Prognose
De belangrijkste prognostische factor is hoe snel na het begin van hartstilstand reanimatie maatregelen worden genomen, wat vaak de verantwoordelijkheid is van medische leken die toevallig bij de situatie aanwezig zijn of de patiënt bewusteloos en polsloos vinden, en dan moedig moeten ingrijpen, maar in de praktijk wordt dit vaak weggelaten uit angst voor fouten. Afhankelijk van de oorzaak van de hartstilstand, maar vooral over hoe snel en succesvol reanimatie werd uitgevoerd, varieert de prognose sterk en varieert van definitief overlijden tot volledig herstel. Vaak blijft de patiënt voor onbepaalde tijd afhankelijk van het apparaat dat het overneemt hart- en long functie, en een daaropvolgende coma van zeer variabele diepte en duur is ook mogelijk.
Ondanks succesvol reanimatie, afhankelijk van de lengte van de voorwaarde zonder circulatie of met slechts geïmproviseerde reanimatie, cognitieve gebreken zijn mogelijk in geringe mate of zelfs waarschijnlijk en uitgesproken, aangezien de hersenen is erg vatbaar bij onderaanbod. In de meeste gevallen hebben patiënten die een hartstilstand hebben aanzienlijk meer kans op een hartstilstand. Andere ziekten, zoals het Lance-Adams-syndroom, waarbij spier krampen optreden vanwege het gebrek aan zuurstof in de hersenen, ontwikkelen zich ook eerder.
