Zoals bij alle endoscopieën, is het doel van laryngoscopie om te visualiseren interne organen, zoals de strottehoofd, met het oog op onderzoek. Vooral in het geval van de strottehoofd, kan spiegelen niet achterwege blijven, aangezien alternatieve methoden zoals röntgenstralen het strottenhoofd niet kunnen afbeelden op de manier die nodig is om ziekten van de slijmvlies van het strottenhoofd.
Wat is laryngoscopie?
Laryngoscopie omvat het bekijken van de binnenkant van iemands strottehoofd via een endoscopische procedure. Bij laryngoscopie wordt naar de binnenkant van het strottenhoofd van een persoon gekeken. De redenen waarom dit nodig is, kunnen variëren. Omdat het pijnloos is en meestal geen bijwerkingen heeft, kunnen zelfs de eerste tekenen van een ziekte van het strottenhoofd aanleiding zijn om het tijdens een laryngoscopie nader te onderzoeken. Een aanhoudende heesheid dat na een paar dagen niet vanzelf verdwijnt, kan een van deze redenen zijn. Hetzelfde geldt voor pijn in de keel en keelholte, wat vaak gepaard gaat met penetratie slechte adem en wordt beschouwd als een zeker teken dat een ontsteking van het strottenhoofd kan aanwezig zijn.
Functie, effect en doelen
Ten slotte wordt laryngoscopie gebruikt om de vorming van tumoren in een vroeg stadium te detecteren, zodat tegenmaatregelen zoals operatieve verwijdering zo snel mogelijk kunnen worden gestart. Vooral rokers wordt aangeraden om regelmatig hun oor te bezoeken, neus-, en keel (KNO) arts voor een preventieve controle, om een laryngoscopie door hem of haar te laten uitvoeren. De reden voor deze aanbeveling is het verhoogde risico bij rokers op het ontwikkelen van een larynxtumor. Daarom zijn preventieve onderzoeken in dit geval des te urgenter. Zoals eerder vermeld, wordt laryngoscopie uitgevoerd door een KNO-arts, omdat hij of zij daarin gespecialiseerd is als onderdeel van zijn of haar praktijkopleiding. Er wordt medisch onderscheid gemaakt tussen directe en indirecte laryngoscopie. Indirecte laryngoscopie, die veel vaker door KNO-artsen wordt uitgevoerd dan directe laryngoscopie, wordt voornamelijk gebruikt om de voorste delen van het strottenhoofd te onderzoeken. Om dit te doen, houdt de dokter de patiënt vast tong met de ene hand en gebruikt zijn andere hand om de zogenaamde laryngoscoop te bedienen. Dit medische instrument is een kleine ronde spiegel die aan het bovenste uiteinde van een metalen pin is bevestigd. Hierdoor kan de arts het strottenhoofd onderzoeken, zelfs op plaatsen waar hij vanwege de hoek niet kan kijken. Indirecte laryngoscopie vereist geen voorbereiding door de patiënt. Directe laryngoscopie is in vergelijking moeilijker. Allereerst moet de patiënt niet bij bewustzijn zijn. Dit betekent dat er een verdoving wordt toegediend voordat het onderzoek begint. Dan die van de patiënt hoofd iets naar achteren gekanteld. Om te voorkomen dat het gebit tijdens het onderzoek door de metalen instrumenten beschadigd raakt, krijgt de patiënt een mond bewaker. Een holle metalen buis wordt vervolgens door de patiënt gestoken mond naar boven entree van het strottenhoofd en daar gefixeerd. Door deze buis steekt de arts vervolgens zijn endoscoop in; een ‘buisachtig instrument’ met een camera aan de bovenkant waarmee de arts het strottenhoofd op een monitor kan onderzoeken. Als hij of zij verdachte gebieden ontdekt die afwijken van het normale slijmvlieskan de arts weefselmonsters nemen met zijn of haar endoscoop terwijl de directe laryngoscopie nog aan de gang is en deze later naar het laboratorium sturen voor histologisch onderzoek, dat wil zeggen analyse van fijn weefsel van het slijmvliesmonster. Directe laryngoscopie duurt tussen de 15 en 30 minuten, afhankelijk van het geval.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Er zijn gewoonlijk geen risico's verbonden aan directe of indirecte laryngoscopie. Alleen de omstandigheid dat de arts tijdens de beoordeling per ongeluk het strottenhoofd beschadigt, kan als mogelijk risico in twijfel worden getrokken, hoewel dit eerder de zeldzaamste uitzondering is. Er zouden grotere krachten nodig zijn om het strottenhoofd en de stembanden te beschadigen, wat dan eerder opzettelijk dan per ongeluk zou kunnen zijn. Bij directe laryngoscopie zijn er ook mogelijke bijwerkingen in de vorm van gevoeligheid voor het toegediende anestheticum.
