitis ook psychische problemen veroorzaken. Door de huidveranderingen kunnen de getroffen personen last hebben van hun uiterlijk.
Ze zijn onzeker en voelen zich vaak onaantrekkelijk. De pijnlijke jeuk is een andere factor die de patiënten belast en waartoe kan leiden slapeloosheid or stemmingswisselingen Onwetende medemensen zijn vaak bang dat ze door huidveranderingen kunnen worden besmet en contact vermijden.
Onder deze omstandigheden kunnen patiënten zichzelf isoleren en depressief worden. Dit betekent natuurlijk niet dat elke lijder van neurodermitis aan psychische problemen lijdt. Toch mag dit nauwe verband tussen psychische stoornissen en neurodermitis niet worden verwaarloosd.
Patiënten moeten niet aarzelen om indien nodig hun arts op dit probleem te wijzen en samen een passend therapieconcept uit te werken. In het geval van neurodermitis leiden ontstekingsprocessen tot een verslechtering van de beschermende functie van de huid. Lipide en vocht vormen normaal gesproken een betrouwbare barrière tegen ziekteverwekkers, maar bij neurodermitis droogt de huid uit en wordt deze beter doorlaatbaar.
Door de beschadigde huidlagen, ziekteverwekkend kiemen zoals bacteriën, schimmels of virussen kan gemakkelijk doordringen en tot huidinfecties leiden. Dit type infectie, dat terug te voeren is op een reeds bestaande ontsteking, staat bekend als een zogenaamde secundaire of superinfectie Vaak worden de huidinfecties veroorzaakt door bacteriën van het geslacht Staphylococcus.
Dit is een type bacteriën die bij mensen doorgaans op de huid leeft en normaal geen ziekte veroorzaakt. Bij neurodermitis is de kiemen dringen de huid binnen via de verstoorde barrièrefunctie en leiden tot ontstekingsveranderingen van de huid en jeuk. Een bijzonder risico op een infectie kunnen huidgebieden zijn waarin van nature veel bacteriën voorkomen.
Dit is bijvoorbeeld het geval in het genitale gebied, dat ook kan worden aangetast door neurodermitis. De huid van patiënten met neurodermitis is veel gevoeliger voor het binnendringen van ziekteverwekkers dan de huid van gezonde mensen. Naast bacteriën veroorzaken vooral schimmels (meestal gistschimmels) heel vaak infecties.
Normaal gesproken kunnen schimmelsporen niet ver in een gezonde huid doordringen en zijn ze onschadelijk. Bij neurodermitis gebruikt de schimmel eczeem (jeuk) en kleine huidlaesies als toegangspunten, dringt diep door in de huidlagen en bevordert ontstekingen van de huid. Als gevolg van de schimmelinfectie nemen de klassieke symptomen van neurodermitis - jeuk, roodheid en schilfering van de huid - nog verder toe. De dermatoloog kan een schimmelinfectie diagnosticeren aan de hand van een uitstrijkje van de huid en deze behandelen met geschikte crèmes. Omdat een droge huid een van de belangrijkste risicofactoren is voor schimmelinfecties, kunnen patiënten een schimmelinfectie voorkomen door hun huid goed te verzorgen met vochtinbrengende lotions.
