Pathologie | Liposarcoom

Pathologie

Liposarcomen kunnen erg groot en zwaar worden, afhankelijk van hun locatie. Tumoren die enkele kilo's wegen, zijn niet ongewoon. In extreme gevallen kunnen ze tot 30 kg wegen.

Eerst een paar woorden over het "macroscopische beeld" van de tumor, dwz hoe de tumor eruitziet met het blote oog. Vaak lijkt de tumor eerst goed ingekapseld en beperkt, maar af en toe geen tumor metastasen worden gevonden in de buurt van de hoofdtumor. Liposarcomen hebben een gelige kleur (net als de vetweefsel zelf) en een gelatineuze mucosale structuur.

De tumor zelf bevat vaak necroses (dode celgebieden), bloedingen en calcificaties. Het histologische (microscopische) beeld van de tumor is wat te zien is wanneer de verwijderde tumor in fijne lagen wordt gesneden en onder de microscoop wordt bekeken. Bij het bekijken van de zogenaamde doorsnedebeelden zijn verschillende subtypen te onderscheiden. Deze subtype-classificaties worden ook gebruikt om een ​​prognose te schatten.

Hier wordt de mate van dedifferentiatie aangegeven. Hoe hoger de mate van dedifferentiatie, hoe groter het verschil tussen de gedegenereerde tumorcellen en gezonde cellen en hoe slechter de prognose voor het verdere verloop. De ‘goed gedifferentieerde’ (= weinig gedifferentieerd) liposarcoom komt het meest voor bij 40-45%.

De cellen verschillen maar heel weinig van volwassen gezond vetweefsel. De dedifferentiatie is laag. Synoniemen voor "goed gedifferentieerd" liposarcoom zijn atypische lipomateuze tumor of atypisch lipoom.

De "myxoïde / ronde cel" liposarcoom is de tweede meest voorkomende met 30-35%. De differentiatie is al matig tot vergevorderd. Het "pleomorfe" liposarcoom heeft een aandeel van 5% in liposarcomen.

De dedifferentiatie van de cellen is vergevorderd. Het "gededifferentieerde" liposarcoom is, zoals de naam suggereert, ook sterk gededifferentieerd. Dit komt echter maar zeer zelden voor.

Symptomen

Liposarcomen blijven vaak lange tijd asymptomatisch en blijven dus onopgemerkt. Afhankelijk van de locatie kan de symptomatologie variëren. Allereerst wordt meestal een langzaam groeiende vaste weefselmassa waargenomen.

Afhankelijk van hoe diep het liposarcoom zich bevindt, wordt deze weefselproliferatie vroeg of laat opgemerkt. Als de tumor zich bijvoorbeeld in het retroperitoneum ontwikkelt, wordt deze meestal erg laat gediagnosticeerd, omdat het daar nauwelijks wordt opgemerkt. Het belangrijkste symptoom van retroperitoneale tumoren is abdominaal ongemak (ongemak in de buikstreek), aangezien de tumor op de organen begint te drukken naarmate deze groter wordt.

Op de ledematen wordt de zwelling meestal vrij vroeg opgemerkt. Als de tumor grenst aan zenuwbanen, kan deze erop drukken terwijl ze groeien en zo opvallen door druk pijn. Als er zijn bloed schepen in de buurt kunnen ze worden samengedrukt en dit kan ongemak veroorzaken voor de bloedstroom in het getroffen gebied.

Hoe groter de tumor wordt, des te waarschijnlijker is het dat deze leidt tot functionele beperkingen (bijvoorbeeld als er een tumor in de dij been niet meer volledig kunnen buigen). Algemene symptomen, zoals ze bij veel kankers voorkomen, kunnen ook voorkomen bij liposarcoom. Deze omvatten gewichtsverlies, nachtelijk zweten, vermoeidheid, vermoeidheid, misselijkheid en braken.

Liposarcoom veroorzaakt meestal pijn alleen als de tumor organen vernauwt of duwt zenuwen. Afhankelijk van de locatie en de grootte van de tumor kan het druk uitoefenen op verschillende organen, wat zich manifesteert door pijn in de buikholte. Pijn kan ook optreden wanneer het liposarcoom een ​​zenuw samendrukt, wat vaak tintelingen en gevoelloosheid op het aangetaste huidgebied veroorzaakt.