Definitie van het syndroom van Raynaud

Raynaud-syndroom (RS) - in de volksmond wit genoemd vinger ziekte - (synoniemen: de ziekte van Raynaud, de ziekte van Raynaud, ICD-10 I73.0) verwijst naar circulatiestoornissen van de handen of voeten veroorzaakt door vasospasme (vasculaire spasmen).

Het primaire syndroom van Raynaud kan worden onderscheiden van het secundaire syndroom van Raynaud:

  • Primair Raynaud-syndroom - vasospasme van de vingers, voornamelijk veroorzaakt door koud, maar ook door emoties (= functionele circulatiestoornis).
  • Secundair Raynaud-syndroom - vasospasme, dit zijn symptomen van verschillende onderliggende ziekten (= structurele stoornis in de bloedsomloop).

Geslachtsverhouding: de verhouding tussen mannen en vrouwen voor het primaire syndroom van Raynaud is 1: 5.

Frequentiepiek: primair syndroom van Raynaud treedt meestal op tussen de 20 en 40 jaar. De symptomen ontwikkelen zich tijdens of na de puberteit en verdwijnen vaak na menopauze (menopauze bij vrouwen) Het secundaire syndroom van Raynaud treedt voor het eerst op na het derde levensdecennium.

De prevalentie van primair en secundair syndroom van Raynaud is naar verluidt 5-10% in Europa en Noord-Amerika. In Duitsland is de prevalentie van het primaire syndroom van Raynaud ongeveer 3% van de bevolking.

Verloop en prognose: het primaire syndroom van Raynaud is meestal onschadelijk en vereist geen speciale behandeling therapie​ De symptomen kunnen worden tegengegaan door de vingers of voeten warm te houden. Bij het secundaire syndroom van Raynaud moet de onderliggende ziekte worden behandeld.