Talencentrum: structuur, functie en ziekten

De taal centrum bestaat voornamelijk uit de gebieden Wernicke en Broca in de corticale regio van de grote hersenen en frontale kwab. Terwijl het gebied van Wernicke verantwoordelijk is voor de verwerking van semantische taal, is het gebied van Broca primair verantwoordelijk voor de productie van syntactische en grammaticale taal. Ontsteking- of aan bloeding gerelateerde schade in een van de gebieden die tot uiting komen in spraakverstaan ​​of spraakproductiestoornissen.

Wat is het spraakcentrum?

Het zintuiglijke taal centrum is een corticaal gebied van de grote hersenen en bevindt zich in de pariëtale en temporale lobben. Deze hersenen gebieden worden ook wel de gebieden van Wernicke en Broca genoemd. Ze dienen zowel voor semantische verwerking van taal als voor morfologische en syntactische taalproductie. Het gebied van Broca is voornamelijk waar de productie van syntaxis en andere grammaticale aspecten van taal plaatsvindt. Het Wernicke-centrum daarentegen is primair verantwoordelijk voor de herkenning van zin en woordbetekenis. Alleen de samenwerking van de twee gebieden maakt spraak en begrip mogelijk. Tot de 20e eeuw ging de geneeskunde ervan uit dat de taalcentra in de gebieden van Wernicke en Broca de enige taalverwerkende en taalproducerende hersenen Regio's. Deze veronderstelling wordt nu als weerlegd beschouwd. Dus vele andere hersenen regio's voeren ondersteunende taken uit bij de structurele en inhoudelijke verwerking en productie van taal.

Anatomie en structuur

Als zintuiglijk taal centrum, is het centrum van Wernicke aan de hart- van het menselijk vermogen om te communiceren. Het bevindt zich op elk van de dominante hemisferen van de grote hersenen​ Het strekt zich uit van het dorsale deel van de superieure temporale gyrus voorbij de hoekige en supramarginale gyri en strekt zich dus uit boven de pariëtale kwab. Bij rechtshandigen bevindt het gebied van Wernicke zich op de linkerhersenhelft. Bij linkshandigen kan het zich in de linker- of rechterhersenhelft bevinden. Het sensorisch taalcentrum omvat drie Brodmann-gebieden. Dit zijn gebieden 22, 39 en 40. Gebieden 39 en 40 komen overeen met projectiecentra en associatiegebieden die betrokken zijn bij zowel spraakproductie als spraakverwerking. Bovendien zijn gebieden onder de hersenschors, zoals het putamen en de caudate nucleus, betrokken bij taalverwerking. Het putamen maakt deel uit van de grijze hersenmassa. De nucleus caudatus is primair verantwoordelijk voor gecontroleerde vrijwillige bewegingen. Bovendien zijn auditieve verwerkingsgebieden verbonden met het spraakcentrum en zijn relevant voor spraakproductie en -verwerking. Het gebied van Wernicke heeft afferente inputs naar de primaire auditieve cortex. De hoekige gyrus verbindt ook het spraakcentrum met de secundaire visuele cortex. Met het doel van semantische spraakarticulatie is het sensorische spraakcentrum ook wederzijds verbonden met de motorische spraakgebieden, dat wil zeggen de gebieden van Broca. Deze verbinding komt grotendeels overeen met de fasciculus arcuatus. Het gebied van Broca bevindt zich, in tegenstelling tot het centrum van Wernicke, in de frontale kwab en is ook nauw verwant aan het centrum van Wernicke.

Functie en taken

De functie van het sensorisch talencentrum is primair taalbegrip. Semantische verwerking van spraak- en tekstinhoud vindt plaats in deze hersengebieden. Het spraakcentrum vervult echter ook een rol bij de vrijwillige articulatie van specifieke, semantische inhoud. De spraakmotorische centra van de cortex zijn voornamelijk verantwoordelijk voor de articulatie van semantische spraakinhoud. Ze zijn echter onderling verbonden met het centrum van Wernicke. Zo kan een spraakreactie op externe prikkels plaatsvinden. Met name de auditieve en visuele centra zijn verbonden met de talencentra. Daarom kunnen auditieve en visuele stimuli specifieke taalreacties uitlokken. Het is in het gebied van Broca dat de taal wordt gebouwd. Dat wil zeggen, zodra Werenicke's gebied het uitingsgevoel van een gesprekspartner heeft opgemerkt, reageert het met een semantische reactie. Deze semantische reactie wordt syntactisch en morfologisch geïmplementeerd in het gebied van Broca. De communicatie van de afzonderlijke gebieden vindt plaats via projectie. Neurale verbindingen vervullen dus een belangrijke taak bij de taalproductie als reactie op waargenomen stimuli. Zonder het zintuiglijke taalcentrum zouden mensen uitspraken niet kunnen begrijpen. Aan de andere kant zou hij ook geen zinvolle uitspraken kunnen doen over bepaalde feiten of situaties. Een verstoorde verbinding tussen de gebieden van Broca en Wernicke staat bijvoorbeeld geen correcte uitspraken meer toe.

Ziekten

Schade aan het gebied van Wernicke manifesteert zich voornamelijk in verminderd spraakverstaan. Er ontstaat een zogenaamde afasie van Wernicke. Dit is een taalstoornis die voornamelijk te wijten is aan een gebrek aan taalbegrip. Deze vorm van afasie komt dus voornamelijk overeen met een receptieve afasie. Ondanks vloeiende spontane uitspraken, is de toespraak leeg van inhoud. Vaak breken patiënten met afasie van Wernicke af midden in een zin, dubbele woorden of vinden woorden opnieuw uit. Afhankelijk van de exacte lokalisatie gaat de schade aan het gebied van Wernicke ook gepaard met parafasie. In dit geval breekt de inhoudloze spraakstroom nauwelijks af. Schade aan het gebied van Broca resulteert op zijn beurt voornamelijk in spraakproductiestoornissen, zoals onjuiste grammatica. In de meeste gevallen is een beroerte is verantwoordelijk voor schade aan de spraakcentra. In het bijzonder beroertes in het stromale gebied van de middelste cerebrale slagader kan een verminderd spraakverstaan ​​veroorzaken. Onder bepaalde omstandigheden houdt het fenomeen echter ook verband met een degeneratieve ziekte. De weefselvernietigende ziekten Parkinson en Alzheimerkan bijvoorbeeld ook het centrum van Wernicke aantasten. Hetzelfde geldt voor de auto-immuunziekte multiple sclerose​ Op een MRI manifesteert afasie zich meestal als laesies van het centrum van Wernicke of het gebied van Broca. Zenuwgeleidingssnelheidstests kunnen mogelijk verder bepalen of a beroerte, ontstekingsziekte of degeneratieve ziekte is de oorzaak. In zeldzamere gevallen kan een tumor ook tekorten in het spraakcentrum veroorzaken.