Tandheelkundige implantaten verwijderen | Het tandheelkundig implantaat

Verwijder tandheelkundige implantaten

If het tandheelkundig implantaat is al los en niet meer of nauwelijks verbonden met het bot, kan het gemakkelijk worden verwijderd met een tang of pincet. Veronachtzaamde tandheelkundige zorg en ontstoken implantaten met botverlies kunnen er zelfs voor zorgen dat het implantaat en de restauratie (bijv. Een brug) eruit vallen. Als het implantaat enkele weken na het inbrengen nog niet volledig met het bot is samengegroeid, kan men proberen het weer los te schroeven.

Dit kan echter ook leiden tot botversplintering of breuken. Als het tandheelkundig implantaat was helemaal vrij van klachten en zat stevig in het bot, er is geen reden om het te verwijderen. Het is bijvoorbeeld problematisch als het verkeerd is geplaatst en al samen met het bot is gegroeid.

Het is niet eenvoudig om het eruit te trekken als een tand, omdat een implantaat niet via een vezelapparaat met het bot wordt verbonden, maar direct in het bot wordt geschroefd. De binding tussen het implantaat en het bot is daardoor erg stevig en sterk. In dat geval moet de kaakchirurg of kaakchirurg het implantaat samen met het omringende bot uit de kaak frezen. Dit resulteert in onvrijwillig botverlies.

Geschiedenis

Het inbrengen van tandheelkundige implantaten werd voor het eerst gebruikt in de jaren vijftig. Het was echter pas 1950 jaar later dat implantologie werd door de tandheelkundige gemeenschap erkend als een nuttige en bewezen therapie. Aanvankelijk waren dit de zogenaamde bladimplantaten.

Om deze in te voegen het kaakgewrichtmoesten er grote groeven in het bot worden gesneden. Tegenwoordig worden deze implantaten daarom niet meer gebruikt. Het onderzoek betrof vooral de ontwikkeling van geschikte materialen.

Deze moeten van nature weefselcompatibel zijn en een stevige verbinding met de kaakbeen. Er waren implantaten gemaakt van keramisch zirkoniumdioxide, titanium en keramisch gecoat titanium. De vormen en oppervlakken van de implantaten werden ook gevarieerd om een ​​zo nauw mogelijke verbinding met het bot te verzekeren.

Vooral de oppervlakken van de implantaten werden keer op keer opnieuw ontworpen, mede door etsen, om het oppervlak te vergroten, altijd met als doel de botaanhechting te verbeteren. Tegenwoordig worden tandheelkundige implantaten bijna uitsluitend gemaakt van puur titanium, aangezien dit materiaal buitengewoon goed wordt verdragen. Er zijn nu veel verschillende implantatiesystemen beschikbaar voor tandartsen die in implantologie, zodat ze de procedure kunnen selecteren die nodig is voor het individuele geval. Implantaten vervangen de wortels van de natuurlijke tanden.

Ze worden gebruikt om bruggen en prothesen te bevestigen. Tandheelkundige implantaten dienen altijd te worden ingebracht door een ervaren implantoloog die over verschillende implantaatsystemen beschikt. Momenteel is puur titanium het meest compatibele materiaal.

Er worden onmiddellijk belastbare implantaatsystemen en die van een conventioneel type aangeboden. Het is belangrijk dat het implantaat stevig in het bot wordt verankerd en dat de bovenbouw zorgvuldig wordt gepland. Vanwege de speciale anatomische omstandigheden op het overgangspunt tussen implantaat en slijmvliesis een zorgvuldige reiniging absoluut noodzakelijk om het implantaat te behouden.