Bij urethraal syndroom - in de volksmond prikkelbaar genoemd blaas - (synoniemen: frequentie-urgentiesyndroom; hyperactieve blaas hyperreflexieve blaas; hyperreflexieve urineblaas; prikkelbare blaas menopauzale prikkelbare blaas; psychosomatisch urethraal syndroom; prikkelbare blaassyndroom; urethraal pijn syndroom; urethraal syndroom (Engl. urethral pijn syndroom; vegetatief prikkelbaar blaas syndroom; ICD-10 N32.8: Andere gespecificeerde ziekten van de urinewegen blaas) is een prikkelbaar voorwaarde van de urineblaas waarin geen oorzaak kan worden gevonden. Meestal wordt continentie gehandhaafd.
Omdat er geen urine verloren gaat, prikkelbare blaas wordt ook wel overactieve blaasdroog (OAB-droog) genoemd.
In termen van bijbehorende symptomen is urethraal syndroom een van de mogelijke manifestaties van chronisch bekkenpijn syndroom (CPPS). In de huidige richtlijnen van de "European Association of Urology" (EAU) wordt het toegewezen aan het thematische complex van chronische bekkenpijn.
In Anglo-Amerikaanse literatuur, prikkelbare blaas verschijnt onder de term urethraal syndroom.
Geslachtsverhouding: prikkelbare blaas komt bijna uitsluitend voor bij vrouwen.
Frequentiepiek: de ziekte komt voornamelijk voor tussen het 3e en 5e levensdecennium.
De prevalentie (ziekte-incidentie) is 13.9% in de leeftijdsgroep ouder dan 40 (in Europa en Canada).
Verloop en prognose: Patiënten met een zogenaamde prikkelbare blaas (urethraal syndroom) komen vaak pas na jaren van lijden naar de urologische zorg. Aangezien de etiologie (oorzaak) van een prikkelbare blaas onbekend is, is een breed scala aan methoden zoals blaas /bekkenbodem opleiding of zelfs psychologische begeleiding kan worden overwogen. Zelfs als farmacotherapie (medicamenteuze behandeling) wordt gebruikt, duurt het lang (mogelijk enkele weken) voordat de symptomen verbeteren.
