Epitheses zijn esthetische prothesen gemaakt van lichaamsvreemde materialen om lichaamsgebreken te compenseren. Vooral lichaamsafwijkingen in het gezicht worden gecorrigeerd door epithesen. Dit vermindert het leed van slachtoffers van ongevallen en tumorpatiënten die delen van het gezicht hebben verloren.
Wat is een epithese?
Sommige patiënten geven tegenwoordig nog steeds de voorkeur aan opgelijmde epithesen omdat deze bevestigingsmethode hen de kosten van een operatie bespaart. Plastische chirurgische epithesen gebruiken materiaal dat lichaamsvreemd is om lichaamsdefecten te compenseren. De term "epithese" is afgeleid van het Grieks en betekent letterlijk "de gehechte". De eerste epithesen zouden onder de Egyptenaren hebben bestaan. In de Middeleeuwen werden voor het eerst epithesen afgebeeld en in de 18e eeuw was de moderne epithetica aan het voorbereiden. In die tijd vormde de tandarts Nicolas Dubois de Chémant de eerste epithesen van de neus- en kin, die allemaal van porselein waren gemaakt. Later werden materialen zoals rubber, aluminium en siliconen werden ook ontdekt voor epithesen. Epithetica staat vooral onder de ster van de esthetiek. De epithese is meestal bedoeld om psychosociaal te verlichten spanning na misvorming. Het primair esthetische aspect onderscheidt een epithese van een prothese of een orthese, die vooral aan functionele eisen moet voldoen. Meestal worden epithesen gemaakt voor het gezicht, dus vooral na ongelukken of operaties.
Vormen, typen en stijlen
Epithesen kunnen worden gemaakt van verschillende materialen die lichaamsvreemd zijn. Glas, maar ook plastic, porselein, metaal of rubber kunnen de basis vormen. Welk materiaal wordt gebruikt, hangt voornamelijk af van het deel van het lichaam dat door de epithese moet worden vervangen. Een epithese kan op vier verschillende manieren worden vastgesteld. Zo kan een epithese van het oog in de lege oogkas worden aangebracht op bestaande anatomische structuren. Echter, oog en neus- epithesen kunnen ook mechanisch worden bevestigd. Ze kunnen dan bijvoorbeeld aan een bril worden bevestigd, waardoor ze gemakkelijker op en af te zetten zijn. Omdat dit type epithese echter wordt verwijderd en aangebracht met de bril elke dag en kan van de neus- tijdens sportactiviteiten is het tegenwoordig bijvoorbeeld niet het populaire model. De derde bevestigingsmogelijkheid is het fixeren van de epithese met chemische middelen zoals medische lijm. Een dergelijke aanpak kan relatief snel worden geïmplementeerd, maar kan de huid Het vierde type fixatie omvat het bevestigen van de epithese aan een titaniumimplantaat net onder de huid Dit type verankering is nu de meest voorkomende in de moderne geneeskunde. De epithese drager, het punt waar het titanium implantaten passeren door de huid, moet regelmatig worden schoongemaakt om ontsteking en andere complicaties.
Structuur en werkwijze
Sommige epithesen passen zich door hun vorm aan een lichaamsafwijking aan en blijven er dus zonder enige aan gehecht AIDS Als een dergelijke epithese uit de weg is, moet deze mechanisch worden verankerd zoals hierboven beschreven. Meestal de dokter implantaten kleine metalen pinnen in het bot voor dit doel. Deze metalen pinnen steken als kleine verankeringspaaltjes uit de huid van de patiënt aan het einde van de implantatie. De epithese kan dan op de metalen pinnen worden bevestigd. De definitieve fixatie kan worden bereikt door magnetische componenten in de epithese, door staven, drukknopen of zelfs nietjes. Een cruciale vraag hierbij is bijvoorbeeld of de patiënt de epithese regelmatig wil of moet verwijderen. Op deze manier wordt bij de planning rekening gehouden met de individuele behoeften van de patiënt. De leefsituatie van de patiënt heeft ook invloed op het uiteindelijke type gehechtheid. Een jonge topsporter wil bijvoorbeeld vaak stabiliteit en ondersteuning vanuit een epithese. Senioren in een rustiger leven geven daarentegen vaak meer om het gebruiksgemak van de epithese dan om de stabiliteit van de gehechtheid. Zelfs vandaag de dag geven sommige patiënten de voorkeur aan opgelijmde epithesen omdat dit type bevestiging hen de kosten van een operatie bespaart. Vanwege de lage retentiekracht wordt medische lijm nu echter alleen aanbevolen voor kleine en lichtgewicht epithesen.
Medische en gezondheidsvoordelen
De voordelen van een epithese worden voornamelijk gezien in de sociale integratie en verbeterde mentale volksgezondheid van patiënten. Vooral mensen met gezichtsafwijkingen trekken zich vaak sociaal terug uit schaamte en lijden daardoor psychologisch verwoestende gevolgen van het ontsierende defect. Epithesen zijn echter niet alleen bedoeld om de hoeveelheid spot en verstoring die patiënten van andere mensen krijgen, te verminderen. Ze moeten ook weer zekerheid krijgen en hun eigenwaarde vergroten. Voor sociale interactie en dus interpersoonlijke omgang is met name het gezicht, met zijn individuele delen, een onvervangbaar belangrijk uitdrukkingsinstrument en wordt het zelfs als een soort visitekaartje behandeld. Epithesen geven de getroffen persoon de zekerheid terug in sociale interactie. Sociaal interacties en interpersoonlijke relaties worden aldus vergemakkelijkt voor de patiënt. Het risico van isolatie na misvorming kan daarom via epithesen worden verkleind. De psychologische gevolgen worden aldus verminderd en de kwaliteit van leven van de getroffenen neemt toe. Dit aspect speelt ook een rol bij prothesen, maar is nog belangrijker op het gebied van epithesen. Dienovereenkomstig hebben epitheses volksgezondheid voordelen voornamelijk in de context van geestelijke gezondheid.
