Tandvulling tijdens zwangerschap | Tandvulling

Tandvulling tijdens de zwangerschap

Een vulling kan tijdens zwangerschap, maar de timing moet worden overwogen. Het meest stabiele deel van zwangerschap is het 2e trimester (4e tot 6e maand van de zwangerschap). Het risico van orgaanschade bij het kind in het eerste trimester or voortijdige geboorte in het laatste derde deel van de zwangerschap wordt verhoogd, dus in deze periode mag geen tandheelkundige behandeling plaatsvinden. Boren naar een vulling gaat altijd gepaard met stress voor de moeder, wat ook het ongeboren kind treft.

Daarom moet de behandeling plaatsvinden in het tweede trimester​ Opgemerkt moet worden dat amalgaam niet tijdens de zwangerschap mag worden geplaatst vanwege verhoogde bijwerkingen. Bovendien moet de aanstaande moeder op haar linkerzij worden geplaatst met een iets verhoogd bovenlichaam om de bloed stroom naar de hart-. Wanneer plaatselijke verdoving wordt toegediend, dienen preparaten met hoge eiwitbindende eigenschappen te worden gebruikt en mag de toevoeging van vasoconstrictoren niet hoger zijn dan 1,200,000.

Wat geeft verkleuring van de vulling aan?

Een verkleuring van vullingen is realistisch bij kunststoffen, omdat deze na verloop van tijd kunnen slijten. Dit kenmerkt zich door het feit dat kleurstoffen voor levensmiddelen (bijv. Uit thee, koffie, rode wijn, rode biet etc.) maar ook nicotine kan neerslaan in microporiën van het vuloppervlak.

Meestal verkleurt de rand het snelst. Over het algemeen kunnen tandkronen verkleuren als de pulpa afsterven. De tand lijkt dan grijsachtig; dit kan ook door kleine plastic vullingen heen glinsteren. Keramische inlays of gouden inlays verkleuren op deze manier meestal niet.

Kosten van een tandvulling

Vulmaterialen variëren in prijs en sommige vereisen een eigen bijdrage bovenop de volksgezondheid verzekeringsuitkering. In dit geval is de wettelijke volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen dekken volledig de hoogwaardige hars, de composiet, in de anterieure regio. In het posterieure gebied gelden andere regels.

Veel volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen dekken de kosten tot de eerste kleine kies (eerste premolaar). In het posterieure gebied worden amalgaam, cement en compomeren als gratis beschouwd voor patiënten die onder de ziekteverzekering vallen; alleen amalgaam is echter geschikt als definitieve vulling in het posterieure gebied om kauwbelastingen te weerstaan. Cementen en compomeren zijn te zacht en daarom niet aan te raden als langetermijnoplossing.

Wil de patiënt echter niet het amalgaam maar het composiet, dan moet hij of zij een eigen eigen bijdrage betalen, die voor elke tandarts anders is. Vaak is het getroffen gebied van de vulling doorslaggevend. Een meervlaksvulling is duurder dan een enkelvlaksvulling.

De eigen bijdrage varieert tussen de 30 en 150 euro, afhankelijk van de locatie van de tandarts en de grootte van de vulling. Als de patiënt kiest voor een inlay van keramiek of goud, die een in het laboratorium vervaardigde inlegvulling beschrijft, zijn de kosten aanzienlijk hoger. De tandarts prepareert de caviteit en de tandtechnicus maakt in het tandtechnisch laboratorium een ​​nauwkeurig passende inlegvulling, die in de holle vorm past en met speciale lijmen of cementen wordt vastgelijmd.

Inlays gemaakt van goud of keramiek zijn privédiensten die vanwege de technische inspanning en de tijd die ermee gemoeid zijn met hogere kosten gepaard gaan. De patiënt moet met eigen kosten tussen de 200 en 1000 euro rekenen. Ook hier lopen de prijzen sterk uiteen.

Een prijsvergelijking van meerdere tandartsen kan hier de moeite waard zijn. Voor gouden inleg is de huidige goudprijs bepalend, die dagelijks kan veranderen. Particuliere aanvullende verzekeringen nemen vaak de aandelen of de kosten voor een inleg volledig over, afhankelijk van de verzekeringsvoorwaarden. De verzekerde dient vooraf contact op te nemen met zijn aanvullende verzekering om duidelijkheid te krijgen over de kostenverantwoording.