Therapie
De therapie voor de ziekte van Osgood Schlatter is meestal conservatief. Een opluchting van de been is nodig om genezing te bereiken. Indien nodig kan dit worden ondersteund door AIDS zoals spalken of verband.
Sportactiviteiten moeten worden beperkt of onderbroken. Het kan ook nodig zijn om de spanning volledig te verlichten door gebruik te maken van krukken.
- Kinderen die last hebben van te zwaar moeten proberen om hun gewicht te verminderen.
Zijnde te zwaar is een zware last voor de gewrichten en kan de ontwikkeling van de ziekte van Schlatter bevorderen. Symptomatisch, pijn en verlichting van ontstekingen kan worden bereikt door gebruik te maken van ijs en koelverpakkingen. Pijnstillers zoals paracetamol or ibuprofen kan worden gebruikt voor ernstig pijn, maar moet in doses worden aangebracht.
Fysiotherapeutische behandeling wordt aanbevolen om de behandeling te begeleiden, waarbij de spieren van de voorkant dij worden gestrekt, de achterste dijspieren worden versterkt en mogelijk een verkeerde houding, waardoor er meer spanning op de kniegewricht, is gecorrigeerd. Spierstabilisatie van de kniegewricht kan overbelasting tegengaan.
- Een andere vorm van therapie is schokken golftherapie. Door het weefsel met bepaalde golven te behandelen, moet de genezing worden versneld.
Vaak is deze therapie financieel zelfvoorzienend. In zeldzame gevallen bij chronische kuren is een operatie aan te raden. In dit geval worden vrije botfragmenten verwijderd en wordt mogelijk de aanhechting van de pees verplaatst. Na een vervolgbehandeling kan een vermindering van de symptomen worden verwacht. Chirurgie mag alleen worden uitgevoerd nadat de groei is voltooid om groeistoornissen te voorkomen.
Oefeningen
Oefeningen bij de ziekte van Osgood Schlatter zijn enerzijds gericht op het losmaken van het front dij spieren die zich hechten aan de tuberositas van het scheenbeen en deze te zwaar kunnen belasten. Anderzijds wordt gestreefd naar een veilige spierstabilisatie van het gewricht om het gewricht en het bot te ontlasten. Aan de ene kant, stretching oefeningen voor de quadriceps femoris-spier kan voor dit doel worden gebruikt. Deze kunnen worden uitgevoerd in staande, liggende of laterale positie.
Bij het staan staat de patiënt op een gezonde been, buigt het aangedane been en trekt de hiel naar de billen. Door het been de enkel en door de hiel verder naar de billen te trekken, vergroot de patiënt de rek. Het is belangrijk dat tijdens de inspanning de lies naar voren wordt geduwd en de billen worden aangespannen zodat ook de heupspieren worden gestrekt.
De positie moet 30 seconden worden vastgehouden. De oefening wordt 3-4 keer herhaald. Bridging is een ideale krachtoefening voor de rug dij spieren en billen.
Hier worden de billen gestrekt vanuit rugligging met de benen rechtop naar het plafond toe en worden de heupspieren versterkt. Kniebochten of machineondersteunde training op de been curl or been pers kan de training intensiveren en ondersteunen. Krachtoefeningen moeten worden uitgevoerd in ongeveer 3-4 sets van 12 herhalingen.
Ze kunnen worden uitgevoerd met veeleisende gewichten, maar het gewicht mag nooit worden verhoogd ten koste van de kwaliteit. Tussen de sets moet een pauze van 1-2 minuten worden aangehouden. Zorg altijd voor een trainingspauze tijdens een acute ontsteking om het weefsel niet extra te belasten.
De spiertraining moet in ontstekingsvrije stadia worden uitgevoerd. Teder stretching kan ook een rustgevend effect hebben tijdens een ontstekingsfase; het moet dan worden uitgevoerd in de pijn-vrij gebied. Je kunt hier meer oefeningen voor het kniegewricht vinden:
- Oefeningen met Morbus Osgood Schatter
- Fysiotherapie oefent het kniegewricht uit
- Oefeningen voor het kniegewricht
