Therapie
Likdoorns komen bij veel mensen voor. Ze worden vaak veroorzaakt door een verkeerde belasting of chronische druk op een bepaald punt op de voet. In vergelijking tot wratten, worden ze niet veroorzaakt door een virale infectie.
Likdoorns zijn gewoon een verhoogde groei van het hoornvlies op het getroffen gebied. Likdoorns kunnen worden behandeld om redenen van esthetiek en het voorkomen van pijn. In feite zijn likdoorns niet gevaarlijk volksgezondheid.
Hun uiterlijk kan echter een teken zijn dat er een verkeerde belichting is. In overleg met een arts kan worden getracht deze verkeerde belasting te verminderen of te verwijderen. Als bijvoorbeeld de voet of een enkele teen verkeerd is geplaatst, kan een inlegzool worden gebruikt om een meer natuurlijke positie te herstellen.
Dit verandert de drukomstandigheden zodanig dat er in de toekomst geen likdoorns meer mogen ontstaan. Voor het verwijderen van bestaande likdoorns zijn pleisters met en zonder toevoegingen, hoornvlieskrullen, verschillende tincturen en tot slot een gecontroleerde behandeling in de voetverzorging geschikt. Behandeling door een specialist wordt met name aanbevolen voor mensen met ziekten zoals suikerziekte of reumatische vormen van de ziekte, omdat ze zich niet langer bewust zijn van mogelijke oorzaken, zoals een verkeerde belasting, vanwege de mogelijk beschadigde zenuwen (polyneuropathie).
Hier moet een permanente behandeling worden uitgevoerd door een podotherapeut om ervoor te zorgen dat de voeten niet worden aangetast door meer gecompliceerde ziekten. In geen geval mogen getroffen personen proberen de maïs zichzelf met scherpe en puntige voorwerpen of instrumenten! Het risico bestaat dat pathogenen de wond binnendringen en lokale ontstekingen veroorzaken en, in het ergste geval, bloed vergiftiging (sepsis).
Maïs pleisters kunnen zonder doktersrecept worden gekocht. Diverse fabrikanten bieden ze tegen relatief lage prijzen aan. Het doel van de applicatie is dat het getroffen gebied wordt opgevangen door de patch, waardoor de wrijving of druk die heeft geleid tot de vorming van de maïs.
De opvulling wordt bij sommige pleisters bereikt door de speciale vorm. Ze hebben de vorm van een ring die de maïs omgeeft, zodat de druk die anders op de maïs zou wegen, naar de omgeving wordt verdeeld. Verder bevatten veel pleisters een soort gel, waardoor de huid op en rond de maïs zachter wordt.
Het idee hierachter is dat de maïs gemakkelijker kan worden verwijderd. Het verwijderen gebeurt met hoornvliesvlakken of raspen. Andere pleisters bevatten extra salicylzuur of andere wat zwakkere zuren. Deze zuren leiden in toenemende mate tot verzachting van de huid en het kippenoog.
De applicatie is met name geschikt voor langduriger en sterker verhoornde likdoorns. Er moet echter voor worden gezorgd dat het gebruik van pleisters met toevoegingen zoals salicylzuur niet langdurig is, aangezien het niet alleen de maïs aantast, maar ook de omringende huid. Een van de eerste maatregelen is om de maïs en de omringende huid te verzachten.
Dit kan worden gedaan door warmwaterbaden, die tussen de 15 en 30 minuten kunnen duren. Bovendien kunnen deze worden gemengd met andere stoffen, zoals verschillende oliën. Aan de andere kant kan de maïs en zijn omgeving worden ingewreven met een vochtinbrengende crème en kan dan een envelop met huishoudfolie worden gemaakt.
Dit verzacht ook de huid. Na beide toepassingen kan de maïs voorzichtig worden verwijderd met een puimsteen. Andere traditionele huismiddeltjes zijn bijvoorbeeld uien en citroenen.
Het sap van beide moet de huid op de juiste plaatsen verzachten. Een andere mogelijkheid is het gebruik van aspirine tabletten. Verschillende van hen (maximaal vijf stuks) moeten worden geplet en gemalen en vervolgens worden gemengd met citroensap.
Dit mengsel wordt vervolgens op de maïs aangebracht. De reden voor gebruik aspirine is het salicylzuur dat het bevat, dat ook aanwezig is in bekende geneesmiddelen van apotheken. Om een mais te verwijderen, is de eerste stap om het betreffende huidgebied te verzachten.
Dit wordt gedaan door warmwaterbaden en verschillende andere huismiddeltjes. Door de huid te verzachten, kan de mais gemakkelijker worden verwijderd en kan de omgeving zachter worden behandeld. Als verwijderen met hoornvliesschaafsel of schaven niet effectief is en de maïs niet verdwijnt, kan het raadplegen van een podotherapeut (voetverzorging) helpen.
Op plaatsen waar veel druk is of is ontstaan, ontstaan vaak sterke eeltplekken, die een soort kern vormen in de diepte van de voet. Deze diepe verhoorningen zijn vaak moeilijker te verwijderen. Daarom worden eerst de oppervlakkige lagen verwijderd.
In de volgende stap wordt een scalpel of mes gebruikt om de kern in de diepte van de voet te benaderen. Dit kan voor dit doel ook weer worden verzacht. Afhankelijk van de diepte en eigenschappen van de maïs kan een maïs niet in één keer worden verwijderd, maar zijn er meerdere sessies met een geschikte specialist nodig.
Vooral bij patiënten met suikerziekte of sensorische stoornissen van de voeten, is het zeer relevant dat de verwijdering wordt uitgevoerd door een specialist en gevolgd door regelmatige controles. De belangrijkste preventieve maatregel is het dragen van gezond, geschikt schoeisel, wat inhoudt dat de schoenen niet te strak zitten en bij voorkeur een platte zool hebben. Indien nodig moeten ook orthopedische inlegzolen worden gedragen.
Een ander onderdeel betreft voetverzorging, waaronder bijvoorbeeld regelmatige voetinspectie, vermindering van eelt door gebruik van een puimsteen en grondige droging van de voeten. De prognose voor likdoorns is erg goed, na een passende behandeling genezen ze meestal volledig en relatief snel. Slechts in enkele gevallen kunnen problemen zoals een zweer of er treden infecties op die dan verdere behandeling vereisen. Diabetici en patiënten met problemen met de bloedsomloop lopen de meeste kans op complicaties.
