Introductie
Borderline-syndroom is een psychische stoornis die vaak voor het eerst optreedt tussen puberteit en jongvolwassenheid. De meest voorkomende en meest ernstige symptomen zijn een verstoorde controlefunctie van emoties, een verstoord zelfbeeld, moeilijke en vaak onstabiele relaties met andere mensen en impulsief gedrag, evenals veelvuldig zelfverwonding zonder veelvuldige intentie tot zelfmoord. Vrouwen worden vaker getroffen dan mannen.
Dit alles kan in extreme gevallen leiden tot een aantasting van het sociaal en educatief of werkgericht functioneren. Ten slotte is het zelfmoordcijfer bij borderline-patiënten 50 keer hoger dan bij de normale populatie. Zoals bij veel psychiatrische ziekten, is de exacte oorzaak van de borderline-syndroom is nog niet wetenschappelijk bewezen.
Een verband tussen afwijkend hersenen structuren wordt besproken. Het erfelijke materiaal kan, in combinatie met omgevingsinvloeden, de regulering van emoties beïnvloeden en kan de oorzaak zijn van een typisch gedragspatroon van de borderline-syndroom Affectregulatie is het vermogen van mensen om onaangename of negatieve emoties te beheersen en te verwerken die worden veroorzaakt door bepaalde gebeurtenissen of ervaringen of door ermee om te gaan.
In het beste geval is het eindresultaat de opname van de emotie in het 'zelf'. - Erfelijk materiaal (genetica)
- Omgevingsfactoren en
- Buiten het gemiddelde
Er zijn ook veel stemmen in de wetenschappelijke gemeenschap die een begin van ontwikkeling zien in het vroege temperament jeugd Omdat persoonlijkheidskenmerken vaak al aanwezig zijn in het temperament van de vroege jaren jeugd en er is een zekere continuïteit in de ontwikkeling, het lijkt niet vergezocht dat temperament een belangrijke rol speelt als factor bij de ontwikkeling van symptomen van persoonlijkheidsstoornissen tijdens de adolescentie.
Zowel het temperament van jeugd en de zich ontwikkelende individuele persoonlijkheidskenmerken lijken dezelfde fundamentele neigingen te weerspiegelen. Het temperament van het kind onthult vroege individuele verschillen in onder meer emotionele reactie op bepaalde gebeurtenissen en zelfbeheersing van gedrag en reacties, die belangrijk kunnen zijn voor de ontwikkeling van het borderline-syndroom. Beide punten zijn vaak ongepast en opvallend bij borderline-patiënten - terwijl het vermogen om zichzelf te beheersen wordt verminderd, zijn emotionele reacties vaak ongepast en buitensporig. Het temperament van het kind kan ook worden afgemeten aan de factoren emotionaliteit (het tonen en voelen van gevoelens), activiteit, gezelligheid en verlegenheid. Emotionaliteit verwijst naar hoe gemakkelijk het voor een kind is om negatieve emoties te ervaren en te tonen.
Neurose veroorzaken
Er is een verband met het persoonlijkheidskenmerk van neuroticisme, namelijk een langdurige negatieve heersende stemming en een pessimistisch wereldbeeld. Activiteit omvat kinderen met een hoog energieniveau, die veel aandacht vragen en de voorkeur geven aan een snelle levensstijl, die in extreme gevallen kan uitgroeien tot persoonlijkheden met een lage of geen remmingsdrempel. Gezelligheid bestaat uit het verlangen naar sociale interactie en herkenning.
Kinderen met een hoog aandeel van deze factor zijn vaak open, vrolijk en naar buiten gericht. Kinderen met een hoge mate van verlegenheid zijn daarentegen geïnteresseerd in sociale relaties, maar vinden situaties van sociaal samenzijn vaak stressvol en voelen zich ongemakkelijk en geremd in hun omgang met anderen. Dit kan ook bijdragen aan de ontwikkeling van een neurotisch persoonlijkheidskenmerk.
Verschillende onderzoeken hebben een verband aangetoond tussen persoonlijkheidskenmerken en temperamentkenmerken die in de kindertijd voorkomen en symptomen van borderline die later optreden, maar er is geen sluitend en overtuigend bewijs voor. Integendeel, er treden verschillende inconsistenties op, die ook te wijten kunnen zijn aan de niet-uniforme procedure- en evaluatietechnieken die in de onderzoeken worden gebruikt. Desalniettemin kunnen bovengenoemde factoren de ontwikkeling en het verloop van borderline symptomen tijdens de adolescentie voorspellen.
In principe kan worden aangenomen dat het borderline-syndroom zich ontwikkelt op basis van persoonlijkheidsstructuren en traumatische gebeurtenissen in de kindertijd of een samenspel van beide. Trauma lijkt de meest overtuigende oorzaak van het borderline-syndroom te zijn. Traumatische ervaringen kunnen de psyche zo sterk beïnvloeden dat het gemakkelijk is voor te stellen dat de getroffen personen nog lang door deze gebeurtenissen zullen worden getroffen. Dergelijke trauma's kunnen extreme angst of hulpeloosheid zijn geweest, zoals typisch is voor ervaringen met misbruik of levensbedreigende situaties. Hieraan toegevoegd is het onvermogen om ze te verwerken.
