Vocale vouw poliepen (of stemband poliepen) zijn goedaardige veranderingen (een goedaardige tumor) op de stemplooi. Deze poliepen ontwikkel altijd aan de vrije rand van de stemplooi of aan de subglottische overgang (komt overeen met het gebied onder de glottis) van het voorste derde deel van de stemplooi. In de meeste gevallen bevindt een poliep van de stemplooi zich op de overgang van het voorste naar het middelste derde deel. Bij ongeveer 90% van de patiënten komt een poliep van de stemplooi slechts aan één kant voor.
Uiterlijk van poliepen in de stemplooi
Stem lip poliepen kan er heel anders uitzien. Ze zijn ofwel Ook in zijn maat Stimmlippenpolypen kan sterk variëren. Meestal zijn ze vrij klein en liggen ze breed op de stemplooi, maar er zijn ook grotere poliepen, die bolvormig en gesteeld zijn.
Tot dusver zijn geen kwaadaardige degeneraties van de goedaardige poliepen in de stemplooi beschreven. Als een stemplooi poliep onder de microscoop wordt onderzocht (een histologisch onderzoek), is een vergroting van het weefsel te zien, die wordt veroorzaakt door een toename van het aantal cellen (hyperplasie). Deze hyperplasie tast het slijmvlies aan en is de reactie op een ontsteking. Het kan een angioom- of fibroomachtige structuur hebben, of het kan een echte fibroom (goedaardige tumor) zijn.
- Roodachtig en vasculair (soms zijn er kleine blauwachtige aders te zien die door de poliep lopen, wat dan teleangiëctatisch wordt genoemd) of
- Glazig doorschijnend, waarbij men ook spreekt van een geleiachtige poliep.
Oorzaken van de oorsprong
Waarom het tot de opkomst van een poliep van de stemplooi komt, kon tot vandaag nog niet worden opgehelderd. Opvallend is echter dat ze vaker voorkomen bij mannen van middelbare leeftijd. Bovendien lijken er nog meer risicofactoren te zijn:
- Sigaretten roken
- Een permanente sterke belasting van de stem (zoals het gebeurt, bijvoorbeeld bij leraren of zangers)
Symptomen
Patiënten met poliepen in de stemplooi worden meestal opgemerkt door heesheid. Deze heesheid kan zowel permanent als tijdelijk zijn. Dit is vooral het geval als de poliep van de stemplooi zo is gebouwd dat deze kan verschuiven afhankelijk van de positie van de stembanden.
Bij grotere poliepen is het bijvoorbeeld mogelijk dat ze in het gebied onder de glottis kunnen "glijden" en in deze positie geen ongemak veroorzaken. Met dit type poliep, heesheid verdwijnt meestal na hoesten of klaren de keel. Vooral, maar niet uitsluitend, hebben dergelijke patiënten vaak een dwangmatige behoefte om hun keel te schrapen.
Daarnaast kan er een zogenaamde diplofonie bestaan, namelijk een dubbele toon van het stemgeluid. Sommige patiënten beschrijven ook het gevoel van een vreemd lichaam in de keel, die, net als heesheid, kan afnemen en toenemen in intensiteit en permanent of slechts met tussenpozen is. Hoe groter een bestaande stemplooi poliep is, des te eerder kan hij ook een keer tot een min of meer beperkte ademhaling tot aan een verstikkingsaanval komen.
