Wat is MRSA? | Stafylokokkeninfectie

Wat is MRSA?

MRSA staat oorspronkelijk voor methicilline-resistent Staphylococcus aureus en verwijst naar bacteriën van de soort Staphylococcus aureus, die een verscheidenheid aan resistenties hebben ontwikkeld tegen methicilline en later andere antibiotica. Tegenwoordig is de term MRSA wordt meestal vertaald als multiresistent Staphylococcus aureus, dat is niet correct, maar wordt vaak gebruikt omdat deze stammen van bacteriën hebben een verscheidenheid aan weerstanden ontwikkeld tegen antibiotica. MRSA wordt beschreven als een typische ziekenhuiskiem, omdat het in grote aantallen voorkomt en verantwoordelijk is voor een groot aantal ziekenhuisinfecties, zelfs met fatale gevolgen.

Enerzijds komt de kiem voor op veel oppervlakken die niet goed worden gereinigd, anderzijds koloniseert de kiem ook een groot aantal patiënten en ziekenhuispersoneel, die mogelijk ook een mogelijke infectiebron zijn. Omdat MRSA-infectie een hoge is volksgezondheid risico, risicogroepen worden gescreend voordat ziekenhuisopname en geïnfecteerde patiënten worden geïsoleerd in het ziekenhuis. Therapie voor MRSA-infectie wordt uitgevoerd met speciale antibiotica zoals vancomycine of linezolid. Het desinfecteren van hele lichaamsbaden wordt aanbevolen voor de sanering van MRSA-dragers die niet ziek zijn. Wilt u meer weten over MRSA?

Therapie van een stafylokokkeninfectie

A stafylokokken infectie wordt niet noodzakelijkerwijs op verdenking en na detectie behandeld. Aangezien sommige stafylokokken soorten tot de normale huidflora behoren, is verdere differentiatie noodzakelijk. Zelfs de soort Staphylococcus aureus, die aanzienlijke schade aan het lichaam kan veroorzaken, hoeft niet noodzakelijkerwijs te worden behandeld als ze op de huid wordt aangetroffen.

Als de detectie echter wordt uitgevoerd in een bloed cultuur of als de symptomen compatibel zijn met een stafylokokken infectie, wordt antibiotische therapie gebruikt. Voor dit doel, afhankelijk van de soort en de weerstand van de bacteriën voor sommige antibiotica worden verschillende actieve stoffen gebruikt. Als grampositieve bacteriën, stafylokokken zijn over het algemeen gevoelig voor beta-lactam antibiotica zoals penicilline.

Door resistenties of allergieën echter vaak ook tegen andere antibiotica zoals clindamycine, erytromycine of rifampicine valt men terug. Een speciaal geval is de methicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA), waarbij vancomycine of teicoplanine als reserve antibioticum wordt gebruikt.