Wat is iris heterochromie?

Definitie

In iris heterochromie, de kleur van het ene oog is anders dan het andere. Bij mensen komt het slechts zeer zelden voor. Soms kan heterochromie een aanwijzing zijn voor een ziekte.

Dit is vooral het geval bij een nieuwe heterochromie. Vaker komt centrale heterochromie voor, waarbij een ring in het midden van de iris verschilt in kleur van de rest van de iris. Er is ook sectorale heterochromie, waarbij een deel van de iris valt op in kleur.

Hoe komt heterochromie voor?

Oogkleur hangt af van de pigmentatie van de iris. Veel pigment zorgt ervoor dat de iris er bruin of donker uitziet, terwijl zwak gepigmenteerde ogen er licht en vaak blauw uitzien. Heterochromie treedt op wanneer de pigmentatie van het ene oog verschilt van het andere.

Dit kan aangeboren zijn. Bij de zogenaamde heterochromia simplex gebeurt dit zonder enige ziektewaarde. Het is daarom een ​​freak van de natuur, vergelijkbaar met een moedervlek.

Een iris heterochromie kan echter ook worden geërfd in de context van het Waardenburg-syndroom. Hier treedt heterochromie op samen met andere symptomen zoals gehoorverliesgezichtsmisvormingen en andere pigmentatiestoornissen. Bij Fuchs heterochrome iridocyclitis zijn de oorzaken nog niet volledig begrepen, maar de ontsteking van de iris en het corpus ciliare is persistent.

Dit leidt tot het vervagen van de aangetaste iris. Omdat de ziekte meestal eenzijdig is, treedt heterochromie op en lijkt het aangedane oog helderder. Een unilaterale melanosis iridis kan ook aangeboren zijn.

In dit geval is de iris zeer sterk gepigmenteerd, waardoor deze bijna zwart lijkt. Het aangedane oog ziet er in dit geval donkerder uit. Zelfs als de vegetatieve toevoer van een oog verstoord is, kan dit leiden tot een schijnbare heterochromie.

Sommige infecties kunnen het pigment beschadigen epitheel. Als dit eenzijdig gebeurt, is heterochromie het resultaat. Pathogenen kunnen bijvoorbeeld borrelia- of herpesvirussen zijn

Welke vormen van iris heterochromie zijn er?

Er wordt onderscheid gemaakt tussen volledige iris heterochromie, waarbij de oogkleur van het ene oog kan verschillen van die van het andere, en sectoriële en centrale heterochromie. Naast de classificatie van heterochromie naar aangetaste delen van het oog, is het ook mogelijk om een ​​classificatie naar oorzaken te maken. Het belangrijkste onderscheid hier is tussen heterochromie simplex, dat willekeurig optreedt, aangeboren en volkomen onschadelijk is, en heterochromie als symptoom van een ziekte.

Ziekten die heterochromie veroorzaken, zijn meestal genetische ziekten of eenzijdige ziekten van de middelste ooghuid, waaronder de iris. In genetische ziekten die heterochromie veroorzaken, is heterochromie meestal ook aangeboren. Er zijn echter ook ziekten waarbij heterochromie pas in de loop van het leven ontstaat.

Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn bij aanhoudende eenzijdige ontsteking van de iris, corpus ciliare en choroïde. Het onderscheid tussen aangeboren heterochromie en heterochromie verworven in de loop van het leven kan daarom een ​​diagnostisch belangrijk onderscheid zijn. Verworven heterochromie is bijna altijd een symptoom van een ziekte.

• Bij centrale heterochromie heeft alleen het binnenste deel van de iris een andere kleur, die zichtbaar is als een ring rond de leerling. Het komt relatief vaak voor.
• Bij sectorale heterochromie daarentegen is slechts een deel van de iris anders gekleurd. Deze kan bijvoorbeeld lijn- of wigvormig zijn en loopt vaak van binnen naar buiten.