Wat is een elastaseremmer?
Een elastase-remmer is een eiwit dat de activiteit van elastase vermindert. Het elastase is dus in staat om de aminozuurketens van te splitsen en af te breken eiwitten in mindere mate. Elastase-remmers behoren tot de groep van proteïnase-remmers die wijdverspreid zijn in het lichaam en in veel organen worden geproduceerd.
Net als elastase-remmers verminderen ze de activiteit van enzymen die kapot gaan eiwitten. Dit is een belangrijk beschermingsmechanisme van het lichaam om een overmatige reactie te voorkomen. Elastase-remmers zitten bijvoorbeeld in de afscheiding van de alvleesklier en voorkomen dat elastase te vroeg in de pancreaskanalen wordt geactiveerd, zodat het lichaam zijn eigen voedsel niet kan verteren.
Waar wordt elastase gevormd?
Afhankelijk van het type elastase wordt het in verschillende stoffen geproduceerd. De meest voorkomende variant, pancreaselastase, wordt geproduceerd in het exocriene deel van de alvleesklier, het deel waarvan de afscheiding door uitscheidingskanalen naar de twaalfvingerige darm van de dunne darm. Granulocyt-elastase speelt een rol bij de immuunrespons en wordt aangetroffen in speciale immuuncellen, de granulocyten.
Het is ook in deze cellen dat de productie plaatsvindt. Omdat deze cellen door het lichaam bewegen met de bloed en vaak het weefsel binnendringen, is het niet mogelijk om ze aan een specifiek orgaan toe te wijzen met betrekking tot de productie van elastase. Naast deze twee bekende vormen van elastase zijn er nog andere varianten, waarvan sommige ook in immuuncellen en andere in andere weefsels worden geproduceerd.
Wat is de elastase-test?
De elastase-test is een procedure om de hoeveelheid elastase te bepalen die met de ontlasting wordt uitgescheiden. De hoeveelheid pancreaselastase wordt altijd in acht genomen. Deze testprocedure wordt gebruikt om de prestatie van het exocriene deel van te bepalen de alvleesklier.
De testprocedure is gebaseerd op het feit dat na de uitscheiding van actief pancreaselastase in de darm, de hoeveelheid actief elastase aanwezig in de pancreas constant blijft. Dit betekent dat hoewel het elastase zijn functie als enzym vervult, het niet wordt geconsumeerd. Op deze manier kan een directe, lineaire relatie worden gelegd tussen de bepaalde hoeveelheid pancreaselastase in de ontlasting en de syntheseprestaties van de exocriene pancreas.
Deze test is erg gevoelig waardoor zelfs kleine afwijkingen snel en betrouwbaar kunnen worden gedetecteerd, mits een referentiewaarde beschikbaar is. Bovendien is de syntheseprestatie van de exocriene pancreas relatief constant bij gezonde individuen, waardoor veranderingen hier zeer snel merkbaar zijn. Bovendien heeft de elastase-test een hoge specificiteit, wat betekent dat een positief testresultaat een relatief betrouwbare indicator is voor pancreasziekte. Als de elastase-test lagere waarden laat zien, kan dit wijzen op verschillende ziekten.
Alle artikelen in deze serie:
