Risico's
De kunststoffen die in de tandheelkunde worden gebruikt, zijn in de loop van de tijd geëvolueerd en worden nu veel beter verdragen dan een paar jaar geleden. Vooral bij warme en koude polymeren blijft er echter een resterend monomeergehalte in de voltooide prothese of bijt spalk, die na verloop van tijd in het organisme van de drager kunnen vrijkomen en mogelijk onverenigbaarheden kunnen veroorzaken. Dit varieert van patiënt tot patiënt en komt in enkele gevallen voor. Het gehalte aan restmonomeer vlakt aldus af tussen 0.4 en 4%. Dit is ook een werkgerelateerde belasting voor de tandtechnicus die permanent in aanraking komt met materialen die ook nog niet zijn uitgehard.
Samengevat
Bijtspalken zijn een goede keuze om de symptomen veroorzaakt door bruxisme te behandelen en om de patiënt te beschermen tegen grote schade. Dit vereist echter dat de bijt spalk heeft goede materiaaleigenschappen, zodat het bij de patiënt kan blijven zitten mond lang en zonder schade. De tandtechnicus heeft een aantal mogelijkheden om een dergelijke spalk aan te brengen, waarbij de methode met thermovormfolie het meest wordt toegepast. Na daaropvolgend slijpen door de tandarts, de bijt spalk op deze manier gemaakt is een goede bescherming tegen nachtelijke tandafschuring.
